Εξετάσεις: Όταν το παιδί περνά στην επαρχία

<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Καλησπέρα σας το παιδί μου ετοιμάζεται για πανελλαδικές εξετάσεις. Γενικά είναι πολύ κλειστός νέος και δεν έχει μάθει να αναλαμβάνει πέρα από το διάβασμα τις ευθύνες της ζωής. Θέλω πολύ μέσα μου να σπουδάσει επαρχία για να γίνει πιο ανεξάρτητος αλλά δεν τον βλέπω να το επιθυμεί μάλλον θα έλεγα το φοβάται. Από την άλλη φοβάμαι και εγώ αν θα τα καταφέρει βέβαια δεν του το δείχνω για να μη νομίσει ότι θέλω να τον δεσμεύσω εδώ. Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς που ανησυχούν; Πώς να τον βοηθήσω να ανεξαρτητοποιηθεί; Από την άλλη οι κίνδυνοι είναι πολλοί.Σκέφτομαι πολλά πράγματα για το μέλλον αν είναι μακριά και με πιάνει από τώρα κιόλας ανησυχία.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> <img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:<br /> <br /> Ο γιος σας όπως και πολλά έφηβα παιδιά που μένουν με την οικογένειά τους δεν είναι ακριβώς μαθημένα στις ευθύνες πέρα από το διάβασμα. Είναι κάπως θέμα αντιδραστικότητας, κάπως θέμα εξάρτησης που δε θέλουν να φαίνεται. Σημασία έχει πως αυτό εσάς σας φαίνεται κάπως σαν προσκόλληση. Δε φαίνεται δηλαδή να συγκρίνετε το γιο σας με άλλα παιδιά αυτής της ηλικίας σ'αυτό το θέμα αλλά μπορείτε να πείτε πως είναι ένας κλειστός νέος, πράγμα που αποτελεί ένα συγκριτικό επίθετο. Αυτή είναι μια αντίφαση στην οποία υποπέφτουμε, οι άνθρωποι όταν φοβόμαστε, όταν δεν είμαστε σίγουροι. Σαν να κρατάμε μικρό καλάθι. Σαν να υπολογίζουμε το χειρότερο σενάριο για να νιώθουμε σίγουροι για τις κινήσεις μας. Με λίγα λόγια μάλλον φαίνεται πως εσείς φοβάστε περισσότερο από αυτόν. Το αντικείμενο του φόβου σας άλλωστε το περιγράφετε παρακάτω μέσα από το δίλημμά σας. Ένα δίλημμα όσον αφορά το πως θα απεξαρτητοποιηθεί ο γιος σας. Το θέμα αυτό είναι κάτι που αποτελεί μια φυσιολογική ανησυχία για τους γονείς και πολλοί άνθρωποι στη θέση σας φοβούνται το ίδιο με σας για αυτό το θέμα. Και η εμπειρία έρχεται σε βοήθεια αυτού του φόβου: Πολλά παιδιά βρίσκονται και βρέθηκαν πρωτοετείς φοιτητές να μη ξέρουν να βράσουν ένα αυτό που λέει ο λόγος και στην αρχή έτρωγαν έξω, μετά στη λέσχη, μετά σε σπίτια (για να τους έρχεται πιο φτηνά και να κρατάνε λεφτά για τα δικά τους) και εν τέλει μαθαίνουν πολλοί να μαγειρεύουν. Σκεφτείτε λίγο εσάς όταν φύγατε από το πατρικό σας. Θυμηθείτε πόσα λίγα γνωρίζατε σε σχέση με σήμερα και δείξτε εμπιστοσύνη και θαυμασμό στη δική σας προσωπική ικανότητα για τις κατακτήσεις σας. Μετά δώστε αυτό το θετικό στο γιό σας. Σκεφτείτε πως "πήρε από σας" σ'αυτό.  Αφού μπορέσατε εσείς και μπόρεσαν και τόσα άλλα παιδιά μάλλον θα μπορέσει και ο γιος σας. Συγκεκριμένα αφήστε τον για να δείτε. Και σκεφτείτε τις φορές που σας εξέπληξε στο παρελθόν. Μην ανησυχείτε τόσο για τον γιο σας. Θυμηθείτε ότι είναι νέος και οι νέοι έχουν τη δύναμη και την αντιδραστικότητα να παλέψουν. Δώστε του χώρο να παλέψει τώρα με τις εξετάσεις γιατί ας μη ξεχνάμε είναι μεγάλο ζόρι. Και στη συνέχεια εμπιστευτείτε τον. Μόνο να κερδίσετε έχετε: Αν φοβάται ο ίδιος θα φανεί και θα είστε εκεί για να το δουλέψετε μαζί. Αν δε φοβάται θα φύγει και αφού έχει δύναμη για να φύγει πόσο μάλλον να προστατεύσει τον εαυτό του.</p>

Σχετικά άρθρα