Η διαχείριση της κόπωσης κι η εξαρτωμένη από αυτήν καθαρότητα του μυαλού κρίνουν τη «μάχη του στέμματος» στο Πρωτάθλημα της Α1. «Θα παιχθούν κι οι 5 αγώνες για να βγει ο Πρωταθλητής», εκτιμά ο Θόδωρος Ροδόπουλος. «Η έκβαση των μαχών θα εξαρτάται από τα φυσικά αλλά και τα πνευματικά αποθέματα των ομάδων. Έχει φορτωθεί μικρός αριθμός παικτών, μεγάλο αριθμό χρόνου συμμετοχής»…

–          Τι μπορούν και τι πρέπει να κάνουν οι κόουτς γι’ αυτά;

–          Ελάχιστα. Ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός δεν είναι coachable teams  σε αυτήν την χρονική περίοδο. Η κόπωση τους περιορίζει τις επιλογές των κόουτς. Όταν δεν ελέγχεται το σώμα, δεν ελέγχεται και το μυαλό. Ως εκ τούτου γίνονται πολλά κι εύκολα λάθη. Δεν εφαρμόζονται με καθαρό μυαλό οι οδηγίες του πάγκου.

–          Επιμένετε λοιπόν, πως  η κόπωση διαμορφώνει την έκβαση κάθε «μάχης του στέμματος»…

–          Ναι. Προσθέτοντας πως κι η διαιτησία επίσης, την διαμορφώνει. Ελπίζω κι εύχομαι να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να αποδειχθεί πως η ελληνική διαιτησία βελτιώνεται. Προχωρά. Κάνει βήματα προόδου. Δεν κάνει καν σημειωτόν.

–          Που κρίθηκε η 1^η «μάχη του στέμματος»;

–          Στην αδυναμία του Ολυμπιακού, να διαχειριστεί ορθά τον αγώνα όταν απέκτησε το έλεγχο του. Διαφωνώ με όσους φορτώνουν στον Περπέρογλου  την αιτία της ήττας. Ο Ολυμπιακός έχασε τον αγώνα νωρίτερα.  Ο Παναθηναϊκός πάντως, είχε κατά τα άλλα ότι δεν είχε ο Ολυμπιακός. Είχε ψυχή.

–          Δεν είδαμε καλό μπάσκετ. Συμφωνείτε;

–          Δεν βλέπαμε καλό μπάσκετ σε αυτές τις τιτανομαχίες του ελληνικού μπάσκετ. Βλέπαμε κατά κανόνα κακό. Τώρα βλέπουμε χειρότερο από παίκτες υψηλότατης κλάσης. Είπαμε όμως, η κόπωση δεν βαραίνει τη σάρκα. Βαραίνει και το πνεύμα.

–          Ποιος παίκτες έκρινε τον αγώνα στο ΟΑΚΑ;

–          Ο Ματσιούλις. Και θα κρίνουν κι άλλοι παίκτες οι οποίοι δεν μπροστάρηδες τους επόμενους αγώνες . Έχουν περισσότερα περιθώρια πράξης και σκέψης. Και τούτο επειδή το βάρος της κάθε άμυνας πέφτει στους μπροστάρηδες. Έτσι έχουν τη ευκαιρία τους οι παραστάτες!

–          Πέρασαν δηλαδή, οι εποχές των μονομαχιών Σπανούλη – Διαμαντίδη;

–          Πέρασαν και μάλιστα, ανεπιστρεπτί. Πέφτουν όλοι πάνω τους. Κι όσο περισσότερο και καλύτερα αυτοί μοιράζουν παιγνίδι, τόσο περισσότερο και καλύτερα θα ωφελούν την ομάδα τους.

–          Ποια είναι η συμμετοχή των κόουτς στο αποτέλεσμα κάθε τελικού;

–          Η ελάχιστη δυνατή. Δεν μπορούν, να κάνουν πολλά στην διάρκεια του αγώνα. Δεν κοουτσάρουν όπως θέλουν. Σκοντάφτουν σε μη καθαρά μυαλά και σε κουρασμένα κορμιά. Η ψυχραιμία στον πάγκο πάντως, μεταδίδεται στ6ον αγωνιστικό χώρο. Κι η ορθή κατανομή χρόνου συμμετοχής – ανάλογα με τις δυνατότητες κι ουχί τις ικανότητες των παικτών – είναι σημαντική. Πολύ σημαντική.

–          Μήπως καλύπτεται τους κόουτς;

–          Λέω την αλήθεια. Η ευθύνη τους δεν αφορά το παρόν. Τους Τελικούς. Αφορά το παρελθόν. Την προετοιμασία για τους Τελικούς με την – κατά το δυνατόν – ορθή κατανομή χρόνου συμμετοχής. Έτσι ώστε να μην χάνουν παίκτες από κόπωση. Είδατε τι έγινε με τον Περπέρογλου;

–          Τι έγινε;

–          Όσο ήταν κακός ο Ολυμπιακός κι αυτός καλός κατανάλωσε περισσότερες δυνάμεις από τους άλλους παίκτες. Είχε βέβαια, αποθέματα επειδή λόγω τραυματισμού απείχε καιρό. Έκανε τα λάθη στο τέλος. Όταν τον κατέβαλε κι αυτόν η κόπωση…

–          Στους 5 Τελικούς λοιπόν, κρίνεται ο τίτλος;

–          Ναι. Αυτό θεωρώ εγώ. Και μάλιστα με εξελίξεις… ντέρμπι. Με τον Παναθηναϊκό βέβαια,  να προηγείται 1-0 μετά τον 1^ο Τελικό.Μεγάλη υπόθεση το αβαντάζ της έδρας του!