Πώς θα πείσω το παιδί μου να ασχοληθεί με τα σπορ;

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Καλημερα σας. Θα ηθελα να ρωτησω για τους φοβους που εχει ο γιος μου. Ειναι 10 ετων και φοβαται να τρεξεινα κανει ποδηλατο να παιξει μπαλα και γενικα οτι εχει σχεση με αθληση. Και ειναι και λιγο παχουλος. Αν μπορουσατε να με βοηθησετε θα το εκτιμουσα ιδιαιτερα. Ευχαριστω. </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αγαπητέ αναγνώστη. Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θεραπευτή Δημήτρη Κατσαρό. </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Τα παιδιά στην ηλικία των 10 έχουν την ανάγκη να νιώσουν ότι καταφέρνουν πράγματα. Ότι είναι καλά σε κάτι. Ο φόβος τους ότι μπορεί να "μην είναι καλοί σ'αυτό που θα κάνουν" ή ότι θα απορριφθούν όσο περνάει ο καιρός μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να ξεπεράσει την διάθεσή τους να ασχοληθούν με αυτό. Αυτό λέγεται ναρκισσισμός και υπάρχει σε ένα βαθμό σε όλους. Ο φόβος μην απορριφθεί κάποιος για κάτι που δεν κατάφερε καλά τον κάνει να ζητά "παρηγοριά" και κάποιες φορές μια τέτοιου είδους παρηγοριά μπορεί να είναι το νόστιμο φαγητό. Δεν πληγώνει, ικανοποιεί και είναι "πάντα εκεί", διαθέσιμο. Αυτό κάπως σκιαγραφεί μια γονεϊκή παρουσία των πρώτων χρόνων ζωής του παιδιού. Αναρωτηθείτε τί προσδοκίες έχετε για το γιο σας. Κοιτάξτε τις όλες και σκεφτείτε αν τις πληροί το παιδάκι σας όχι για να απογοητευτείτε αλλά για να τις αναθεωρήσετε. Δώστε του επιβράβευση για πράγματα που πετυχαίνει ανεξάρτητα από το αν έχουν σχέση με τις δικές σας προσδοκίες. Αν δεν είναι "καλός" στον αθλητισμό δε πειράζει. Αλλά αν τρώει παρόλο που δεν πεινάει τότε συζητήστε μαζί του. Δείτε γιατί τρώει. Τί είναι αυτό που προσπαθεί να υποκαταστήσει με το φαγητό. Δημιουργήστε ένα τόπο και ένα χώρο μαζί του (ας πούμε μια φορά τη μέρα στις τάδε η ώρα) όπου θα είστε μαζί και θα τον ακούτε. Αφήστε τον να σας δείξει τα ενδιαφέροντά του και παρακολουθείστε ένα ή περισσότερα απ' αυτά. Αφουγκραστείτε κάπως το τι θεωρεί αυτός επιτυχία και αν είναι μη ρεαλιστική δώστε του παραδείγματα απ' τη ζωή όπου υπάρχουν επιτυχίες που είναι πράγματι επιτεύξιμες, με βάση όμως τα δικά του όνειρα και τις δικές του αναπτυσσόμενες προσδοκίες. </p>

Σχετικά άρθρα