<div style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong>Είμαι 46 χρόνων εκπαιδευτικός παντρεμένη και έχω 2 παιδιά 9- 11 ετών. Ο γιος μου 11 αρνείται να ανεξαρτητοποιηθεί στο διάβασμα σε αντίθεση με την κόρη μου 9. Τον τελευταίο μήνα συνέλαβα το γιο μου να μου κρύβει συστηματικά μαθήματα και γενικότερα γεγονότα της σχολικής του ζωής. Μάλιστα αυτό συνεχίζεται παρόλο που του έχουμε επιβάλλει διάφορες τιμωρίες τηλεόραση ΗΥ πάρτυ Στεναχωριέται δεν απαντάει στις ερωτήσεις μας γιατί το κάνει αφού στο τέλος θα μαθευτεί η αλήθεια αλλά το επαναλαμβάνει .Στη σκέψη ότι είναι ακόμα στην αρχή της εφηβείας τρομάζω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. </strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός </strong></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div>Η ερώτησή σας "γιατί το κάνει αφού στο τέλος θα μαθευτεί" είναι καίρια στην σχέση σας με το γιό σας ως οικογένεια. Πολλές φορές όταν τα παιδιά λένε ψέματα δεν έχουν υπόψη τους ότι θα αποκαλυφθεί η αλήθεια. Αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η αφελής τους πλευρά. Δοκιμάζουν κάπως τα όρια των μεγάλων. Πολλές άλλες φορές όταν λένε ψέματα το κάνουν σαν ένα τρόπο να δημιουργήσουν "παιχνίδι" εκεί που τα πράγματα είναι "σοβαρά". Π.χ.: "Είναι πολύ σημαντικη η προπαίδεια! Αν δεν τη μάθεις θα σε κοροϊδεύουν στο γυμνάσιο!" Σ'αυτή την περίπτωση τα ψέματα διαιωνίζονται και κάθε φορά που ξεφεύγει το παιδί με ένα ακόμα ψέμα νιώθει ότι "κέρδισε". Π.χ.: "Α δεν έμαθα την προπαίδεια γιατί έπεσα και χτύπησα στη μπάλα το κεφάλι μου". Εκεί δηλαδή που παίζει μπάλα το παιδί και νιώθει την ανία της προπαίδειας και το φόβο της κοροϊδίας λέει "δε κάνω ένα πλονζόν τουλάχιστον εδώ που κάτι αξίζω;" Και πέφτει και τρώει τα μούτρα του. Έχει ένα πραγματικό κέρδος: Το γεγονός πως μπορεί να "φτιάξει" μια φαινομενική πραγματικότητα που να πείθει, στην οποία είναι ο ήρωας του ματς και δε κάνει και την "ανιαρή δουλειά". Αυτό είναι μεγάλη απόλαυση για ένα παιδί που νιώθει πως πρέπει να καταφύγει στο ψέμα για να βιώσει την ανάλαφρη πλευρά της πραγματικότητας. Τρίτη κατηγορία απόπειρας να πει ένα παιδί ψέματα έχει να κάνει με το ότι δεν ενδιαφέρεται αν θα μαθευτεί η αλήθεια. Το κίνητρό του είναι να "αγοράσει χρόνο" κατά τον οποίο θα κάνει αυτό το ίδιο ό,τι επιθυμεί και όχι ό,τι του επιβάλλεται από το σχολείο, τους φίλους ή και την οικογένεια. </div>
<div>Όποιος από τους τρεις κι αν είναι ο λόγος που ο γιος σας σάς λέει ψέματα η αλήθεια είναι πως δε βρίσκει ενδιαφέρον σ'αυτό που του συμβαίνει. Είτε στο σχολείο, είτε στο σπίτι. Δεν σταματά να λέει ψέματα με τις τιμωρίες γιατί ενδεχομένως η πραγματικότητα του φαίνεται εξίσου "βαρετή" με μια στέρηση ή με μια τιμωρία. Δε νιώθει πως έχει "να χάσει κάτι". Αυτό υποδεικνύει ένα θυμό απέναντι στην υποχρέωση και στο πόσο "σημαντική" είναι η διεκπεραίωσή της προκειμένου να λάβει αγάπη η απολαυή. Σημαντικοί ερευνητές της παιδικής ανάπτυξης (D. Winnicot, A. Freud, S. Freud, E. Erikson) κατέδειξαν πως είναι περισσότερο πιθανό το παιδί να μάθει αμoιβόμενο για την επιθυμητή του συμπεριφορά παρά τιμωρούμενο για την ανεπιθύμητη.</div>
</div>