<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Είμαι 8 χρόνια με το αγόρι μου. Τον αγαπώ πολύ και εκείνος εμένα. Τις προάλλες κάναμε μια συζητηση για το που πάει αυτή η σχέση . Εγω το μόνο που ήθελα να ακούσω είναι ότι θα ήθελε όταν τελειώσει το στρατό –είναι φαντάρος-να πάει ένα βήμα παραπέρα η σχέση μας και του το είπα. Εκείνος μ είπε ότι δεν το έχει σκεφτεί ποτέ, και δεν είναι έτοιμος για γάμο (Είμαι 26 είναι 27) αλλά του τόνισα ότι δεν εννοούσα να παντρευτούμε αλλά να συγκατοικήσουμε ώστε να δούμε αν μπορούμε να συνεχίσουμε. Εκείνος άρχισε έναν μονόλογο ότι αν νομίζω εγώ ότι πρέπει να κάνουμε ένα διάλλειμα για να σκεφτεί τι θέλει να το κάνουμε, αν θέλω λεει γάμους μου ξεκαθάρισε ότι ακόμα δεν το έχει σκεφτεί και τη κλασσική ατάκα « δεν φταις εσυ, φταίω εγώ που είμαι συναισθηματικά ανώριμός και δεν ξέρεις μπορεί αμα φτιάξω και στρώσω και τη δουλειά –έχει δικό του μαγαζί- ίσως να το δω και αλλιώς.  Δεν θέλω να χωρίσω αλλά δε θέλω και να είμαι μετέωρη σε μια σχέση.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Βάσω, 26 ετών </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός. </strong></p>
<div>Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div>  </div>
<div>Είναι απόλυτα θεμιτό να έχετε σχέδια για τη ζωή σας και να περιλαμβάνετε τον άνθρωπο που αγαπάτε σε αυτά. Δίνει μεγάλη ευτυχία στα σχέδια η αίσθηση πως ο σύντροφός σας ανταποκρίνεται και μοιράζεται κι αυτός μαζί σας τα αντίστοιχα δικά του. Το κοινό των απόψεων μέσα απ' τα λεγόμενά σας είναι πως δεν διατίθεστε ούτε 'σεις ούτε αυτός να χαλάσετε τη σχέση σας. Δηλαδή να "πάτε πίσω". Αυτό δείχνει μια δύναμη στο δεσμό σας. Επίσης το ότι "είναι διατεθειμένος να σας δώσει χώρο για λίγο προκειμένου να βάλει τα πράγματα σε σειρά" είναι κάτι που ούτως ή άλλως συμβαίνει γιατί είναι φαντάρος. Η απόσταση κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ανασφάλεια. Αυτός ακούει στο στρατό -κάτι που συμβαίνει συχνά- ανθρώπους που χωρίζουν με τις γυναίκες τους. Εσείς εκφράζετε την ανασφάλειά σας με το να θέλετε "ένα μέλλον" αφού το παρόν είναι μεταίωρο. Οπότε αυτός με τη δική του γλώσσα κι εσείς με τη δική σας εικάζω πως λέτε περίπου το ίδιο πράγμα: "Φοβάμαι". Γιατί ο στρατός σας έχει απομακρύνει τον ένα απ' τον άλλο. Στην πραγματικότητα είναι σχετικά κακό timing να μιλάτε για το μέλλον γιατί το παρόν είναι εξαιρετικά αγχώδες και μετέωρο. Ο στρατός είναι κάτι που αναγκάζει το σύντροφό σας να αφήσει πολλά πράγματα "στη μέση". Κι η οικονομική ανεξαρτησία είναι εξαιρετικά σπουδαίο θέμα σήμερα για την ταυτότητα ενός ανθρώπου. Δώστε του χρόνο και δημιουργήστε όσο μπορείτε τη συνθήκη για να τον βοηθήσετε να δει το μέλλον του μαζί σας. Αντί να συζητάτε για εχέγγυα μέλλοντος δώστε ο ένας στον άλλο την ευκαιρία να μιλήσετε για το τώρα, πόσο επιθυμείτε και λείπετε ο ένας στον άλλο. Τι κάνετε τις ώρες που δεν είστε μαζί, πως είναι οι δραστηριότητές σας. Εστιάστε στο τώρα και το μετά όπως και να'χει θα'ρθει με ό,τι αυτό συνεπάγεται.</div>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>