Με την ολοκλήρωση της κλήρωσης για τα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, γράφτηκαν σελίδες και σελίδες για τον τέταρτο όμιλο, αυτόν «του θανάτου», με αφιερώματα για την Αγγλία, την Ιταλία και την Ουρουγουάη. Ανάμεσα σε αυτές η Κόστα Ρίκα είναι ο φτωχός συγγενής. Ή μήπως δεν είναι έτσι?
Αν τυχόν κάποιος πάρει αψήφιστα τους εκπροσώπους της Κεντρικής Αμερικής, ίσως υποπέσει σε οδυνηρή εκτίμηση, καθώς η Κόστα Ρίκα επιθυμεί να παίξει το ρόλο της «σφήνας» σε αυτή τη διοργάνωση.
Για πρώτη φορά η Κόστα Ρίκα διαθέτει ορισμένους αξιόλογους ποδοσφαιριστές, που κάνουν καριέρα σε μεγάλους Ευρωπαϊκούς συλλόγους.
Από τους πιο γνωστούς είναι ο 28χρονος προωθημένος ενδιάμεσος κυνηγός της Αϊντχόφεν, δανεικός στους Ολλανδούς από την Αγγλική Φούλαμ. Πολλοί τραυματισμοί αποτελούν τροχοπέδη στην καριέρα του, αλλά αν είναι σε καλή κατάσταση απολαμβάνεις το παιχνίδι του.
Υπάρχει ακόμη ο Τζόελ Κάμπελ, που έπαιξε στον Ολυμπιακό, δανεικός από την Άρσεναλ και βέβαια ο πολύ καλός τερματοφύλακας Κέϊλορ Νάβας που υπερασπίζεται το τέρμα της Ισπανικής Λεβάντε.
Αν κάποια ομάδα αισθάνεται άτυχη από την κλήρωση, για τα τελικά, αυτή είναι μόνον η Κόστα Ρίκα. Κι αυτό γιατί σήμερα διαθέτει την καλύτερη εθνική ομάδα όλων των εποχών. Με ευνοϊκότερη τύχη θα μπορούσε να επαναλάβει την επιτυχία του πρώτου μουντιάλ της.
Το 1990 στην Ιταλία έφθασε στο δεύτερο γύρο κι εκεί αποκλείστηκε από την Τσεχοσλοβακία με 4-1. Είχε κάνει την έκπληξη στους ομίλους. Προκρίθηκε, ως δεύτερη, πίσω από τη Βραζιλία σε βάρος της Σκωτίας και της Σουηδίας.
Αυτή είναι η τέταρτη συμμετοχή της σε τελικά. Το 2002 και το 2006 απλά συμμετείχε στη φάση των ομίλων.
Δύσκολα, όμως, μπορεί να υπερισχύσει της Αγγλίας ή της Ιταλίας ή της Ουρουγουάης για να πάρει την πρόκριση.
Παρά τους προαναφερόμενους κορυφαίους αστέρες της η διαφορά, ανάμεσα στους Ευρωπαίους παίκτες της και τους ντόπιους, είναι συντριπτική. Για παράδειγμα αναφέρουμε δύο φιλικά παιχνίδια. Τον περασμένο Ιανουάριο, με ποδοσφαιριστές που παίζουν στο τοπικό πρωτάθλημα, η Κόστα Ρίκα γνώρισε τη συντριβή από τη Χιλή (με πολλούς αναπληρωματικούς, επίσης) με 4-0. Λίγες μέρες αργότερα κι άλλη αποτυχία. Αυτή τη φορά από τη δεύτερη εθνική ομάδα της Νότιας Κορέας με 1-0.
Παρά την έλλειψη ικανούς, και διεθνούς εμπειρίας δεν πρόκειται να παραδοθεί εύκολα. Αντίθετα οι γρήγορες αντεπιθέσεις της, ίσως δημιουργήσουν προβλήματα σε αντιπάλους με δυσκίνητες αμυντικές γραμμές. Λογικό είναι να τερματίσει τελευταία χωρίς βαθμό, όμως υπάρχει διάχυτη αισιοδοξία για την αποκομιδή ενός ή δύο πόντων, ικανούς για να καταστρέψουν τα σχέδια των ισχυρών
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ
Το μόνο θετικό που μπορεί να προσφέρει στα γήπεδα της Βραζιλίας, η Κόστα Ρίκα, με την ψυχρή λογική, είναι τρία γερά παιχνίδια με αμυντικούς προσανατολισμούς, όπως έκανε στα προκριματικά και δικαίωσε τον προπονητή της.
Σε δέκα αγώνες δέχτηκε μόνον επτά γκολ Είχε σταθερή παρουσία στην πρώτη προκριματική εκστρατεία της. Τερμάτισε μεν αρκετά πίσω από το Μεξικό, όμως ήταν εμφανώς καλύτερη από το Ελ Σαλβαδόρ και τη Γουιάνα.
Στην επόμενη προκριματική φάση, την πιο γερή, ακολούθησε τις ΗΠΑ, αλλά ήταν πιο μπροστά από τις Ονδούρες, αλλά κι από το Μεξικό.
Ο Τζόελ Κάμπελ υπήρξε το πλέον αξιόπιστο στέλεχός της όσον αφορά στις συμμετοχές και στα γκολ (15 εμφανίσεις – 3 γκολ). Στα προκριματικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα γκολ είχε ο 30χρονος Άλβαρο Σαβόριο (οκτώ τέρματα), όμως θα απουσιάσει από τα τελικά, λόγω τραυματισμού. Σημαντική απώλεια.
Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Ο Κολομβιανός Χόρχε Λουίς Πίντο, 61 χρόνων, είναι ομοσπονδιακός τεχνικός της την τελευταία τριετία. Δούλεψε ξανά στους Τίκος την περίοδο 2005-2005, ανεπιτυχώς, όπως επίσης στην εθνική Κολομβίας τη χρονιά 2007-2008. Η δεύτερη παρουσία του στην Κόστα Ρίκα κρίνεται πετυχημένη. Αφύπνισε την εθνική χάρη στην παρατεταμένη γνώση του σε θέματα τακτικής. Ήδη έχει σχεδιάσει τον τρόπο με τον οποίον θα παρατάξει την Κόστα Ρίκα. Το βασικό σχήμα θα είναι 4-4-1-1, με τον Κάμπελ στην κορυφή της επίθεσης και πίσω του για στήριγμα τον Ρουίς.
Στο μυαλό του υπάρχει και το αμυντικογενές 5-4-1, όμως ο αποκλεισμός των Οβιέδο (αριστερός μπακ) και Σαβόριο τον υποχρεώνουν να μη το σκέφτεται καν.
ΑΣΤΕΡΙΑ
ΜΠΡΑΪΑΝ ΡΟΥΙΣ….. Παρά την απογοητευτική εμφάνισή του με τη Φούλαμ παραμένει το αστέρι της εθνικής. Οργανωτής, αλλά και σκόρερ υψηλού επιπέδου στα 28 του. Συνεχείς τραυματισμοί έχουν αφαιρέσει αρκετή λάμψη από την ακτινοβολία του. Διεθνής από το 2005 (62 συμμετοχές – 12 γκολ).
ΤΖΟΕΛ ΚΑΜΠΕΛ….. Ταχύτατος ακραίος ή κεντρικός κυνηγός. Πολλοί τον παρομοιάζουν με την παλιά μεγάλη μορφή της εθνικής, Πάουλο Γουαντσόπε. Αποκτήθηκε από την Άρσεναλ σε ηλικία 19 χρόνων, όμως δεν έπαιξε ποτέ στους Λονδρέζους. Πάντα δανεικός στη Γαλλική Λοριάν, στην Ισπανική Ρεάλ Μπέτις κι εφέτος στον Ολυμπιακό.
Διεθνής από το 2011 (31 συμμετοχές – 9 γκολ)
ΚΕΪΛΟΡ ΝΑΒΑΣ….. Ο καλύτερος Κοσταρικανός τερματοφύλακας μετά την εποχή που κυριαρχούσε ο Λουίς Γκαμπέλο Κονέχο (δεκαετία του 1990). Αποτελεί στα 27 του βασικό στέλεχος της Ισπανικής Λεβάντε.
Ηγέτης στα μετόπισθεν, αξιόλογος τερματοφύλακας που ξέρει να αποφεύγει τα λάθη. Διεθνής από το 2008 (51 συμμετοχές)
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ….. Θα επηρεάσει η απουσία του 24χρονου αριστερού μπακ Μπράϊαν Οβιέδο? Θα αποβάλλει την αστάθεια των προκριματικών η ομάδα? Μπορεί ο Κάμπελ να σηκώσει μόνος του το επιθετικό φορτίο?
ΛΟΓΟΙ ΧΑΡΑΣ….. Ένα πολύτιμο μείγμα, ξενιτεμένων κι εγχώριων ποδοσφαιριστών, κάνει σίγουρα τη διαφορά. Ο Πίντο διατηρεί τον ίδιο κορμό για περισσότερο από δύο χρόνια κι αυτό προσδίδει σταθερότητα στην εθνική. Ικανοί για την έκπληξη, αφού δεν υπάρχει άγχος λόγω της δυναμικότητας των άλλων ομάδων του ομίλου.
ΛΟΓΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ….. Ο όμιλος περιλαμβάνει πρώην Παγκόσμιες πρωταθλήτριες κι αυτό τρομάζει. Έλλειψη εμπειρίας. Οι Κοσταρικανοί δεν συμμετείχαν στο μουντιάλ του 2010, ενώ οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές των αντιπάλων έχουν παραστάσεις Τσάμπιονς Λιγκ.
Έλλειψη επιλογών. Τραυματίστηκε ο Οβιέδο. Ποιος είναι ικανός να τον αντικαταστήσει? Υπάρχει πράγματι αντικαταστάτης? Το ίδιο μπορεί να πει κάποιος αν πάθει κάτι ο Ρουίς, ή ο Νάβας, ή ο Μπόρχες, ή ο Ντίας. Η διαφορά των βασικών από τους αναπληρωματικούς είναι απλά χαώδης.