Ο Χοσέ Πέκερμαν είναι μια αλεπού των πάγκων. Δεν είναι χθεσινός. Για παράδειγμα πήγε να αποκλείσει τη διοργανώτρια Γερμανία μέσα στο σπίτι της με την Αργεντινή το 2006, «κοιμίζοντας» απόλυτα τα «πάντσερ». Του ήταν σαφώς ευκολότερο να το πράξει με την Ελλάδα, διαχειριζόμενος το ρόστερ της Κολομβίας. Και το έκανε.
Έλεγε την παραμονή του αγώνα ότι η Κολομβία θα παίξει με την ίδια φιλοσοφία, δηλαδή θα κρατήσει την κατοχή της μπάλας. Φυσικά και δεν το έκανε. Η παγίδα κρύβονταν μέσα στα λόγια του. «Η Ελλάδα έχει τελειοποιήσει τον τρόπο που παίζει και είναι περήφανη γι’ αυτό», είπε. Ήξερε ο Πέκερμαν ότι η Ελλάδα είναι από τις ομάδες που δεν ντρέπεται διόλου να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου και είναι απόλυτα αποτελεσματική. Ο Πέκερμαν «διάβασε» την Ελλάδα, δεν την αντιμετώπισε με τουπέ. Την πήρε πάρα πολύ σοβαρά και δικαιώθηκε.
Έκανε κάτι απλό από το πρώτο λεπτό. Έδωσε τη μπάλα στην Ελλάδα. Πιθανώς γιατί είδε σε όλα τα παιχνίδια που την «κατασκόπευσε» ότι η αντίπαλος της Κολομβίας δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την κυκλοφορία της μπάλας. Τουλάχιστον όχι απέναντι σε καλές άμυνες (την καλύτερη της ζώνης προκριματικών της Λατινικής Αμερικής, όπως είναι αυτή της Κολομβίας). Και χτύπησε στην κόντρα.
Από κόντρα ήρθε το 1-0, από κόντρα το κερδισμένο κόρνερ στο 2-0, από κόντρα το 3-0. Καληνύχτα μας.
Θα μπορούσε να κυλήσει διαφορετικά το ματς παρά ταύτα; Εννοείται. Εάν ο Μανωλάς δεν είχε αυτή την αντίδραση στο πρώτο γκολ, εάν ο Κονέ ευστοχούσε στο πρώτο ημίχρονο, εάν ο Σαμαράς έβγαινε πιο δυνατά στη μπάλα στο πρώτο δοκάρι του 2-0, εάν ο Γκέκας δεν έχανε το άχαστο, εάν ήταν στο γήπεδο οι Κατσουράνης, Μανιάτης, Χολέμπας, Γκέκας, Σαλπιγγίδης .
Με «εάν» και «εφόσον» όχι ποδόσφαιρο αλλά ούτε ζωή γίνεται. Φυσικά δεν είχαμε τα χάλια του ’94, φυσικά δεν ήμασταν τόσο κακοί όσο στην πρεμιέρα του Μουντιάλ το ’10 κόντρα στη Νότια Κορέα, αλλά μέχρι εκεί. Το είπε και ο Σάντος: «Όταν χάνεις 3-0 δεν μπορείς να μιλάς για δικαιοσύνη». Στην τελική με το χέρι στην καρδιά μπορεί κανείς να πει ότι ήμασταν καλύτεροι; Ή ότι δεν ήμασταν χειρότεροι;
Ας μην κρυφτούμε πάλι πίσω από την κουρτίνα των δικαιολογιών. Καλό θα μας κάνει το φως του προβολέα.