Oι Ticos που λάτρεψαν οι Ιταλοί (vd)

 

Είναι το δίχως άλλο το πιο αταίριαστο ζευγάρι της φάσης των «16». Όχι ότι μας νοιάζει δηλαδή αλλά έτσι κουβέντα να γίνεται για να μη το πάρουμε και τόσο πατριωτικά. Η ιστορία θα καταγράψει και μετά από χρόνια θα μνημονεύεται η νικήτρια της μάχης του Ρετσίφε ως η ομάδα-έκπληξη του 20ου Μουντιάλ όπως έχει γίνει με άλλες χώρες στις προηγούμενες διοργανώσεις.

Η Κόστα Ρίκα το έχει κάνει μία φορά το 1990 στα Ιταλικά γήπεδα στη παρθενική της παρουσία στα παγκόσμια κύπελλο ενώ για την Ελληνική ομάδα η παρουσία στους «16» αποτελεί μία πρωτόγνωρη εμπειρία που όπως ήρθαν τα πράγματα θα θεμελιώσει μία ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία με την παρουσία στους «8». Πριν από 24 χρόνια οι «τίκος» είχαν γίνει η λατρεμένη ομάδα των κατοίκων της Γένοβα. Δύο ματς είχαν δώσει τότε στο «Μαράσι» (Λουίτζι Φεράρις) και τα είχαν νικήσει και τα δύο.

Ο Χουάν Καγιάσο ανακυρύχθηκε «εθνικός ήρωας» της μικρούλας «Πλούσιας Ακτής» (κατά το Ελληνικό). Ήταν τότε 29 χρόνων και είχε πετύχει το πρώτο γκολ των Κοσταρικανών σε Μουντιάλ με το οποίο ήρθε η νίκη-έκπληξη επί της Σκωτίας με 1-0. Ακολούθησε η ήττα από την Βραζιλία στο Τορίνο. Η Σελεσάο τα χρειάστηκε και πήρε δύσκολα την νίκη (1-0).

Στη τρίτη αγωνιστική είχαν το πλεονέκτημα με τους απογοητευτικούς Σουηδούς που είχαν χάσει τα δύο προηγούμενα ματς.

Τους νίκησαν 2-1 με εντυπωσιακή ανατροπή, βρισκόμενοι πίσω στο σκορ έως το 75’ όταν ισοφάρισε ο Ρότζερ Φλόρες και στο 88’ ο Ερνάν Μέντφορντ έδωσε την χαριστική βολή στους Σουηδούς.

Για την φάση των «16» άφησαν τον Ιταλικό Βορρά. Μεταφέρθηκαν στο Νότο και πιο συγκεκριμένα στο Μπάρι όπου έχασαν με 4-1 από την Τσεχοσλοβακία και κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η πιο όμορφη περιπέτεια της εθνικής ομάδας των ticos.

Mία ομάδα που στο ρόστερ της δεν είχε ούτε ένα παίκτη που έπαιζε τότε εκτός της χώρας. Η επιτυχία αυτή άνοιξε τα σύνορα και άρχισαν οι Κοσταρικανοί να παίζουν ολοένα και περισσότεροι εκτός συνόρων χωρίς να έχουν φυσικά ανάγκη κανένα «νόμο Μποσμάν» αλλά μόνο το ταλέντο τους.

Ποιος κρυβόταν πίσω από αυτή την επιτυχία; Η ιστορία κατέγραψε ότι στους τέσσερις αυτούς αγώνες στον πάγκο της ομάδας ήταν ο τυχοδιώκτης των πέντε ηπείρων, ο Μπόρα Μιλουτίνοβιτς.

Ο τρομερός Σέρβος στην καταγωγή κόουτς που οδήγησε πέντε διαφορετικές χώρες σε Μουντιάλ. Η Κόστα Ρίκα ήταν η δεύτερη το 1990. Είχε προηγηθεί το Μεξικό (1986) και είχαν ακολουθήσει οι Η.Π.Α (1994), Νιγηρία (1998) και Κίνα (2002).

Οι τέσσερις από τις πέντε είχαν περάσει στον δεύτερο γύρο. Και όμως ο Μπόρα δεν είχε καμία σχέση με την Κόστα Ρίκα. Ήταν μία λύση ανάγκης για την άπειρη ομοσπονδία της χώρας που πήρε μία τολμηρή απόφαση που την δικαίωσε 100%. Μόλις 90 μέρες πριν το πρώτο ματς με την Σκωτία,ανακοινώθηκε η πρόσληψη του.

Στην ομοσπονδία πίστευαν ότι θα έπρεπε να οδηγήσει την ομάδα στη τελική φάση ένας έμπειρος κόουτς με οντότητα στο διεθνές ποδόσφαιρο.

Την πλήρωσε έτσι ο Μάρβιν Ροντρίγκεζ .

Ο άνθρωπος που είχε κάνει όλη την βρώμικη δουλειά στα προκριματικά και είχε πετύχει το ακατόρθωτο. Είχε οδηγήσει την χώρα στα τελικά. Ήταν όμως κίνηση-ματ και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στην Ιταλία.

Σχετικά άρθρα