Oι μεγάλες μορφές της Κόστα Ρίκα

Πολλά είναι τα αστέρια αυτής της εκπληκτικής, ταχύτατης εθνικής ομάδας. Σίγουρα και την πλειοψηφία να βάλεις όλο και κάποιον θα ξεχάσεις. Θα μαζέψουμε λοιπόν μία δεκάδα με βάση την απόδοση, τις συμμετοχές, τα γκολ, τις μεταγραφές, τις παρουσίες σε μεγάλες διοργανώσεις και θα τους αναλύσουμε. Φυσικά δεν είναι μόνον αυτοί. Η Κόστα Ρίκα είναι μία σύγχρονη Λερναία Ύδρα. Θα αρχίσουμε από το τέλος προς την αρχή. Αυτό σημαίνει ότι η τελευταία αναφορά είναι και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής σύμφωνα με τη γνώμη της πλειοψηφίας των Κοσταρικανών φιλάθλων (όχι βέβαια δεν ζητήσαμε τη γνώμη τους…..)

 

 

ΛΟΥΪΣ ΜΑΡΙΝ (1993-2009, 130 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 5 ΓΚΟΛ)

 

Σταθερός κι ασυμβίβαστος κεντρικός αμυντικός. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε συλλογικό επίπεδο με την Αλαχουελένσε (8 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο Συνομοσπονδιών και τρία τρόπαια πρωταθλήματος Κεντρικής Αμερικής), αλλά και στην πολύ καλή εποχή της εθνικής του ομάδας.

Μαμούθ των Τίκος με 130 διεθνείς συμμετοχές  μέσα σε 16 χρόνια. Δεύτερος στη λίστα των κορυφαίων όλων των εποχών για την Κόστα Ρίκα. Έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο κύπελλο του 2002 και του 2006, άρχισε βασικός σε όλα τα παιχνίδια, αλλά και φέτος είναι στη Βραζιλία ως βοηθός του Κολομβιανού ομοσπονδιακού τεχνικού Χόρχε Λουίς Πίντο .

 

 

ΜΑΡΙΟ ΚΟΡΔΕΡΟ (1950-1963, 41 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 7 ΓΚΟΛ)

 

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αρχηγούς της Κόστα Ρίκα όλων των εποχών. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1950 και 1960 οδήγησε σε επιτυχίες την ομάδα του Ντεπορτίβο Σαπρίσα, αλλά ήταν και ιδιαίτερα αποτελεσματικός με την εθνική ομάδα ως αμυντικός.

Ο «Μάγος, με τα σιδερένια πόδια» έμεινε γνωστός για την ευγένεια του χαρακτήρα του, εντός αλλά κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Κέρδισε, ως ποδοσφαιριστής, τέσσερις τίτλους με την Ντεπορτίβο Σαπρίσα και ισάριθμους ως προπονητής της (αυτή η ομάδα ήταν όλη η ζωή του ως ποδοσφαιριστής και ως τεχνικός).  Έπαιξε ποδόσφαιρο από το 1949 έως το 1964. Μετά έγινε προπονητής ( 1964-1980). Το 1965 ήταν για λίγο ομοσπονδιακός τεχνικός της πατρίδας του. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 2002 σε ηλικία 72 χρόνων από αναπνευστική ανακοπή.

ΜΑΟΥΡΙΣΙΟ ΣΟΛΙΣ (1993-2006, 110 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 6 ΓΚΟΛ)

 

Για αρκετούς Ευρωπαϊκούς συλλόγους, αλλά και για ομάδες της πατρίδας του μπορεί να μην ήταν ο παίκτης που επιθυμούσαν. Ο παίκτης που ταίριαζε στα γούστα τους, όμως ο Μαουρίσιο Σολίς στα 13 χρόνια που αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα της χώρας του ήταν αναντικατάστατος. Χρημάτισε 110 φορές διεθνής, πέτυχε έξι γκολ κι απέδειξε πως είναι ένας αμυντικός μέσος παγκόσμιας κλάσης.

Έλαβε μέρος στα Παγκόσμια κύπελλα του 2002 και του 2006 ξεκινώντας βασικός σε όλα τα παιχνίδια. Έπαιξε ποδόσφαιρο για μία γεμάτη 20ετία αρχίζοντας το 1990 στην Ερεδιάνο και τελειώνοντας στην ίδια το 2010.

Δύο χρόνια (1996-1998, 11 συμμετοχές) πέρασε απαρατήρητος στην Ντέρμπι Κάουντι. Είχε καλύτερη τύχη με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο (2002-2004, 38 συμμετοχές, 5 γκολ). Κέρδισε τρια πρωταθλήματα με την Αλαχουελένσε κι ένα με την Ερεδιάνο. Δεν ασχολήθηκε ποτέ του με την προπονητική.

 

ΒΑΛΤΕΡ ΣΕΝΤΕΝΟ (1995-2010, 137 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 24 ΓΚΟΛ)

 

Είναι ο ρέκορνμαν συμμετοχών στην εθνική ομάδα. Ο κορυφαίος Κοσταρικανός ποδοσφαιριστής στη δεκαετία του 2000. Μέσα σε 15 χρόνια φόρεσε 137 φορές τη φανέλα των Τίκος και πέτυχε 24 γκολ. Ευφυής επιτελικός μέσος . Βοήθησε τη χώρα του να συμμετάσχει σε δύο τελικές φάσεις Παγκοσμίου κυπέλλου καθώς και σε πολλές επιτυχίες σε διοργανώσεις της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Κέρδισε 10 πρωταθλήματα με τη Ντεπορτίβο Σαπρίσα , η οποία τερμάτισε τρίτη στο διηπειρωτικό κύπελλο του 2005, μετά ήττα στον ημιτελικό από τη Λίβερπουλ . Έπαιξε για λίγο στην ΑΕΚ την περίοδο (2002-2003, 14 συμμετοχές, 1 γκολ). Με το δικέφαλο της Αθήνας είχε μεστή παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ σκοράροντας εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης (Σαντιάγο Μπερναμπέου) και της Ρόμα (Ολίμπικο).

 

ΕΡΟΛ ΝΤΑΝΙΕΛΣ (1965-1970, 19 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 8 ΓΚΟΛ)

 

Σπουδαίος κεντρικός κυνηγός, ταχύς, με δυνατά πόδια, ίσως ο κορυφαίος που ανέδειξε η χώρα. Αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση πρόωρα. Στα 26 έσπασε το δεξί του πόδι. Έμεινε για ένα χρόνο εκτός. Επανήλθε. Άντεξε μόλις μία χρονιά και αποσύρθηκε. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τροχοπέδη στη διεθνή καριέρα του. Με την Αλαχουελένσε πέτυχε 197 γκολ σε 167 εμφανίσεις πρωταθλήματος μέσα σε 8 χρόνια. Η υψηλότερη συγκομιδή στην ιστορία του Κοσταρικανού πρωταθλήματος. Κατέχει επίσης το εθνικό ρεκόρ του πρώτου σκόρερ (τρεις φορές παραγωγικότερος) με 41 γκολ από το 1967.

ΛΟΥΪΣ ΓΚΑΜΠΕΛΟ ΚΟΝΕΧΟ (1987-1991, 40 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ)

 

Οι τερματοφύλακες από την Αμερική έχουν κλίση στο θέαμα. Ο Κονέχο δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Έκανε αίσθηση στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα στο μουντιάλ του 1990 με εκπληκτικές επεμβάσεις αγωνιζόμενος εναντίον της Βραζιλίας, της Σκοτίας και της Σουηδίας. Εκείνη την εποχή η Κόστα Ρίκα προκρίθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο δεύτερο γύρο της τελικής φάσης (αποκλείστηκε ακολούθως από την Τσεχοσλοβακία, άντ’ αυτού που ήταν τραυματίας έπαιξε ο Ερμίδιο Μπαράντες). Ο Κονέχο αναδείχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας της διοργάνωσης. Αυτή την εποχή είναι ο προπονητής τερματοφυλάκων στην εθνική ομάδα, η οποία διαθέτει ένα σπουδαίο γκολκίπερ τον Κέιλορ Νάβας.

 

ΡΟΛΑΝΤΟ ΦΟΝΣΕΚΑ (1992-2011, 113 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 47 ΓΚΟΛ)

 

Περίπου για μία 20ετία αποτέλεσε βασική, αναντικατάστατη μονάδα για τις ομάδες από την Κόστα Ρίκα. Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών με 47 γκολ σε 113 συμμετοχές μέσα σε 9 χρόνια. Βραχύσωμος κεντρικός κυνηγός ή περιφερειακός κυνηγός έπαιξε ποδόσφαιρο για 23 χρόνια. Φόρεσε 113 φορές τη φανέλα των Τίκος από το 1992 έως το 2011.

Ήταν παρών στο μουντιάλ του 2002, αλλά στο επόμενο του 2006 στη Γερμανία έμεινε εκτός αποστολής για άγνωστους λόγους.

Κέρδισε τρία πρωταθλήματα Συνομοσπονδιών, πέντε πρωταθλήματα Κόστας Ρίκας και τέσσερα Γουατεμάλας.

Πέτυχε πάνω από 250 γκολσε συλλογικό επίπεδο με διαφορετικές ομάδες.

 

ΡΟΝΑΛΝΤ ΓΚΟΜΕΣ (1993-2008, 91 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 24 ΓΚΟΛ)

 

Από τους πλέον δημιουργικούς (αν κι επιθετικός) Κοσταρικανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Χάρη σε αυτόν οι Τίκος συμμετείχαν στα τελικά του μουντιάλ του 2002 και του 2006. Ο ίδιος επωφελήθηκε από αυτό κι έφθασε τις 91 συμμετοχές μέσα σε 15 χρόνια. Πολυταξιδεμένος. Αγωνίστηκε σε έξι κράτη εκτός Κόστα Ρίκα (Ισπανία, Γουατεμάλα, Κουβέιτ, Μεξικό, Κύπρος κι Ελλάδα με τον ΟΦΗ, από το 1999 έως το 2002, 87 συμμετοχές, 39 γκολ) . Στην πατρίδα του γνώρισε την αναγνώριση με τρεις εθνικούς τίτλους και άλλα τοπικά τρόπαια. Το 2005 ανήκε στη Ντεπορτίβο Σαπρίσα που αγωνίστηκε στο Διηπειρωτικό κύπελλο και τερμάτισε τρίτη (σκόραρε εναντίον της Αλ Ίτιχαντ) μετά την ήττα στα ημιτελικά από τη Λίβερπουλ.

 

ΠΑΟΥΛΟ ΓΟΥΑΝΤΣΟΠΕ (1996-2008, 73 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, 45 ΓΚΟΛ)

 

Κεντρικός κυνηγός μεγάλης κλάσης. Έκανε οκτώ χρόνια καριέρα στα γήπεδα της Αγγλίας με τις Ντέρμπι, Γουέστ Χαμ, Μάντσεστερ Σίτι, στην Ισπανία, στο Κατάρ, στην Αργεντινή, στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ.

Αξιομνημόνευτο το γκολ του στο ντεμπούτο του με την Ντέρμπι εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πέρασε τέσσερις αμυντικούς πριν νικήσει τον Πέτερ Σμαικελ. Ένα γκολ που ψηφίστηκε αργότερα ως το καλύτερο στην ιστορία του συλλόγου. Στο διεθνή χώρο η αναλογία του υπήρξε εντυπωσιακή. 45 γκολ σε 73 αγώνες. Δεύτερος καλύτερος σκόρερ της πατρίδας του πίσω από τον Φονσέκα. Στα παγκόσμια κύπελλα του 2002 και του 2006 γοήτευσε με το γρήγορο, ανάλαφρο στιλ του και με τα γκολ εναντίον της Βραζιλίας και της  Γερμανίας.

Τραυματισμός του το 2008 τον υποχρέωσε να σταματήσει πρόωρα την ενεργό δράση. Βρίσκεται στη Βραζιλία με την ιδιότητα του βοηθού προπονητή.

 

 

ΑΛΕΧΑΝΔΡΟ ΜΟΡΕΝΑ (ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1920-ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1930)

 

Από τους λίγους, αν όχι ο μοναδικός Κοσταρικανός ποδοσφαιριστής που έκανε καριέρα στην Ευρώπη στο μακρινό παρελθόν. Μιλάμε τώρα για προπολεμικά. Ο μικρόσωμος κεντρικός κυνηγός έπαιζε στην Αλαχουελένσε ,όμως το 1933 τον ψάρεψε η Μπαρτσελόνα. Αποκαλέστηκε το «Φαινόμενο της Κόστα Ρίκα» Σε δύο χρόνια πέτυχε 41 γκολ, αλλά επέστρεψε άρον-άρον στην Κόστα Ρίκα λόγω του εμφυλίου πολέμου της Ισπανίας. Πίσω στη πατρίδα του κέρδισε ακόμη τρία πρωταθλήματα με την Αλαχουελένσε, παράλληλα βοήθησε την ομάδα του να πάρει αήττητη τον τίτλο το 1941.

 

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ

 

Αυτές είναι μερικές από τις μεγάλες μορφές της Κόστα Ρίκα τα τελευταία 90 χρόνια. Από τα σημερινά στελέχη της ομάδας ξεχωρίζουν ο  27χρονος τερματοφύλακας της Λεβάντε, Κέιλορ Νάβας (56 συμμετοχές), ο κεντρικός μπακ της Σαπρίσα, Μάικλ Ουμάνια, 31 χρόνων (85 συμμετοχές, 1 γκολ), οι μέσοι Σέλσο Μπόρχες (26 χρόνων, ΑΙΚ, 66 συμμετοχές, 15 γκολ) και 30 χρονος Κριστιάν Μπολάνιος (Κοπεγχάγη, 58 συμμετοχές, 2 γκολ), καθώς ο φτεροπόδαρος Τζόελ Κάμπελ (22 χρόνων, 36 συμμετοχές, 10 γκολ), που αγωνίστηκε δανεικός στον Ολυμπιακό από την Άρσεναλ.κι ο 28χρονος αρχηγός Μπράιαν Ρούις της Αϊντχόφεν (66 συμμετοχές, 14 γκολ).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σχετικά άρθρα