Ο Δημήτρης Μενουδάκος είναι ο άνθρωπος που έχει ανέβει όλες τις κατηγορίες με τη φανέλα της Νέας Κηφισιάς και θα πορευτεί με την αγαπημένη του ομάδα και την επόμενη σεζόν και μίλησε για την απόφασή του να παραμείνει. 
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε ο Δημήτρης Μενουδάκος ατην επίσημη ιστοσελίδα
Δημήτρη το πήρες απόφαση θα πάρεις σύνταξη από την Νέα Κηφισιά; «Άμα φτάσω να μου κολλάνε ένσημα για να πάρω σύνταξη θα σταματήσω(γέλια!) Δεν έχω σκοπό να με θεωρούν γεράκο με μπαστούνι, απλά για ακόμα έναν χρόνο ανανεώσαμε την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ μας».
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να παραμείνεις στην ομάδα για 16η χρονιά; Αποτελείς πλέον την ζωντανή ιστορία της ομάδας και το συνδετικό κρίκο της παλιάς με τη νέα ομάδα;«Αυτό που με έκανε να παραμείνω για ακόμα έναν χρόνο στην ομάδα παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν την περσινή σεζόν ήταν κάποια πράγματα που μου είπε ο πρόεδρος , ο κύριος Βαγενάς και κάποια πράγματα που συζήτησα με τον προπονητή μας τον Ηλία Παπαθεοδώρου. Μου έδειξαν και οι δύο ότι θέλουν να παραμείνω στην ομάδα, εγώ ήθελα να παραμείνω γιατί έχω κάνει μια πορεία και το να μένεις όσο παραπάνω μπορεί στο υψηλότερο επίπεδο στο μπάσκετ είναι σημαντικό. Αυτό ουσιαστικά ήταν το κίνητρο μου για να παραμείνω στην ομάδα ώστε να προσπαθήσω να αγωνιστώ στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων που μπορώ».
Η πρώτη χρονιά στην Α1 ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή για την Κηφισιά! Παράλληλα όμως οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες μεγάλωσαν. Τι να περιμένουμε για τη νέα σεζόν; Ποιοι είναι οι στόχοι;
«Συμφωνώ ότι ο πήχης έχει μπει πολύ ψηλά αλλά αυτό δεν λέει κάτι για τη νέα χρονιά…Επειδή ξέρω τους ανθρώπους που διοικούν ξέρω και τους προπονητές θεωρώ πως θα ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή με πάνω κάτω τους ίδιους στόχους και θα πάμε όπως πέρσι. Δηλαδή μέρα με την ημέρα, προπόνηση με την προπόνηση και ότι καλύτερο προκύπτει από κάθε προπόνηση, από κάθε αγώνα θα το αξιοποιούμε για να πάμε ένα βήμα παραπάνω! Δεν ξεκινάμε από την 5η θέση για να πάμε στην 4η… Θεωρώ ότι ξεκινάμε όπως όλες οι ομάδες με κοινή αφετηρία και μέσα στο πρωτάθλημα μήνα με το μήνα θα κοιτάμε να αναπροσαρμόζουμε τους στόχους μας και θα δούμε που θα φτάσουμε. Δεν μπορούμε από τώρα να πούμε που θα πάει η ομάδα γιατί όποιος κάνει τέτοια σενάρια καλοκαίρι βρίσκεται προ εκπλήξεων».
Θεωρείς ότι η φετινή θα είναι μια μεταβατική χρονιά για την ομάδα από την άποψη ότι έχουν γίνει πολλές αλλαγές σε παίκτες, αποχώρησε όλη η παλιά φουρνιά, ενώ και στο προπονητικό σταφ, μπορεί να παρέμεινε ο Παπαθεοδώρου αλλά θα πορευτεί με δύο νέους συνεργάτες.
«Συμφωνώ με αυτά που λες και το συνδέω με την προηγούμενη μου απάντηση γιατί ένας λόγος που δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε τίποτα για την νέα χρονιά με βάση την 5η θέση που πήραμε πέρσι είναι ότι αυτή η θέση κατακτήθηκε με τελείως διαφορετικά πρόσωπα ουσιαστικά και σίγουρα οι αλλαγές στο αγωνιστικό αλλά και στο προπονητικό κομμάτι είναι πολύ σημαντικές και είναι δύσκολο να προσαρμοστούν όλοι γρήγορα στα νέα δεδομένα. Ξεκινάμε λοιπόν από το μηδέν για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς να υπάρχει πήχης συγκεκριμένος. Πιστεύω πολύ σε αυτή την ομάδα, πιστεύω πολύ στο προπονητικό επιτελείο, πιστεύω πολύ στη διοίκηση και τις κινήσεις που θα κάνει και είμαι σίγουρος ότι θα κάνει καλές κινήσεις, ξέρω ότι θα πάμε καλά απλά δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε οποιαδήποτε κατάταξη από το καλοκαίρι».
Επειδή πολλοί θα περιμένουν στη γωνία ώστε στην πρώτη αποτυχία να πούνε ότι η ομάδα ήταν ένα πυροτέχνημα και τίποτα παραπάνω, τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει έτσι ώστε η ομάδα της Κηφισιάς μπορεί να καθιερωθεί στο Ελληνικό μπάσκετ και στις συνειδήσεις του κόσμου σαν μια καλή μπασκετική ομάδα ; «Αυτό με το πυροτέχνημα το ακούω από τότε που παίζαμε στο τοπικό, όμως η πορεία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και όποιος ξέρει πως δουλεύει η ομάδα θα καταλάβει ότι μόνο τυχαίες δεν είναι οι επιτυχίες της όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να της λείπουν κάποια σημαντικά κομμάτια όπως ένα καλό γήπεδο ή ένας σημαντικός πυρήνας κόσμου που διαθέτουν κάποιες άλλες μεγάλες ομάδες, όμως από κει και πέρα σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια τα διοικητικά τον τρόπο που λειτουργεί και τα αγωνιστικά είναι πολύ πολύ υψηλού επιπέδου ομάδα! Αυτό που θα πρέπει να βελτιώσει για να μπει στις συνειδήσεις του κόσμου σαν μια καλή μπασκετική δύναμη, είναι κυρίως το γηπεδικό που είναι όμως κάτι δύσκολο να διορθωθεί άμεσα και κατ’ επέκταση ο πυρήνας του κόσμου. Θα πρέπει οι Κηφισιώτες να αγκαλιάσουν την ομάδα να γεμίζουν το γήπεδο και να δημιουργούν τις συνθήκες ώστε να χαρακτηρίζουν την ΑΕΝΚ μεγάλη ομάδα».
Είσαι κάτοχος ενός μοναδικού ρεκόρ. Έχεις αγωνιστεί σε όλες τις κατηγορίες του ελληνικού μπάσκετ με την ίδια ομάδα…Έχεις συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχεις πετύχει; Είναι κάτι το οποίο δεν ξέρω αν θα μπορέσει ποτέ κανείς να το καταρρίψει…«Να σου πω την αλήθεια δεν έχω κάτσει να το σκεφτώ ιδιαίτερα το ρεκόρ. Θα το σκεφτώ όπως και την πορεία που έχω κάνει τόσα χρόνια με το σύλλογο και το τι έχω πετύχει αφού αποσυρθώ. Οσο είμαι ενεργός παίκτης θέλω να καταφέρνω όλο και περισσότερα πράγματα. Δεν το έχω αναλύσει ακόμα, σίγουρα είναι κάτι πολύ σημαντικό, σίγουρα είναι κάτι από αυτά που μένουν στο τέλος της διαδρομής αλλά θα το «ζυγίσω» στο τέλος όλης αυτής της πορείας».
Όλη αυτή η μπασκετική διαδρομή που έχεις διανύσει από τα ανοιχτά γήπεδα και την Δ’ΕΣΚΑ μέχρι τα σαλόνια της Basket League φαντάζει σαν ένα υπέροχο ταξίδι. Ποιες είναι οι στιγμές που σου έχουν μείνει έντονα χαραγμένες στην μνήμη σου απ’ όλα αυτά τα χρόνια ; «Είναι πολλές οι στιγμές! Είναι πάρα πολλές και ευτυχώς ευχάριστες οι πιο πολλές! Είναι πολύ μεγάλο το ταξίδι, με πας τώρα γύρω στα 17 χρόνια πίσω! Μια στιγμή που μου έχει μείνει χαραγμένη- λίγοι το ξέρουν και προφανώς το ξέρουν αυτοί οι λίγοι που ήμασταν και τότε εκεί πέρα- είναι όταν δημιουργήθηκαν τα πρώτα αγωνιστικά τμήματα της Κηφισιάς το 1995 τα πρώτα δύο χρόνια τρώγαμε «σφαλιάρες» παντού. Πηγαίναμε με το παιδικό τμήμα, ήμασταν και πιο μικροί όλοι και χάναμε με 20 και 30 πόντους. Μια στιγμή λοιπόν που μου έχει μείνει είναι το 1997-98 που ήμουν τελευταία χρονιά στο παιδικό, γίναμε το πρώτο τμήμα του συλλόγου που περάσαμε στο δεύτερο γύρο και περάσαμε στις 36 καλύτερες ομάδες της Αθήνας παίζοντας με την ΑΕΚ και άλλες αντίστοιχες μεγάλες ομάδες. Επομένως όντας εμείς 15 ετών ήμασταν μια φουρνιά παιδιών που μετά από απανωτές σφαλιάρες κάναμε την πρώτη μας επιτυχία. Στο ανοιχτό γήπεδο του 3ου Γυμνασίου με πολύ κόσμο που ερχόταν να μας δει και για πρώτη φορά ακούστηκε ο σύλλογος σε όλη την Αθήνα ότι κάτι καλό προσπαθεί να κάνει. Αυτή ήταν μια στιγμή που μου έχει μείνει»!
Θέλω να μου πεις την καλύτερη πεντάδα της ΑΕΝΚ όλων των εποχών«(Γέλια) Πολύ δύσκολα μου βάζει τώρα… Θα ξεχάσω κανέναν γιατί είναι πάρα πολλοί αυτοί με τους οποίους έχω παίξει όλα αυτά τα χρόνια και μπορεί να αδικήσω κάποιους που ήταν πραγματικά σπουδαίοι παίκτες αλλά αγωνίστηκαν σε άλλα επίπεδα και χαμηλές κατηγορίες. Θα βάλω την αγαπημένη μου πεντάδα και ουσιαστικά είναι αυτή που θα ήθελα να ξαναπαίξω και αυτή η πεντάδα είναι ο ¨Όθωνας Ευθυμιόπουλος, Φίλιππος Μοσχοβίτης, Θοδωρής Σιούτης, Σπύρος Διαμαντόπουλος και Γιώργος Δρακάκης πρώτη αλλαγή στους ψηλούς το Δημήτρη Λαγοπόδη και ουσιαστικά αρχηγό όλων αυτών και ψυχή της ομάδας το Σάββα Νικητάκη».
Τώρα μου απαντάς ουσιαστικά στην επόμενη ερώτηση, ποιός είναι ο αγαπημένος σου συμπαίκτης
«Σίγουρα είναι ο Σάββας(σ.σ Νικητάκης)!! Παίζαμε μαζί στην περιφέρεια και ουσιαστικά μαζί ανεβήκαμε όλες τις κατηγορίες μέχρι την Α1 παίζοντας κατά διαστήματα πάρα πολύ καλά. Για αυτό άλλωστε έχουμε μείνει και καλοί φίλοι! Κάθε μέρα είμαστε μαζί καθώς έχει και το ρόλο του τιμ μάνατζερ της ομάδας και όπως λέει είναι ο προϊστάμενος μου(γέλια)! Τα καλύτερα μπασκετικά μου χρόνια τα έπαιξα μαζί του και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό».
Θέλεις να στείλεις και ένα μήνυμα στον κόσμο της Κηφισιάς;«Καλώ τον κόσμο της Κηφισιάς και τους Τζόκερς να έρχονται στο γήπεδο να μας αγκαλιάσουν ακόμα πιο πολύ γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να κάνουμε την πορεία που έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε και τους θέλουμε δίπλα μας».