Η προέλευση της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας μπορεί να πηγάζει σε όσα έγιναν μεταξύ των δύο χωρών πολύ πριν γίνει το άθλημα δημοφιλές σε αυτές. Γι’ αυτό κάποιοι θεωρούν ότι οι Βραζιλιάνοι υποστηρίζουν Γερμανία στον τελικό.  
Βέβαια σήμερα ελάχιστοι θυμούνται τους πολέμους μεταξύ Βραζιλίας και Αργενιτνής και τις  πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Αντίθετα δείχνουν να μην ξεχνούν τους μεταξύ τους αγώνες, τις νίκες και τις ήττες. Η αντιπαλότητα τους αφορά σχεδόν σε όλα τα αθλήματα, αλλά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της Αργεντινής και της Βραζιλίας είναι το γεγονός στον οποίο κανένας δεν θέλει να είναι χαμένος. Κι όμως, η ιστορία δείχνει ότι πλέον όλα αυτά πηγάζουν μόνο στο ποδόσφαιρο και στη λατρεία που δείχνουν οι οποαδοί για τις ομάδες. Διότι κατά τ’ άλλα οι κάτοικοι των δύο χωρών δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα απολύτως. Ανντίθετα τους ενώνουν πλέον πολύ περισσότερα.
Οι σχέσεις μεταξύ της Δημοκρατίας της Αργεντινής και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας ιστορικά έχουν περάσει από διάφορα επίπεδα καθώς επηρρεάζουν τομείς όπως η οικονομία, το εμπόριο, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και ο τουρισμός. Δύο χώρες που ουσιαστικλά περασαν από τον πόλεμο και την αντιπαλότητα στη φιλία και τη συμμαχία. Μια περίπλοκη σχέση που διήρκεσε περισσότερο από δύο αιώνες.
Με την επίτευξη της ανεξαρτησίας από τους Ίβηρες κατακτητές στις αρχές του δεκάτου ένατου αιώνα, η Αργεντινή και η Βραζιλία κληρονόμησαν μια σειρά από ανεπίλυτες εδαφικές διαφορές που άφησαν όταν αποχώρησαν οι αποικιακές δυνάμεις. Οι δύο χώρες κατά κύριο λόγο αλλά και η Παραγουάη και η Ουρουγουάη, μοιράζονταν την περιοχή του Rio de la Plata, την οποία άφησαν οι Πορτογάλοι και Ισπανοί κατακτητές.
Η πιο σοβαρή ρήξη ήρθε το 1925 με τον πόλεμο που διήρκησε έως το 1928. Πρόκειται για τον λεγόμενο «Cisplatine War», στη διάρκεια του οποίου οι Βραζιλιάνοι προσάρτησαν την περιοχή Banda Oriental.
Η αρχή έγινε μρ τη μάχη της «Juncal». Πρόκειται για την πρώτη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών. Ο πόλεμος δεν οδηγούσε φυσικά πουθενά και οι δύο πλευρές οδηγήθηκαν μετά τις παρεμβάσεις Αγγλων και Γάλλων στην συνήθηκη του Μοντεβιδέο το 1928. Με αυτή συμφωνούσαν στην ανεξαρτησία της περιοχή Cisplatine, με το όνομα Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης.
Οι δύο χώρες θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωπες στον πόλεμο για την περιοχή Platine (18 Αυγούστου 1851 – 3 Φεβρουαρίου 1852). Από τη μια η Συνομοσπονδία της Αργεντινής και από την άλλη η συμμαχία της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη και την επαρχίες της Αργεντινής Entre Rios και Corrientes που είχαν αποσχιστεί. Ουσιαστικά ήταν το αποτέλεσμα ενός μακροχρόνιου αγώνα μεταξύ της Αργεντινής και της Βραζιλίας για την επιρροή επί της Ουρουγουάης και της Παραγουάης, και την ηγεμονία στην περιοχή Platine, που συνορεύει με το Río de la Plata). Η σύγκρουση έλαβε χώρα στην Ουρουγουάη, στο Ρίο Ντε Λα Πλάτα, και στην βορειοανατολική Αργεντινή και ο πόλεμος έληξε με νίκη της συμμαχίας εναντίον της Αργεντινής, στην οποία προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο. Το 1870 ήταν η επόμενη πολεμική σύγγρουση μεταξύ Αργεντινής και Βραζιλίας μετά την απαιτήση των Αργεντινών να καταλάβουν την περιοζή Chaco. Όλα μετά τον πόλεμο της Παραγουάης (γνωστίς και ως Πόλεμος της Τριπλής Συμμαχίας), στον οποίο Αργεντινή και Βραζιλίας συμμαχήσαν ενάντια στην Παραγουάη.
Ακολούθησε μακρά περίοδος ηρεμίας στην περιοχή και οι σχέσεις Αργεντινής-Βραζιλίας έδειχναν να βελτιώνονται. Βέβαια η καχυπωψία μεταξύ τους δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται και γι’ αυτό έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι δύο χώρες κράτησαν μια αμοιβαία απόσταση η μια από την άλλη.
Μετά το 1945, η πιο οξεία διμερή διαφορά αφορούσε τον έλεγχο των υδάτινων πόρων κατά μήκος της Alto Paraná. Το 1966, η Βραζιλία και η Παραγουάη συμφώνησαν να οικοδομήσουν ένα βραζιλιάνικο-παραγουανικό υδροηλεκτρικό σταθμό, στον ποταμό Παρανά, στα σύνορα Αργεντινής-Βραζιλίας-Παραγουάης. Η Συνθήκη του Itaipu υπεγράφη στην Μπραζίλια το 1973. Ωστόσο, το Μπουένος Άιρες φοβόταν ότι το συγκεκριμένο έργο, θα εμπόδιζε τα σχέδιά της για την ανάπτυξη των υδάτινων πόρων της περιοχής. Για σχεδόν μια δεκαετία υπήρξε διαμάχη για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η διαφορά επιλύθηκε τελικά ύστερα από έντονες και συνεχείς διπλωματικές διαπραγματεύσεις. Τον Οκτώβριο του 1979 υπεγράφη πολυμερής συνθήκη ανοίγοντας το δρόμο για σημαντική βελτίωση των σχέσεων. Μάλιστα ο τότε πρόεδρος της Βραζιλίας João Figueiredo επισκέφθηκε την Αργεντινή. Ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος ηγέτης που έκανε κάτι τέτοιο ύστερα από περίπου τέσσερις δεκαετίες.
Ετσι, τον Μάιο του 1980 και υπεγράφη, μεταξύ άλλων, συμφωνιών, υπέγραφησαν και μια σειρά από συμφωνίες για συνεργασία των δύο χωρών σε θέματα πυρηνικής ενέργειας αντικατοπτρίζοντας την κοινή αντίθεσή τους στο καθεστώς της διάδοσης των πυρηνικών όπλων. Το 1982 ο πόλεμος των Νησιών Φόλκλαντ βοήθησε ακόμα περισσότερο στη βελτίωση των σχέσεων. Τον Απρίλιο του 1982 η Αργεντινή άρχισε τον πόλεμο ενάντια στη Μεγάλη Βρατανία για τα νησία και υποστηρικτής της ήταν η Βραζιλία.
Φυσικά όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και η ποδοισφαιρική κόντρα παρέμενε πάντα. Ισως να είναι και η μιοναδική κόντρα μεταξύ Αργεντινών και Βραζιλιάνων. Τα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα μεταξύ των δύο χωρών είχαν ως αποτέλεσμα Βραζιλιάνοι και Βραζιλιάνες να κάνουν κάνουν με Αργεντινές και Αργεντινούς και ένα μεγάλο ποσόστο και στις δύο χώρες να αποκαλείται πλέον μικτός πληθυσμός.