<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ζητά τη γνώμη των ειδικών μας: </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Γεια σας. Είναι η πρώτη φορά που επικοινωνώ, αλλά είμαι πολύ μπερδεμένη και απογοητευμένη. Το θέμα μου, έχει να κάνει με τον ερωτικό τομέα. Πριν περίπου ένα μήνα γνώρισα ένα παιδί,μέσα από κοινή παρέα. Όταν ρώτησα την ηλικία του, απογοητεύτηκα…21 ο μικρός 31 εγώ… γέλασα στην παρέα και τους είπα κρίμα είναι το μικρό να είναι μόνο του… γιατί δεν τον προσέχετε και άλλες τέτοιες χαζομάρες της στιγμής, που λέγονται μετά από πανηγύρι στην επαρχία. (Σπάρτη για την ακρίβεια). Έκανα τον ταξιτζή της παρέας και η κοινή φίλη λέει, θα του το πω ότι είπες καλά λόγια…εγώ γέλασα δεν το πίστεψα.. τέλος πάντων μετά από δική της επιμονή και υπομονή, βγήκαμε όλοι μαζί για καφέ 2-3 φορές με τον μικρό να με πηγαίνει σπίτι το βράδυ χωρίς να κάνει κίνηση… την 4 φορά επιτέλους έκανε.. ανταλλάξαμε τηλέφωνα βγήκαμε μόνοι μας(βόλτα με το αυτοκίνητο) και αφού του είπα την ηλικία μου, γιατί το είχα άγχος, μου είπε δεν έχω πρόβλημα θέλω να προχωρήσουμε.. και προχωρήσαμε… για δυο εβδομάδες όλα καλά…τηλέφωνα μυνηματακια και βραδυνές βόλτες με το αυτοκίνητο.. με τον μικρό να με εκπλήσσει με τις σεξουαλικές του ικανότητες!! και ξαφνικά βγαίνει ένα μεσημέρι με ενα φίλο του… και με παίρνει τηλ το βράδυ και μου λέει δεν ξέρω τι θέλεις, εγώ δεν μπορώ να έχω σχέση, έχω άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου,έχουμε και διαφορά ηλικία; και να κάνουμε παρέα αλλά δεν ξέρω..και φοβάμαι μην κολλήσω εγώ ή εσύ και δεν έχουμε μέλλον.. έδωσα πολλά στην προηγούμενη σχέση μου και δεν μπορώ να κάνω τώρα κάτι… και εσύ μου μιλάς ωραία και εγώ δεν μπορώ…τον ρώτησα αν του αρέσουν τα μηνύματα που του στέλνω και μου λέει ναι αλλά δεν είμαι σε φάση να απαντήσω…και δεν θέλω να μου δίνεις πράγματα γιατί εγώ δεν μπορώ να σου δώσω…κτλ η αλήθεια είναι ότι με έπιασε στον ύπνο για αυτή την κουβέντα..ξέρω ότι σχέση "κανονική" είναι δύσκολο (σχετικό κ αυτό-βαρέθηκα τα δήθεν-και τα "σωστά" της κοινωνίας) να είχαμε αλλά θα μπορούσαμε να ζήσουμε το πάθος που έχουμε!!! τώρα με μπερδεύει ακόμα γιατί λέει στην κοινή μας φίλη ότι δεν τον παίρνω τηλ κ δεν ξέρει τι θέλει… έχουμε μιλήσει μόνο στο fb απo εκείνη την ήμερα και του έχω πει ότι θέλω να τον δω από κοντά..και μου έχει πει ότι και αυτός θέλει αλλά δεν προλάβαινε αυτή την εβδομάδα. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.. να τον ξαναπάρω τηλ να βρεθούμε ή θα νοιώσει ότι τον πιέζω; Παρόλο την διάφορα ηλικίας νιώθω ότι τον έχω ερωτευτεί!!!! Βλακεία μεγάλη το ξέρω..αλλά οι στιγμές που είμαστε μαζί ξεχνούσα τα πάντα και ήμουν χαρούμενη!!! Υπάρχει περίπτωση να νιώθει κάτι τι να κάνω; Πως να το χειριστώ; Παρόλο την ηλικία μου είμαι λίγο σκράπας σε αυτά τα θέματα… Μια ζωή θύμα θα έλεγα… Σόρρυ για το μεγάλο "γραμμα". Περιμένω με αγωνία την συμβουλή σας!!!</strong></em></p>
<p><span>Απευθύναμε το ερώτημά σας στον ψυχολόγο- ομαδικό θερπαπευτή <strong>Δημήτρη Κατσαρό. </strong></span></p>
<p><span><strong><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></strong></span></p>
<div>Aγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div> </div>
<div>Είναι μεγάλη αποσαφήνιση εκ μέρους σας και για τον εαυτό σας ότι είστε ερωτευμένη με τον άνθρωπο αυτό. Η διαφορά ηλικίας που φαίνεται να σας απασχολεί δεν σας απασχολεί αρκετά ώστε να μην προβείτε σε διεκδίκηση αυτού του ατόμου. Φαίνεται όμως να μπερδεύεστε κάπως όσον αφορά αυτή τη διεκδίκηση. Τι εννοώ: Μοιάζει να βασανίζεστε από το δίλημμα του τί φαίνεται όσον αφορά τη διεκδίκησή σας: α) ότι είστε ερωτευμένη περισσότερο απ'όσο σας αφορά η διαφορά ηλικίας ή β) ότι βγαίνει προς τα έξω σαν "απελπισμένος έρωτας" που μπορεί να προκαλέσει απώλεια ενδιαφέροντος από τον φίλο σας. Δηλαδή όπως θέτετε την κατάσταση μοιάζει να προσπαθείτε να ξεφύγετε από τον ένα σκόπελο μα τα όρια είναι αρκετά στενά ώστε να πέφτετε στον άλλο. Νομίζω ότι δεν υπάρχει συνταγή και πως ο φίλος σας είναι σε θέση να δει αυτά που χρειάζεται, για να πάρει μια ξεκάθαρη απόφαση ως προς το άτομό σας και τί σχέση θέλει μαζί σας, εφόσον έχετε μια ξεκάθαρη θέση ανεξάρτητα από το "πως φαίνεται". Με λίγα λόγια ζήστε αυτό που έχετε χωρίς να σκέφτεστε τίποτα εξωτερικό. Αντίθετα ενσωματώστε τις αντιδράσεις στην εμπειρία σας με τρόπο που να την προστατεύσετε και να την απολαύσετε όσο διαρκέσει. Αν δε διαρκέσει δε θα είστε υπεύθυνη μόνο εσείς. Δεν υπάρχουν συμβουλές ως προς τις συναισθηματικές ανάγκες που βιώνετε. Εκφράστε τις όπως σας βγαίνουν γιατί ακόμα κι αν πάτε "by the book" μπορεί να χάσετε. Ή μπορεί να κερδίζατε αν βγαίνατε απ' την "πεπατημένη". (Η οποία ούτως η άλλως δεν υπάρχει).</div>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><br /></span></p>