<p><strong>ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ</strong></p>
<p><strong> </strong></p>
<p><strong>Αγχος </strong><strong></strong></p>
<p> </p>
<p>Το άγχος συνιστά φόβο επί απουσίας φοβογόνων ερεθισμάτων. Η πυροδότηση του άγχους από εξωτερικά φοβογόνα ερεθίσματα συνιστά το <em>φοβικό άγχος</em> των απλών φοβιών, της κοινωνικής φοβίας ή της αγοραφοβίας. Το άγχος που υποκι­νεί επικείμενη έκθεση σε δυνητικά επικίνδυνες συνθήκες συνιστά το <em>άγχος ανα­μονής.</em> Το άγχος που βιώνεται εν είδει εκρηκτικών επεισοδίων μεγάλης έντασης και βραχείας συνήθως διάρκειας καλείται_νπανικός και αντιδιαστέλλεται προς το <em>γενικευμένο άγχος</em> μικρής έντασης αλλά μακράς διάρκειας. Οι προηγούμενοι τύ­ποι άγχους προσιδιάζουν στις επιμέρους κατηγορίες αγχωδών διαταραχών, δίχως ωστόσο να περιορίζονται σε αυτές.</p>
<p> </p>
<p><strong>Θλίψη και κατάθλιψη</strong><strong></strong></p>
<p> </p>
<p>Η <em>θλίψη,</em> ως απλή ψυχική αντίδραση βραχείας διάρκειας σε αντίξοα βιοτικά μας συμβάντα, στερείται ψυχοπαθολογικής σπουδαιότητας. Ψυχοπαθολογική σπου- δαιότητα αποκτά ωστόσο η επί μακράν διατήρησή της και η ολική «διάβρωση» του ψυχισμού από αυτήν, ως καταθλιπτικό πλέον <em>συναίσθημα</em> ποικίλων βαθμών βα­ρύτητας. Καταθλιπτικό συναίσθημα σημαντικής βαρύτητας απαντάται σε επεισό δια <em>μείζονος κατάθλιψης,</em> ενώ ίδιο συναίσθημα ήπιας βαρύτητας αλλά χρονίας συνεχούς πορείας χαρακτηρίζει τη <em>δυ^Ουμική διαταραχή.</em></p>
<p><strong>Ευφορία και μανία</strong></p>
<p> </p>
<p>Παρομοίως, η <em>ευφορία</em> αποκτά ψυχοπαθολογική σπουδαιότητα μόνο παρατει- νόμενη χρονικά καί γενικευόμενη συμπεριφορικά, διαβρώνοντας τη σκέψη όπως αυτό συμβαίνει σε επεισόδια <em>υπομανίας</em><em>\ </em><em>μανίας.</em> Συχνά στη μανία η αρχική ευ­φορία μεταπίπτει σε <em>δυσφορία</em> των ασθενών, με αγχώδη υπερένταση και εκρήξεις θυμού ή οργής, που πυροδοτούν η άρνηση επιδοκιμασίας ή και η παρεμπόδιση πραγμάτωσης των μεγαλομανών σχεδίων τους από άτομα του περίγυρού τους.</p>
<p><strong> </strong></p>
<p><strong>Συναισθηματική απροσφορότητα</strong></p>
<p> </p>
<p>Η <em>συναισθηματική απροσφορότητα</em> συνίσταται στην κραυγαλέα αναντιστοιχία των συναισθημάτων με το εκφραζόμενο περιεχόμενο της σκέψης των ασθενών και/ή με το τρέχον διαπροσωπικό και ευρύτερα κοινωνικό πλαίσιό τους. Για πα­ράδειγμα, κάποιος ασθενής μιλώντας σοβαρά- υποστηρίζει γελώντας ότι πρό­κειται να πεθάνει ή κάποιος άλλος αναλύεται σε γέλωτες κατά την τέλεση κηδεί­ας προσφιλούς του προσώπου, εξίσου συχνά οι ασθενείς αναλύονται σε γέλωτες άνευ λόγου (<em>αναίτιοι γέλωτες)</em>. Συναισθηματική απροσφορότητα επιδεικνύουν κατά κανόνα ασθενείς με <em>σχιζοφρενικές διαταραχές.</em> Παρομοίως, οι ασθενείς της αυτής διαγνωστικής κατηγορίας επιδεικνύουν συχνά συρρίκνωση του εύρους διακύμανσης των συναισθημάτων τους <em>(συναισθηματική άμβλυνση)</em>.</p>
<p> </p>
<p><strong>Άλλες διαταραχές του συναισθήματος</strong></p>
<p> </p>
<p>Η <em>συναισθηματική ευμεταβλητότητα</em> συνίσταται στη συχνή και αδόκητη αμοιβαία μετάπτωση πολικών συναισθημάτων (π.χ. από ευφορία σε θλίψη ή δυσφορία και αντιστρόφως). Τέλος, ασθενείς με <em>μείζονα κατάθλιψη ή διαταραχή </em><em>stress</em><em> </em><em>μετά από ψυχοτραυματική εμπειρία</em> νιώθουν ότι έχουν χάσει την ικανότητα  βίωσης συναισθημάτων παντός τύπου (feeling of loss of feeling).</p>
<p> </p>
<p>ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</p>
<p>Scharfetter Chr. <em>Klinische Psychopathologie.</em> 3 Auflage, Stuttgart, Thieme, 1<em>99</em>1</p>
<p>Ουλής Π. <em>Στοιχεία Ψυχιατρικής Σημειολογίας.</em> Αθήνα, Ιατρικές £κδόσεις ΖεβεΑεκάκη, 1996</p>
<p>Sims A. <em>Symptoms in the mind. 3rd ed.</em> Edinburgh, Saunders Elsevier, 2003</p>
<p>Ουλής Π. <em>€γχεφίδιο Κλινικής Ψυχοπαθολογίας: σημεία, συμπτώματα, μηχανισμοί.</em> Αθή­να, Ιατρικές £κδόοεις ΒΗΤΑ, 2006</p>
<p> </p>
<p><em> </em></p>