<p style="text-align: justify;"><strong>Κείμενο της συγγραφέως Μαρί Καντάλ.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πραγματικά, άν καί οι εξωσυζυγικές σχέσεις συχνά αντιμετωπίζονται σάν κάτι πού δημιουργεί προβλήματα στό ζευγάρι, αυτή η έρευνα απόδειξε πώς ένας μεγάλος αριθμός γυναικών πού διατηρούν κάποιο δεσμό, τόν συμβιβάζουν μέ τή συζυγική ζωή χωρίς μεγάλη δυσκολία. Όπως κι η </strong><strong>επιθυμία τής αμφισεξουαλικότητας, έτσι κι ο εξωσυζυγικός δεσμός δείχνει τήν πλευρά τής γυναίκας πού θέλει νά ξεφύγει πρός τήν ελευθερία.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι λόγοι πού σπρώχνουν τό 20 μέ 25% από τίς γυναίκες (εκτίμηση μέ βάση τίς μαρτυρίες) νά διατηρήσουν έναν δεσμό είναι πολλοί. Ο πιό συνηθισμένος είναι εκείνος πού αναφέρεται στό γάμο-θεσμό.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι γυναίκες ξέρουν πώς ο γάμος δέν αξιοποιεί παρά μόνο μιά όψη τής ζωής τους: σύζυγος-μητέρα, ενώ νιώθουν μέσα τους πολλές δυνατότητες, πού όμως πνίγονται μέσα στις απαιτήσεις τής καθημερινότητας.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι πολλαπλές καί επαναλαμβανόμενες οικογενειακές υποχρεώσεις δέν μπορούν νά κρύψουν καλά τό κενό τών αληθινών σχέσεων (αυτό εξηγεί γιατί πολλές γυναίκες πού ασχολούνται μέ τά «οικιακά» προσπαθούν νά αναισθητοποιηθούν μέ μιά συρροή δουλειών τού νοικοκυριού). Όταν τά παιδιά είναι μικρά κι έχουν πραγματικά ανάγκη τή μητέρα τους <sup>18</sup>, τότε αυτή μπορεί νά αφοσιωθεί σ’ αυτή τή σχέση μητέρας/παιδιού. Όταν όμως τά παιδιά μεγαλώνουν κι ανε- ξαρτητοποιούνται, τότε η μητέρα δέν μπορεί πιά νά αφιερώσει τόσα πολλά σ’ αυτή τή σχέση. Τό κενό πού είχε ήδη νιώσει, αλλά μειωνόταν απ’ αυτές τίς επιμέρους σχέσεις, ξαναβρίσκει τή σπουδαιότητά του. Άν οι σχέσεις τού ζευγαριού δέν είναι πιά επαρκείς γιά νά απορροφήσουν τήν ενέργεια πού ελευθερώνεται, οι γυναίκες πρέπει νά τήν ξαναεπενδύσουν γιά νά μή νιώθουν ελλείπεις. Ένα «εξωτερικό αντικείμενο» καλύπτει συχνά αυτό τό κενό, επιτρέποντάς τους νά ξεφύγουν απ’ τήν ανούσια κατάστασή τους. Τό εξωτερικό αντικείμενο μπορεί νά είναι μιά αρρώστια, μιά καινούργια δουλειά, καινούργια ενδιαφέροντα, σπόρ ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες ή μιά καινούργια ερωτική σχέση.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Όταν τό εξωτερικό αντικείμενο είναι άντρας, οι γυναίκες επιχειρούν μιά μεταβίβαση στόν καινούργιο τους σύντροφο, πού υποστηρίζει τίς καινούργιες συγκινήσεις καί ανακαλύψεις πού γεμίζουν τό κενό, δηλαδή τή ζωή τών γυναικών. Ο σύζυγος στις περισσότερες μαρτυρίες γίνεται: «ο πατέρας τών παιδιών μου», περίφραση πού μειώνει τήν ένταση τής απόρριψης: δέν απομακρύνουν τόν άντρα πού κάποτε αγάπησαν, αλλά τό ρόλο σύζυγος/πατέρας. Αυτό τούς φαίνεται λιγότερο σοβαρό, λιγότερο ενοχοποιητικό, ιδιαίτερα καθώς αυτό τό κατασκεύασμα τούς επιτρέπει νά διασώσουν, δηλαδή νά δικαιώσουν τήν εξιδανίκευση τού ζεύγους τών γονέων.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Άν ο δεσμός είναι ένα αντίβαρο στό γάμο τους, στή ρουτίνα, στήν κούραση, στή μονοτονία μιάς ζωής γεμάτης συνήθειες, μπορεί νά είναι επίσης κι ένα αντίβαρο γιά τή σεξουαλικότητά τους.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πραγματικά, πολλές γυναίκες ανακαλύπτουν τήν ηδονή σ' αυτή τήν καινούργια ερωτική σχέση. Οι απαγορεύσεις πού μπλοκάρουν τήν επικοινωνία, δηλαδή τίς σεξουαλικές σχέσεις μέ τό σύζυγο, δέν βαραίνουν πιά μέ τόν ίδιο τρόπο στήν καινούργια ερωτική σχέση. Τό γεγονός ότι δέχονται μιά εξωσυζυγική σχέση, τό γεγονός ότι γίνονται αποδεκτές σά γυναίκες, η εντύπωση ότι ζούν μιά «περιπέτεια» πού τίς βγάζει από τή θλιβερή καθημερινότητα, όλα αυτά είναι αρκετά γιά νά λύσουν αρκετά μπλοκαρίσματα.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Μακριά από τούς οικογενειακούς εξαναγκασμούς καί τά καθήκοντα πού αναφέρονται στήν εξάρτηση γάμος/οικογένεια, αυτοί οι καινούργιοι δεσμοί, ηθελημένοι από τίς γυναίκες, τούς δίνουν τό συναίσθημα ότι είναι ελεύθερες, αφού η ηδονή είναι ο μόνος σκοπός τής συνάντησης.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έτσι ελευθερώνονται από τήν εικόνα πού είχαν μέχρι τώρα γιά τόν εαυτό τους μέσα στό ζευγάρι, εικόνα κατασκευασμένη/ επιβεβλημένη από τόν σύζυγό τους.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αυτό τίς προδιαθέτει γιά τήν ηδονή, γιά τήν σεξουαλική ικανοποίηση. Σχεδόν πάντα, η μοιρολατρική αποδοχή τής ψυχρότητας ανατρέπεται μέ τίς πρώτες εξωσυζυγικές συναντήσεις.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Όσο εκπληκτικό καί νά φαίνεται όμως, η ψυχρότητα δέν φεύγει οριστικά από τή ζωή τους. Πραγματικά, άν καί μερικές γυναίκες προσπαθούν νά εξηγήσουν στόν σύζυγό τους καλύτερα τίς επιθυμίες καί τίς ανάγκες τους, οι περισσότερες — βέβαιες μήπως γιά τήν αποτυχία τού συζυγικού ζευγαριού; — δέν κάνουν τίποτα γιά νά βελτιώσουν τίς σχέσεις τους. Έτσι, η ψυχρότητα αυτών τών γυναικών γίνεται αποτέλεσμα δικής τους επιλογής. Ίσως εξαιτίας μιάς ασυνείδητης ανάγκης νά εκδικηθούν μέ κάποιον τρόπο γιά όλες τίς απωθημένες απογοητεύσεις (γιατί νά δώσουν στόν σύζυγό τους τή χαρά τής δικής τους ικανοποίησης;). Ίσως γιατί, διατηρώντας τήν ψυχρότητά τους απέναντι στόν άντρα τους, διαφυλάσσουν τίς καινούργιες τους σχέσεις.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em> </em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>37 ετών, παντρεμένη, παιδί.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Παντρεύτηκα πολύ νέα (19 ετών), χωρίς</em><strong> "</strong><em>εμπειρία”, έναν άντρα 29 ετών, επίσης χωρίς</em><strong> “</strong><em>εμπειρία” καί πολύ θρησκόληπτο. Η σεξουαλικότητά” μας άρχισε μέ τό γάμο μας καί δέν ήταν καθόλου επιτυχημένη, κυρίως γιά μένα πού τήν ανεχόμουν αντί νά τή ζώ. Καί μετά, στά 35 μου, εγχειρίστηκα από καρκίνο, σκέφτηκα πολύ, λυπήθηκα πολύ γιατί μού αφαίρεσαν τό ένα στήθος καί θέ-</em><strong> – </strong><em>λησα νά ζήσω κάτι άλλο… δέν υπήρχε λόγος νά μήν είμαι ελεύθερη, ενώ ταυτόχρονα θά φρόντιζα όσο καλύτερα μπορούσα τά παιδιά, τόν σύζυγο, τίς δουλειές τού σπιτιού. Κι έτσι βρήκα έναν φίλο /εραστή μέ τόν οποίο είχα πολύ ικανοποιητικές σεξουαλικές σχέσεις, πού άλλαξαν εντελώς τή ζωή μου αλλά καί τή ζωή τών γύρω μου. Τώρα η αρρώστεια μου υποτροπίασε, μού αφαίρεσαν ένα μέρος από τό άλλο στήθος καί τίς ωοθήκες, κάνω χημειοθεραπεία κι έτσι η σεξουαλική μου ζωή περιορίστηκε. Ο σύζυγός μου δέν συμφωνεί καθόλου μέ τήν</em><strong> "</strong><em>ελευθερία” μου. Αλλά ελπίζω πώς μετά τήν αποθεραπεία μου όλα θά ξαναγυρίσουν σέ τάξη, πώς θά μπορέσω νά ζήσω, νά είμαι ελεύθερη, καί νά κάνω ευτυχισμένους αυτούς πού μέ περιβάλλουν. Γιά μένα η σεξουαλικότητα είναι πολύ σημαντική, άν βέβαια βιώνεται μέ πολύ ελεύθερο τρόπο</em><strong> — </strong><em>όχι από καθήκον αλλά από αγάπη».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>37 ετών, παντρεμένη, παιδιά</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Στά 34 μου γνώρισα έναν άντρα (εραστή) πού μ’ έκανε νά ανακαλύψω γιά πρώτη φορά τήν ηδονή. Είμαι παντρεμένη εδώ καί 15 χρόνια. Ο σύζυγός μου μέ απατάει εδώ καί δυόμιση χρόνια κι αυτό μέ απελευθέρωσε. Μετά, ο εραστής μου, αφού πέρασαν οι πρώτες, “ειδυλλιακές" κατά κανόνα, εβδομάδες, άρχισε νά φέρε- ται σάν σύζυγος. Μή θέλοντας νά υπομένω έξω αυτά πού ανέχομαι ήδη στό σπίτι (έναν σύζυγο) τόν διώχνω. </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Αλλά, κι αυτό θά ήταν γιά γέλια άν δέν ήταν τόσο δραματικό, ο σύζυγός μου άρχισε νά φέρεται σάν φριχτός ζηλιάρης. Εγώ είμαι ενήμερη γιά τό δεσμό του μέ μιά κοινή φίλη μας, αλλά</em><strong> αυτός κάνει </strong><em>καί στίς δυό τόν κύριο καί αφέντη. Εγώ δέν μπορώ νά έχω εξωσυζυγικές σχέσεις</em><strong> — </strong><em>αφού είμαι η γυναίκα του</em><strong> — </strong><em>γιατί αυτός θά είναι κερατάς, ενώ όταν αυτός έχει εξωσυζυγικές σχέσεις εγώ είμαι απλά απατημένη. Καί μετά είναι γνωστό, ένας άντρας καί μιά γυναίκα διαφέρουν. Πότε θά σταματήσει λοιπόν αυτή η διαφορά, πού είναι πάντα πρός όφελος τού ίδιου;»</em></p>
<p style="text-align: justify;">♦ <strong>ετών, παντρεμένη, παιδιά</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Η ζωή μου ολοκληρώνεται μέ τόν σύζυγό μου (τόν πιστό μου σύντροφο καί πατέρα τών παιδιών μου, τόν εραστή μου, ερωτευμένο μαζί μου, πού μέ κάνει νά νιώθω σάν γυναίκα) καί έναν περι- ατασιακό εραστή (μέ τίς αλλαγές τών εποχών…) γιά νά “ανανεώνεται” τό κορμί. Τό μόνο πού μέ κάνει νά λυπάμαι είναι η υποκρισία πού υπάρχει σ' όλα αυτά. Πραγματικά ο άντρας μου δέν ξέρει τίποτα (ή έτσι δείχνει), η γυναίκα τού εραστή μου καί τά παιδιά μας επίσης. Παρηγοριέμαι όταν σκέφτομαι πώς αυτές οι προφυλάξεις χρειάζονται γιά νά μήν υποφέρουν εκείνοι.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>38 </strong><strong>ετών, παντρεμένη, παιδιά</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Νιώθω απόλυτα ολοκληρωμένη σεξουαλικά, αλλά μέ τόν εραστή μου, όχι μέ τόν σύζυγό μου. Στό ερωτηματολόγιό σας περιέγραψα αυτή τή σχέση, γιατί ο εραστής μου είναι ο τακτικός μου σύντροφος, ενώ ο σύζυγός μου είναι περιστασιακός… Κι όμως, οι συναντήσεις μέ τόν φίλο μου είναι πάντα σύντομες. Δέν έχουμε καιρό νά μιλήσουμε, νά ακούσουμε μουσική, νά βγούμε, νά μαγειρέψουμε, νά φάμε μαζί καί, κυρίως, νά κοιμηθούμε μαζί. Σέ κάθε συνάντηση επικοινωνούμε στό μέγιστο, είμαστε όσο πιό ειλικρινείς γίνεται καί η σωματική μας συνάντηση είναι πάντα πολύ έντονη. Η επιθυμία μας ανανεώνεται συνεχώς, σάν νά είναι πηγή. Αλλά είναι τόσα πράγματα πού θέλουμε νά κάνουμε μαζί, έχουμε τόσα σχέδια! Κι η ώρα μάς χωρίζει αλύπητα. Σ’ αυτό τό σημείο υπάρχει αν ικανοποίηση. Απ’ τήν άλλη οι σχέσεις μου μέ τόν σύζυγό μου είναι</em><strong> άθλιες. </strong><em>Τίς υφίσταμαι όσο η κατάσταση δέν μπορεί νά ρυθμιστεί διαφορετικά».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>32 </strong><strong>ετών, παντρεμένη, παιδιά</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Έχω έναν σύζυγο (33 ετών) πού αγαπώ. Οικογενειακή ζωή χωρίς προβλήματα, δύο παιδιά (3 καί 5 ετών). Εδώ κι ένα χρόνο έχω έναν “εραστή” (39 ετών). (Ο όρος είναι ακατάλληλος, γιατί αγαπώ επίσης τόν άντρα μου). Βρίσκομαι ανάμεσα σέ δύο “πυρά”. Τούς αγαπώ ειλικρινά καί τούς δύο, μέ διαφορετικό τρόπο. Ο σύζυγός μου ξέρει τήν ύπαρξη τού εραστή μου, αλλά αγνοεί τό συναισθηματικό μας δέσιμο καί τή συχνότητα τών συναντήσεών μας (μία ή δύο φορές τή βδομάδα). Ο εραστής μου δέν ανέχεται νά αγαπώ τόν σύζυγό μου. Εκείνος είναι παντρεμένος, έχει τρία παιδιά, αλλά ζεί μιά παράλληλη ζωή μέ τή γυναίκα του, ενώ διατηρούν τήν τρυφερότητα καί τό σεβασμό μεταξύ τους. Είναι ένα </em><strong>αδιέξοδο: δέν </strong><em>σκοπεύουμε νά χωρίσουμε απ' τούς συζύγους μας, αλλά απ' τήν άλλη είμαστε πολύ δυστυχισμένοι πού ζούμε στά κρυφά έναν υπέροχο</em><strong> έρωτα, πού </strong><em>είμαστε αναγκασμένοι νά συναντιόμαστε στά βιαστικά, σ' ένα αυτοκίνητο ή δυό-τρείς ώρες</em><strong> σ’ </strong><em>ένα ξενοδοχείο. Απ' τή δική μου μεριά, υποφέρω πού αγαπώ δύο άντρες καί πού δέν μπορώ, στήν κοινωνία πού ζούμε καί μέ τίς απόψεις πού έχουν εκείνοι, νά τούς κάνω νά δεχτούν ο ένας τόν άλλον, νά τούς αγαπώ καί τούς δύο στά φανερά».</em></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο βιβλίο Εξομολογήσεις γυναικών για τον Έρωτα και το Σεξ. Ευχαριστούμετις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού. </p>