<p style="text-align: justify;"> Όσο αποκτούμε περισσότερη επίγνωση στο ταξίδι της αυτογνωσίας, καλό θα είναι να εξετάσουμε και τις δικές μας κριτικές, να μελετήσουμε τις «προβολές» μας. Σύμφωνα με πολλές ψυχολογικές θεωρίες, χωρίς να το συνειδητοποιούμε «προβάλλουμε» στους άλλους τις δικές μας ανεπιθύμητες σκέψεις, κίνητρα, επιθυμίες και συναισθήματα. Με άλλα λόγια, προβάλλουμε όταν πιστεύουμε ότι βλέπουμε σε κάποιον άλλο αυτό που ισχύει για εμάς τους ίδιους (κι ας μην αντιλαμβανόμαστε αυτό το μηχανισμό).</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν ισχυρίζομαι φυσικά ότι δεν είμαστε ειλικρινείς όταν επικοινωνούμε με τους άλλους, καθώς όμως γινόμαστε όλο και πιο συνειδητοί, ας αναρωτηθούμε τα εξής: </p>
<p style="text-align: justify;">1) Είναι αλήθεια αυτό που σκέφτομαι, επικρίνωή κατηγορώ στον άλλο; Αν ναι, π αποδείξεις έχω;</p>
<p style="text-align: justify;">Με άλλα λόγια, αν πω «Ο Τζακ είναι απατεώνας», η απόδειξη είναι ότι δεν μου επέοτρεψε τα χρήματα που του δάνεισα. Αυτό όμως τον καθισιά απατεώνα; Ίσως ο Τζακ να μην μπορεί να μου τα επιστρέφει αυτή τη στιγμή. Ποια είναι η αλήθεια εδώ; Είναι παρακινδυνευμένο να κάνουμε υποθέσεις και να γενικεύουμε. Καλύτερα να μένουμε στα όσα γνωρίζουμε ότι αληθεύουν. «Είμαι θυμωμένη επειδή ο Τζακ δεν μου επέστρεψε τα χρήματα που του δάνεισα», ή «Τζακ, μπορείς, σε παρακαλώ, να μου πεις γιατί δεν ξοφλάς το χρέος σου;»</p>
<p style="text-align: justify;">2) Το επόμενο ερώτημα έχει να κάνει με τις «προβολές». Αν κατηγορήσω τον Τζακ ότι είναι απατεώνας, μήπως ο απατεώνας είμαι εγώ; Με άλλα λόγια, μήπως προβάλλω τα δικά μου αρνητικά χαρακτηριστικά πάνω σε κάποιον άλλο; Όποτε κατηγορείς κάποιον, είναι πάντα καλή ιδέα να αναρωτηθείς μήπως, αντί να αναλαμβάνεις την ευθύνη της δικής σου συμπεριφοράς, προβάλλεις πάνω του κάτι δικό σου. Για να διαπιστώσεις αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, αναρωτήσου σε ποιον τομέα της ζωής σου υπάρχει πιθανότητα να συμβαίνει αυτό. Πότε και σε ποιον δεν επέστρεψες χρήματα που χρωστούσες; Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι ο άλλος δεν χαρακτηρίζεται από την ιδιότητα αυτή, είναι όμως σημαντικό να αναγνωρί- t ζουμε αυτό που μας ανήκει. Αναρωτήσου λοιπόν τι 1 σου ανήκει και τι ανήκει στους άλλους. Εξερευνώντας την αλήθεια, εφόοον κοιτάξουμε προ κτικά, συχνά διαπιστώνουμε ότι κι εμείς επικρίνουμε τους άλλους επειδή κάνουμε υποθέσεις, χωρίς όμως αυτές να στηρίζονται σε αποδείξεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Να ένα παράδειγμα πώς μπλέκουμε κάνοντας υποθέσεις: «Ο αδελφός μου δεν μου τηλεφώνησε χτες βράδυ όπως υποσχέθηκε – δεν με αγαπάει», ή «Ο φίλος μου δεν κράτησε την υπόσχεσή του και δεν με πήρε τηλέφωνο χτες βράδυ – αυτό δείχνει ότι αδιαφορεί». Για καλοσκέψου το. Τι συμβαίνει εδώ; Η πραγματικότητα είναι ότι ο φίλος μου δεν με πήρε τηλέφωνο. Αυτό είναι το μοναδικό γεγονός και όλα τα υπόλοιπα είναι εικασίες. Μέχρι να του μιλήσω και να μάθω γιατί δεν μου τηλεφώνησε, περπατώ στα σκοτεινά. Μπορεί να μη μου τηλεφώνησε για χίλιους δυο λόγους, όπως, για παράδειγμα:</p>
<ol style="text-align: justify;">
<li>Να πέθανε.</li>
<li>Να χάλασε το αυτοκίνητό του κάπου σε μια ερημιά και να μην είχε μαζί του το κινητό.</li>
<li>Να το ξέχασε.</li>
<li>Ο πατέρας του να έπαθε εγκεφαλικό και να ήταν όλο το βράδυ στα επείγοντα στο νοσοκομείο.</li>
<li>Να τον πήρε ο ύπνος. Να ήταν στενοχωρημένος και δεν ήθελε να μιλήσει με κανέναν.</li>
<li>Να προέκυψε κάποιο πρόβλημα στη δουλειά, το οποίο τον ανάγκασε να μείνει στο γραφείο ως αργά και το ξέχασε.</li>
<li>Να ήταν υπερβολικά κουρασμένος για κουβέντα.</li>
<li>Να είχε βγει με μια άλλη γυναίκα.</li>
</ol>
<p style="text-align: justify;">Ποια είναι η αλήθεια λοιπόν; Γιατί δεν τηλεφώνησε; Για να ζήσεις μια ζωή ευτυχισμένη, αυτό που σου προτείνω είναι να <em>μην κάνεις υηοθέοεις</em>! Προφυλάξου και περιορίσου στα γεγονότα. Περίμενε μέχρι να μάθεις τι συνέβη πριν αρχίσεις να κρίνεις. (Κι ακόμα και τότε, αντί να κρίνεις εξερεύνησε τις σκέψεις σου!)</p>
<p style="text-align: justify;">ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗ!</p>
<p style="text-align: justify;">Να θυμάσαι – σε ένα ευρύτερο επίπεδο, όλος ο κόσμος δεν είναι παρά μια προβολή μας!</p>