Γυναίκες εξομολογούνται: Όσα ποθούν οι παντρεμένες στο σεξ

<p>Οι γυναίκες υποφέρουν που δεν μπορούν να εκφραστούν καλύτερα. Γιά όλες τους ο διάλογος είναι ζωτικός, κι όμως οι δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσουν είναι μεγάλες. Οι απαγορεύσεις που τις έχουν εξαναγκάσει σέ «κοινωνική σιωπή» υπάρχουν καί στήν ιδιαιτερότητά τους, διαταράσσοντας τη σεξουαλική τους ζωή.</p>
<p>Απόσπασμα από την έρευνα του γαλλικού περιοδικού F Magazine. Ευχαριστουμε τις εκδόσεις ΘΥμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού </p>
<p>«Δεν έχω πει τίποτε γιά τίς επιθυμίες μου στό σύζυγό μου, μετά από 17 χρόνια κοινής ζωής».</p>
<p>40 ετών, παντρεμένη, παιδιά.</p>
<p>Μπορεί κανείς πραγματικά νά μιλήσει γιά «κοινή ζωή» όταν φανταστεί τό τείχος σιωπής πού χώριζε αυτά τά δυό πλάσματα;</p>
<p>Η ανάγκη επικοινωνίας μέ τά λόγια, είναι γιά τίς γυναίκες εξί¬σου σημαντική μέ τά χάδια γιά νά έχουν τήν αίσθηση πώς ζούν ολοκληρωμένα.</p>
<p>«Θά είχα πολλά πράγματα νά σάς πώ, αλλά είναι όπως όταν κάνω έρωτα, μπλοκάρομαι, δέν καταφέρνω νά εκφραστώ. Ο σύντροφός μου ωστόσο έχει πολλή καλή θέληση, μέ ρωτάει τί θέλω, τί προτιμώ, προσπαθώ νά τού δώσω νά καταλάβει αλλά δέν μπορώ νά τό πώ μέ λόγια. Μέσα σέ εφτά χρόνια γάμου, οι σχέσεις μας παρόλα αυτά έχουν βελτιωθεί σημαντικά σ’ όλα τά επίπεδα εκτός απ’ αυτό τής επικοινωνίας μέ λόγια. Τώρα κάνω καί δέχομαι νά κάνει πράγματα πού παλιότερα δέν ήθελα».</p>
<p>34 ετών, παντρεμένη, παιδιά.</p>
<p>«Αυτό πού εύχομαι είναι νά θεραπεύσω τήν τωρινή μου ψυχρότητα καί νά ξαναβρώ τήν παλιά ικανοποίηση. Μίλησα ήδη γιά όλα αυτά τά προβλήματα στόν σύζυγό μου, αλλά δέν προσπαθεί αρκετά νά μέ βοηθήσει, καί κυρίως δέν θέλει νά σκεφτεί τό πρόβλημα. Θάθελα νά συμβουλευτώ έναν σεξολόγο ή έναν ψυχολόγο, αλλά δέν έχω ακόμα τολμήσει νά συζητήσω μέ κάποιον άγνωστο αυτά τά προβλήματα. Άλλωστε δέν έχω μιλήσει σέ κανέναν άλλον εκτός από τόν σύζυγό μου καί νιώθω τελείως απομονωμένη καί φυλακισμένη μέσα στή σιωπή πού μούχει επιβληθεί».</p>
<p>32 ετών, παντρεμένη, παιδιά</p>
<p>«'Αν ο σύντροφος δέν λέει τίποτα, έχω τήν αίσθηση πώς είμαι ένα μέσο, ένα κενό… Έχω πολύ μεγάλη ανάγκη νά εκφραστώ μέ λόγια, κι άν ο σύντροφός μου μέ εμποδίζει ή μοιάζει νά αδιαφορεί, νιώθω υπερβολικά στερημένη. Νιώθω πώς μού αφαιρούν τήν προσωπικότητά μου, μέ στερούν από κάθε αυθορμητισμό».</p>
<p>50 ετών, παντρεμένη, παιδιά</p>
<p>Όταν οι γυναίκες εκφράζονται, όταν οι άντρες εκφράζονται, γίνεται μιά «γιορτή τών σωμάτων» γιατί η ανταλλαγή γίνεται πραγματική, καί κανένας από τούς συντρόφους δέν θυσιάζεται στήν απόλαυση τού άλλου.</p>
<p>«Από τήν αρχή τών σχέσεων μας, είμαστε ειλικρινείς γιατί πιστεύαμε πώς η αγάπη πού είχαμε ο ένας γιά τόν άλλο δέ θά μπορούσε νά ανεχτεί προσποιήσεις. Δέν ξέραμε καί πολλά πράγματα γιά τή σεξουαλικότητα καί χρειάστηκε ο ένας νά διδάξει τόν άλλον. Αυτό έγινε χωρίς καμιά ενόχληση, χωρίς κανένα ψέμμα, τί μάς άρεσε, τί δέν μάς άρεσε, όλα τά λέγαμε. Μέ τόν καιρό η αμοιβαία προσοχή καί τρυφερότητα μεγάλωναν, κάθε φορά είναι γιορ¬τή γιά τά σώματά μας. Τό στοιχείο τού πάθους μπορεί νά μειώθηκε, αλλά η ποιότητα τών σχέσεών μας βελτιώθηκε, εφευρίσκουμε καινούργια χάδια, καινούργιους τρόπους, όλα αυτά σέ μιά ατμόσφαιρα χαράς κι ευτυχίας. 'Αν κάποιος δέν θέλει τόν άλλον τό λέμε καί τό δεχόμαστε σάν μιά ακόμα απόδειξη αγάπης».</p>
<p>34           ετών, παντρεμένη</p>
<p>«Πρέπει να πω πως παρά τή μεγάλη γλυκύτητα τού συντρόφου μου εξαιτίας τής άγνοιάς μου γιά τή σεξουαλικότητα μου χρειάστηκε κάποιος χρόνος πριν νιώσω ευχαρίστηση. Δεν αποτολμούσα ορισμένες κινήσεις, ορισμένες στάσεις, εξαιτίας μιάς πολύ αυστηρής διαπαιδαγώγησης πού είχε επίτηδες παραλείψει νά θίξει τό θέμα τής σεξουαλικότητας φοβούμενη μιά απογοήτευση, περισσότερο συναισθηματική παρά σωματική, δέν τολμούσα νά συζητήσω αυτό τό θέμα μέ τόν σύντροφό μου. Είχαμε σχεδόν καθημερινές επαφές αλλά εγώ δέν εύρισκα ηδονή. Μετά, μιά μέ¬ρα, ο σύντροφός μου μού έδωσε νά διαβάσω τό Κάμα-Σούτρα. Τό διαβάσαμε μαζί, τό συζητήσαμε -καί τότε κατάλαβα πώς στόν έρω¬τα δέν πρέπει νά έχουμε ταμπού, πώς τίποτα δέν είναι “βρώμικο" όταν οι δυό σύντροφοι συμφωνούν, πώς οι πηγές τής απόλαυσης είναι ατελείωτες. Σιγά-σιγά μπόρεσα νά εκφράσω ελεύθερα τίς σεξουαλικές μου επιθυμίες, χωρίς νά φοβάμαι μή σοκάρω τόν σύντροφό μου, μιλήσαμε, μάθαμε νά γνωρίζουμε ο ένας τόν άλ¬λον, νά γνωρίζουμε τά σώματά μας. Μετά διαβάσαμε μαζί κι άλλα βιβλία καί τώρα νιώθω εντελώς απελευθερωμένη. Ξέρω πώς μπορώ πάντα νά εκφράζω τίς επιθυμίες μου χωρίς αναστολές. Τό ίδιο συμβαίνει καί στόν σύντροφό μου. 'Αν οι επιθυμίες μας δέν είναι πάντα αντίστοιχες τό παραδεχόμαστε, αλλά αυτό γίνεται όλο καί πιό σπάνια —καί η συμφωνία μας είναι πιό πλήρης καί πιό ικανοποιητική, άν καί η συχνότητα τών επαφών μας έχει μειωθεί».</p>
<p>29 ετών, παντρεμένη</p>
<p>«Στην αρχή της κοινής μας ζωής είχαμε επιτυχημένες καί πολύ συχνές επαφές, αλλά δέν τολμούσαμε ακόμα νά εκφράσουμε τίς βαθειές μας επιθυμίες. Ο σύζυγός μου, γιά παράδειγμα, αυνανιζόταν κρυφά, μέ πορνογραφικά βιβλία καί δέν τολμούσε νά μού τό πει. Μετά σιγά-σιγά εξελιχτήκαμε καί τώρα ξεφυλλίζουμε μαζί αυτά τά περιοδικά, πηγαίνουμε πότε-πότε καί βλέπουμε κάποιο πορνογραφικό φιλμ…</p>
<p>Γνωριστήκαμε μ’ ένα άλλο ζευγάρι και κάναμε ανταλλαγή συντρόφων, αυτό μού φάνηκε πολύ ελκυστικό. Ήταν αρκετά δύσκολο αλλά μάς έμαθε πολλά πράγματα καί θά τό ξανακάναμε άν δέν υπήρχει ο κίνδυνος τής εγκυμοσύνης. Σκέφτομαι πώς μέσα σέ τρία χρόνια η σεξουαλική μας ζωή βελτιώθηκε πολύ κι ελπίζω πώς αυτό θά συνεχισθεί γιά πολύ καιρό καί πώς θά τήν κάνουμε ακόμα πιό πλούσια. Αυτό είναι πρωταρχικό γιά τήν ισορροπία τού ζευγαριού».</p>
<p>24. ετών, παντρεμένη</p>
<p>«Εύχομαι νά προχωρήσουν κι άλλο οι σχέσεις μας, θέλω νά βοηθήσω τόν σύζυγό μου νά μέ καταλάβει, επιθυμώ πάνω απ' όλα νά συζητήσω μαζί του όσο πιό πολύ γίνεται, γιά νά βελτιώσουμε τή σεξουαλική μας ζωή. Μάς αρέσουν τά γλυκόλογα αλλά συχνά οι κριτικές καί οι υποδείξεις είναι ακόμα πιό συγκινητικές. Τέλος πά¬ντων τί ψάχνω; Νά συναντήσω μιά γυναίκα καί νά συνδεθώ μαζί της, αυτό θάφερνε κάποια ισορροπία στήν κρυμένη μου οξύτητα. Ψάχνω τή συναισθηματική καί φιλική σχέση, καθώς καί μιά σωματική προσέγγιση πού λείπει απ’ τίς επαφές μου μέ τούς άντρες. Νομίζω, χωρίς νά είμαι σίγουρη, πώς, άν κι αγαπώ τόν άντρα μέ τόν οποίο ζώ, θά μπορούσα νά αλλάξω αυτή τήν αγάπη μέ μιά βα- θειά στοργή γιά μιά γυναίκα».</p>
<p>35           ετών, ελεύθερη συμβίωση</p>
<p>«Ο χρόνος καταστρέφει τά πάντα; Αυτό ίσως είναι αλήθεια γιά μερικούς. Γιά μένα είναι διαφορετικά: ο χρόνος μάς έδωσε πιό ζωηρά, πιό βέβαια συναισθήματα, μιά ολοκληρωμένη σεξουαλικότητα πού εξελίχτηκε μέ τόν καιρό καί μαζί μας. Τό μοίρασμα τού κρεβατιού δέν ευνοεί τή δική μας σεξουαλικότητα, παρά μόνο άν συνοδεύεται από διάλογο, από τήν ανακάλυψη τού άλλου αλλά καί τού εαυτού μας. Πώς μπορούμε νά πούμε “αυτό δέν μ’ αρέσει” άν δέν τό δοκιμάσουμε; Όταν γνώρισα τόν άντρα πού μοιράζεται τή ζωή μου ήμουν μικρή καί είχα ήδη λίγες σεξουαλικές εμπειρίες, χάδια καί φιλιά. Συχνά αυνανιζόμουν, κάποιες γυναίκες μ' έκαναν ν’ ανακαλύψω τή χαρά καί τήν απόλαυση. Μαζί του είχα τήν πρώτη αληθινή ηδονή — αυνανισμός από τό σύντροφό μου, οργασμός, αιδοιολειχία ή πεοθηλασμός, όπου φτάναμε κι οι δυό σέ όλο καί πιό βίαιους οργασμούς. Ο χρόνος μάς δίδαξε τίς επιθυμίες μας, ποτέ δέν διστάσαμε νά τίς πούμε καί νά τίς ξαναπούμε. Μέσα σ’ αυτά τά τριάντα χρόνια είχαμε εμπειρίες καί μέ άλλους. Όμως η συμφωνία πού επικρατούσε ανάμεσά μας δέν υπήρχε μέ τούς άλλους συντρόφους, παρά τήν ηδονή. Ίσως επειδή έλλειπε η αγάπη.</p>
<p>Τώρα είμαι παντρεμένη μ’ αυτόν τόν άντρα, πού ξέρει, όπως ξέρω κι εγώ, ότι μπορούμε νά τά λέμε όλα μεταξύ μας, νά τά επιθυμούμε όλα ο ένας απ’ τόν άλλο. Αγαπάω τή φιλία, τόν έρωτα τών γυναικών αλλά είμαι πιό ευαίσθητη στούς άντρες».</p>
<p>44           ετών, παντρεμένη, παιδιά</p>

Σχετικά άρθρα