Σχέσεις: Τι να κάνεις εάν ο άνδρας δε θέλει γάμο;

<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Εχω χωρίσει με τον σύντροφό μου εδω και 25 μήνες. Ήμαστανχρονια μαζι  είμαστε κάθε μέρα σχεδόν μαζί,κάνουμε σεξ που και που βγαίνουμε για καφε περνάμε καλα μα σχέση δεν θέλει φοβάται λέει. Πιο πριν ήθελε σαν τρελός να με παντρευτει και του φυγε λίγο πριν τον γάμο. Εκλαιγε γοερα όταν με χώριζε και μου έλεγε ότι επειδη κάποτε τον ζήλεψα φοβάται να μην το ξανακάνω και γιαυτο δεν θέλει να προχωρήσει. Την ίδια στιγμη δεν θέλει να έχουμε χαλαρη σχεση δεν είμαι εγω τετοιος άντρας λέει ενω έχουμε. Το θέμα είναι πως έχει πάρα πολλά ναρκισσιστικα χαρακτηριστικα Ετσι νομίζω τουλάχιστονγιαυτο θέλω τη γνώμη σας καταρχας δεν με βλέπει ότι κάνω μου λέει συνέχεια αν δεν ήμουν εγω. Σαν εγω να μην είμαι ικανη να κάνω το οτιδήποτε Υπερτιμα διαρκώς τον εαυτό του και μετα απο λίγο μιλάει ταπεινα για τον ίδιο. Αν τολμήσεις όμως να τον μειώσεις για κάτι την έβαψες. Η συμπεριφορά του είναι πολυ χειριστικη είναι πολύ καλος διπλωμάτης και περηφανεύεται γιαυτο. Προσέχει την εμφάνισή του αλλα ισχυρίζεται ότι το μυαλό του είναι η μεγάλη δύναμή του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον εκτιμα και θαυμάζει. Είναι ο Mr Perfect. Είμαι όμορφη πολύ γιαυτον και με είχε να με δείχνει παντου και όλοι να με καμαρώνουν. Τωρα που χωρίσαμε μία φευγει μια έρχεται πάντα θέλει να πάρει κάτι απο μένα πχ παρεα σεξ βολτα και μετα σπίτι σου σπίτι μου. Τελευταία μου άνοιξε την καρδιά του και μου μίλησε για το χρόνιο αίσθημα κενου που εχει. Πάντα χαιρεται στην αρχή τα επιτεύγματά του τους ανθρωπους τις παρέες κα μετα παλι κενο μέχρι να ξαναγίνει το ίδιο Νιώθει πολύ έντονη εσωτερικη μοναξια και δεν ξέρει τι να κάνει γιαυτο. Επίσης είπε ότι χωρίσαμε γιατι την πρώτη φορα που χωρίσαμε ήταν γιατι με ζήλευε και τη δευτερη γιατι φοβόμουν ότι δεν σου πέρασε" μολονοτι ήσουν άψογη μαζί μου και στην πορεία σε μίσησα και ήθελα να σε εκδικηθω για τοτε και γιαυτο χωρίσαμε…" Τωρα είναι σε φάση που δεν ξέρει τι θέλει και δεν ξέρω ούτε και γω. Νιώθω να έχασα τον εαυτό μου σε αυτη την παράνοια και κάτι πάλι με τραβαει σε όλο αυτο Ευχαριστω πολύ.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά η </span><strong>Δρ. Όλγα Κωνσταντίνου</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ψυχολόγος –Ψυχοθεραπεύτρια </strong><strong>Διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/contentfiles/DrouzaPhotos/konstan.JPG" alt="" width="99" height="135" /></p>
<p style="text-align: justify;">Φαίνεται να είχατε μια σχέση με αυτόν τον άνθρωπο για πολλά χρόνια. Αναρωτιέμαι πώς ήταν όλα αυτά τα χρόνια αυτό που περιγράφετε ως «ναρκισσιστικό» του κομμάτι. Πώς, πότε το βλέπατε και πώς αντιδρούσατε εσείς σε αυτά του τα «ναρκισσιστικά» στοιχεία ώστε να μπορεί η σχέση να προχωράει για τόσα πολλά χρόνια…..  Σκέφτομαι ότι αν εσείς αντιδρούσατε με το να αποδέχεσθε αυτό του το κομμάτι και να υποτάσσεσθε σε αυτό, τότε αν κάποια στιγμή αντιδράσατε ή διεκδικήσατε κάποιον διαφορετικό ρόλο στη  σχέση  αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να γίνει εύκολα αποδεκτό από έναν άνθρωπο που έχει μάθει να έχει τον πρώτο ρόλο στη σχέση.  Συνήθως όμως κάποιος που σε μια συντροφική σχέση έχει <strong>μόνο </strong> το «πάνω» χέρι , την εξουσία δηλαδή στη σχέση, νιώθει τις περισσότερες φορές μοναξιά γιατί δεν έχει που να ακουμπήσει ενώ ο άλλος που συνήθως ή <strong>μόνο</strong> υποτάσσεται  νιώθει θυμό. Αυτό που σας τραβάει λοιπόν υπό αυτή την οπτική μάλλον είναι το να βρεθείτε στη γνωστή σας θέση σε αυτή τη σχέση,  αυτή της υποταγής. Υπάρχει όμως και ένα άλλο σας κομμάτι το οποίο μοιάζει να δυσανασχετεί και θα ήθελε μια άλλη ισορροπία στη σχέση αυτή.</p>

Σχετικά άρθρα