Αυτά δεν γίνονται πουθενά…

02/09/2014
Ομάδα Σύνταξης

Τι Δευτέρα κι αυτή… Παίκτες ήρθαν, παίκτες έφυγαν, με την αποχώρηση του Αβραάμ Παπαδόπουλου να είναι απροσδόκητη. Από τις αρχές του καλοκαιριού υπήρχε φημολογία για ενδιαφέρον από την Αυστραλία, αλλά φτάσαμε στην τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου προκειμένου να φύγει για την Τουρκία και την Τραμπζονσπόρ για τον επόμενο χρόνο. Χωρίς ο Ολυμπιακός να βάλει ευρώ στο ταμείο του (ο παίκτης ζήτησε να μείνει ελεύθερος και ο σύλλογος το δέχθηκε), δίχως να υπάρχει καν ο χρόνος για την αντικατάστασή του. Είχαμε ενδείξεις (τα νεύρα του Αβραάμ στην πρεμιέρα με τη Νίκη Βόλου), αλλά όχι αποδείξεις. Πάμε να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά γιατί βιώσαμε μία ημέρα αμέτρητης τρέλας.
Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιος σύλλογος. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Βάλτε τη σειρά όπως θέλετε, αλλά διοίκηση-Μίτσελ-Αβραάμ έχουν τεράστιες ευθύνες για αυτό που έγινε την 1η Σεπτεμβρίου. Στις 16 του μήνα, ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την Ατλέτικο Μαδρίτης στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", με μία τεράστια τρύπα στο κέντρο της άμυνας. Μακάρι ο Μποτία να αποκτήσει στα 25 του να αποκτήσει την ταχύτητα του Μανωλά και του Αβραάμ και να αποδειχθεί στόπερ επιπέδου Champions League. Ακόμα δεν είναι γιατί δεν τον έχουμε δει να δοκιμάζεται σε τόσο υψηλό επίπεδο. Είναι σκληρός κεντρικός αμυντικός, καλός στο ψηλό παιχνίδι, αλλά δεν είναι γρήγορος, ενώ υστερεί και στο ένας εναντίον ενός.
 
Η ομάδα ενισχύθηκε σε όλες τις θέσεις της εντεκάδας, σε κάποιες μάλιστα αποκτώντας και δεύτερο και τρίτο παίκτη για να είναι καλυμμένη. Και στο κέντρο της άμυνας, αποδυναμώθηκε αισθητά. Η μεταγραφή του Μανωλά ήταν αναπόφευκτη για λόγους που έχουμε εξηγήσει, αλλά υπήρχε η "κάλυψη" του Αβραάμ. Πλέον, δεν υπάρχει ούτε αυτή. Η ομάδα έμεινε με τους Μποτία, Αμπιντάλ, Σιόβα, Αυλωνίτη. Ο τελευταίος ήταν έτοιμος να επιστρέψει στον Πανιώνιο ως δανεικός, ενώ αν γίνει αυτό που ακούσαμε πρόσφατα, πως γιατί όχι ο Μίτσελ να μην δοκιμάσει κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Αμπιντάλ και Σιόβα, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Θα γίνουμε η μοναδική ομάδα παγκοσμίως που θα παίξει στο κέντρο της άμυνας με δύο κλασικούς αριστεροπόδαρους.
 
Αυτά που συνέβησαν τις τελευταίες ώρες στον Ολυμπιακό δεν γίνονται πουθενά, ούτε στο football manager. Ευθύνες βαραίνουν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
 
Διοίκηση: Υπάρχει μία λεπτή και ευαίσθητη κλωστή ισορροπίας που πρέπει να κρατά ο κάθε πρόεδρος με τον εκάστοτε προπονητή. Έγινε ό,τι έγινε πέρυσι και φέτος ο Μίτσελ παρουσιάζεται και δηλώνει πιο ενισχυμένος από ποτέ. Η ομάδα έχει τη σφραγίδα του στο σχεδιασμό. Πρόσφατη, άλλωστε, είναι η κουβέντα του στην Πόλη πως δεν θέλει μεγάλους παίκτες-ονόματα. Η διοίκηση και αυτός που πληρώνει, στην προκειμένη περίπτωση ο Βαγγέλης Μαρινάκης, είναι αυτός που βάζει τα όρια και καθορίζει τη σχέση του με τον προπονητή. Απορώ, πραγματικά, πως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δέχθηκε να μείνει η ομάδα χωρίς γρήγορο στόπερ ενόψει της νέας σεζόν. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τα πάντα για το ποδόσφαιρο προκειμένου να διαπιστώσεις κάτι τέτοιο. Αν ισχύει πως ο Αβραάμ να φύγει στις 23 Αυγούστου, μετά την πρεμιέρα του Πρωταθλήματος, υπήρχε χρόνος για να καλυφθεί το κενό του. Η ομάδα, σε αυτό το μεταγραφικό παζάρι, έχασε τους δύο πιο ταχείς παίκτες της στο κέντρο της άμυνας. Χωρίς να έχει τα χρονικά περιθώρια να τους αντικαταστήσει ή να προετοιμάσει το έδαφος με την απόκτηση ενός γρήγορου κεντρικού αμυντικού. Κάποιες φορές χρειάζεται και η διοίκηση να παρεμβαίνει και σε αγωνιστικό επίπεδο. Όπως έγινε για παράδειγμα με τον Μανωλά πριν από δύο χρόνια. Μία συνάντηση με Μίτσελ και Αβραάμ, ίσως μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση. Ο παίκτης είπε πως πρόσφατα η διοίκηση του πρότεινε νέο συμβόλαιο συνεργασίας. Δεν αρκούσε… Έπρεπε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να εξετάσει όλες τις παραμέτρους, και κυρίως το αγωνιστικό. "Βγαίνει η ομάδα και χωρίς Μανωλά και χωρίς Αβραάμ; Κάτι πρέπει να κάνουμε". Και να δράσει ανάλογα. Δεν ταιριάζουν τα χνώτα όλων με όλους. Πάνω από όλα, όμως, είναι το συμφέρον της ομάδας και το καλό της. Πλέον, από το μεγάλο λιμάνι επισημαίνουν πως οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν και δεν θα αποκτηθεί κάποιος ελεύθερος ποδοσφαιριστής τις επόμενες ημέρες.
 
Μίτσελ: Καλώς ή κακώς, ο προπονητής είναι αυτός που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο αγωνιστικό κομμάτι. Γιατί πάντα μιλάει τελευταίος αυτός που βάζει τα χρήματά του σε μία ομάδα. Ο ιδιοκτήτης. Το σημειώσαμε τις προάλλες πως ο Μίτσελ αδικεί τον Αβραάμ. Ο Μποτία είναι εισήγηση του Ισπανού προπονητή. Ο 25άχρονος στόπερ προπονήθηκε για πρώτη φορά μαζί με την ομάδα στις 7 Αυγούστου. Και χωρίς να ιδρώσει, αλλά ούτε και να δείξει πως είναι καλύτερος από τον Αβραάμ, πήρε φανέλα βασικού στα δύο πρώτα παιχνίδια Πρωταθλήματος. Ο Αβραάμ έβγαλε όλη την προετοιμασία. Απουσίασε μόνο μία-δύο ημέρες για το γάμο του. Βάσει όσων είδαμε στα φιλικά ματς, ο Παπαδόπουλος έπρεπε να ξεκινήσει ως βασικός στη σεζόν. Η ανακοίνωση του 30άχρονου στόπερ αφήνει αιχμές πως μόνο αγγελικά πλασμένες δεν ήταν οι μεταξύ τους σχέσεις. Άρα, υπήρχε βαθύτερο πρόβλημα, το οποίο έπρεπε να λύσει ο προπονητής εξ αρχής. Δεν τον ήθελε; Οκ. Να του το πει, όμως, ξεκάθαρα από το τέλος της περυσινής ποδοσφαιρικής χρονιάς. Όχι να φτάσουμε στη λήξη της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου και η ομάδα να έχει ένα πια σημαντικό κενό στην άμυνα. Σε όλες τις ομάδες του κόσμου, η ελευθερία των προπονητών έχει και ένα όριο. Κανείς και πουθενά δεν κάνει ό,τι γουστάρει. Εφόσον ο Μίτσελ έβγαλε πόρισμα πως ο Αβραάμ δεν κάνει για βασικός στον Ολυμπιακό, έπρεπε να του το πει στα ίσια. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν συνέβη και κάποιο άλλο επεισόδιο μεταξύ τους, αλλά από τις δηλώσεις του Αβραάμ αποκαλύπτεται πως υπήρχε έντονο παρασκήνιο. Η φράση του Παπαδόπουλου "… η η συνύπαρξη μαζί του κατέστη πλέον αδύνατη", μιλάει από μόνη της. Πολλά ρίσκα παίρνει ξανά ο Ισπανός προπονητής και μακάρι να του βγουν σε καλό.
 
Αβραάμ: Έξι χρόνια τώρα, δεν είχε δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα στην ομάδα. Με το πάθος και την αφοσίωσή του στην ομάδα, αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους συμπαίκτες του. Είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του μέσα σε πέντε λεπτά το 2011 (έως το καλοκαίρι του 2015) και έδειχνε πως σκοπός του να παίξει στον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της καριέρας του. Αυτός ο καταραμένος τραυματισμός, το 2012, τον πήγε πίσω. Φέτος, δεν είχε άλλα περιθώρια, και έπρεπε πια επιστρέψει στο κορυφαίο αγωνιστικό επίπεδο. Ας έρθουμε λίγο και στη θέση του: θυμάστε πότε ο Αβραάμ έπαιξε για τελευταία φορά στην Ευρώπη με τον Ολυμπιακό; Τελευταία συμμετοχή του στο Champions League ήταν στις 6 Δεκεμβρίου 2011, στη νίκη με 3-1 επί της Άρσεναλ στο Φάληρο. Τελευταία, γενικότερα, στις 15 Μαρτίου 2012, στον οδυνηρό εντός έδρας αποκλεισμό από τη Μέταλιστ για το Europa League (1-2). Κάποια στιγμή πρέπει να παίξει σε διαδοχικά παιχνίδια προκειμένου να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο. Να δούμε αν μπορεί, τουλάχιστον. Όταν ο παίκτης πληροφορήθηκε πως δεν θα βρίσκεται στην ευρωπαϊκή λίστα του Ολυμπιακού, αποφάσισε να κινήσει οριστικά τις διαδικασίες αποχώρησής του.
 
Στην Τραμπζονσπόρ, ο Αβραάμ δεν θα αγωνιστεί μαζί της στο Champions League, αλλά στο Europa έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει μία νέα πρόκληση. Έκρινε πως με τον Μίτσελ στον πάγκο δεν έχει μέλλον και θα αποτελεί τη "ρεζέρβα" του Μποτία. Υπάρχει και η άποψη πως και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής δεν το πάλεψε άλλο. Να βάλει το κεφάλι κάτω και να πείσει τον προπονητή του πως αυτός αξίζει να παίζει βασικός. Ως αρχηγός, είναι ο πρώτος που πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα και να βάζει το "εγώ" κάτω από το "εμείς", όντας υπέρμαχος του συναγωνισμού. Ο αντίλογος, όμως, είναι αυτός που αναφέραμε παραπάνω. Τι άλλο να πεις σε έναν παίκτη που μέχρι το 2012 ήταν ηγέτης και είχε συνηθίσει να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή; Τα δύο τελευταία χρόνια ταλαιπωρείται από τραυματισμούς και όταν προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι κάποιος βρίσκεται πάντα να του κόψει τα φτερά. Με τη Νίκη Βόλου μπήκε στο ματς ως αλλαγή και ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που είδαμε τον Αβραάμ τόσο νευριασμένο. Ο τσαμπουκάς με τον Νικλητσιώτη, ο οποίος τον έβριζε διαρκώς, ήταν απλά η αφορμή. Η αιτία ήταν η αντιμετώπισή του από το προπονητικό επιτελείο.
 
Συμπέρασμα: Κάθε πλευρά κοίταξε την πάρτη της. Καμία, τη… ρημάδα την ομάδα και την προσπάθειά της στο νέο Champions League. Η διοίκηση έπρεπε να είναι αυτή που θα μιλήσει τελευταία και αν θέλετε καθαρά για θέματα εντυπώσεων να μην συναινέσει στην παραχώρηση του ερυθρόλευκου αρχηγού, ο οποίος από τη μεριά του άφησε ξεκρέμαστη την υπόλοιπη ομάδα, την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου. Κάποιος έπρεπε να βάλει νερό στο κρασί του και να υποχωρήσει για το καλό του Ολυμπιακού, κοιτάζοντας αποκλειστικά το αγωνιστικό σκέλος. Να αφήσουν άπαντες τους εγωισμούς στην άκρη και να παλέψουν για τον κοινό στόχο. Σταράτες κουβέντες. Εφόσον τώρα δεν μπορεί να αλλάξει κάτι, στηρίζουμε την ομάδα και προχωράμε.
 
Το καλοκαίρι του 2013, ο Μίτσελ ήθελε να "καθαρίσει" τα αποδυτήρια και καλά έκανε. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η ομάδα αλλάζει υπερβολικά, κατά 60% με 70%, το ρόστερ της. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο Ολυμπιακός ως σύλλογος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Σε κάποιες άλλες, ο προπονητής ήταν αυτός που πήρε την τελική απόφαση, φτιάχνοντας την ομάδα στα δικά του μέτρα. Συνολικά έγιναν 17 μεταγραφές, 6 πωλήσεις σε άλλους συλλόγους, και σημαντικό ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ (δανεικοί κι ελεύθεροι). Από την περυσινή ομάδα, παρέμειναν οι Ρομπέρτο, Μέγκιερι, Μανιάτης, Σιόβας, Σαλίνο, Εντινγκά, Φουστέρ, Ντομίνγκες. Σύνολο: 8. Υπάρχει ακόμα ο Ολαϊτάν, που δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψει στα γήπεδα, ενώ ο Μήτρογλου είναι μία κατηγορία μόνος του. Αν βάλουμε και αυτούς τους δύο, πάμε στους 10. Βασικοί από αυτούς τους 10 αναμένεται να είναι οι Ρομπέρτο, Μανιάτης, Εντινγκά (;), Ντομίνγκες, Μήτρογλου. Μιλάμε για μία εντελώς διαφορετική ομάδα, που ενισχύθηκε σημαντικά από τη μέση και μπροστά με ποδοσφαιριστές κορυφαίας κλάσης, αλλά στην άμυνα παρουσιάζει χτυπητές αδυναμίες. Εκτός αν ο Μποτία μεταμορφωθεί σε στόπερ-εξολοθρευτή, που δε νομίζω ότι έχει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά για να το κάνει, και ο Αυλωνίτης αρπάξει τις όποιες ευκαιρίες του δοθούν μέσα στη χρονιά.
 
Όσο για την αποχώρηση Σαβιόλα, αυτή "φώναζε" από τα φιλικά του καλοκαιριού και οριστικοποιήθηκε από τη στιγμή που ο Μίτσελ ενημέρωσε τον 33άχρονο επιθετικό πως δεν θα τον δηλώσει στην ευρωπαϊκή λίστα. Εκτός κλίματος ήταν ο Αργεντινός και με έναν προπονητή που δεν τον πιστεύει πια αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ιταλία. Η τελευταία εικόνα που κρατάω με τον Χαβιέρ ως παίκτη του Ολυμπιακού, είναι να κάθεται στα σκαλοπάτια χαμογελαστός και να υπογράφει αυτόγραφα σε τρεις πιτσιρικάδες, έξω από τα αποδυτήρια στο Αγρίνιο.
 
ΥΓ1: Τον Μιλιβόγιεβιτς θα τον κρίνουμε στο γήπεδο. Δεν φταίει ο παίκτης σε τίποτα. Μπορεί να "βγει" αυτή η κίνηση και η ρήτρα του είναι στα πλαίσια που μπορεί να πληρώσει ο Ολυμπιακός. Ο Σέρβος έχει καλά στοιχεία και παίζει με το κεφάλι ψηλά. Αυτό έχει σημασία για τον χαφ που θέλει ο Μίτσελ μπροστά από τους δύο στόπερ. Ο Γιαννούλης αποκτήθηκε για "ρεζέρβα" του Μαζουακού. Ο Έλληνας αριστερός μπακ ήταν "κλεισμένος" εδώ και σχεδόν δύο μήνες.
 
ΥΓ2: Έχω σοβαρό πρόβλημα με την εποχή του ίντερνετ και του μηδενισμού των πάντων μπροστά από ένα πληκτρολόγιο. Μπορεί να είναι η δουλειά μου και να εργάζομαι από το 2001 σε αυτό, αλλά δεν πάει άλλο. Κριτική σε όλους και όλα, μηδενισμοί, αφορισμοί, κατάρες, και δεν συμμαζεύεται. Εμετικά σχόλια σε site, social media… Ανώνυμα, με χαρακτηρισμούς επί χαρακτηρισμών. Μου αρέσει ο διάλογος με τον κόσμο και να συζητάω μαζί σας, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα μέτρο. Σέβομαι απεριόριστα όλα τα σχόλια που είναι τεκμηριωμένα και εκφράζουν άποψη χωρίς ύβρεις και χαρακτηρισμούς. Μπορεί να είναι διαφορετική από τη δική μου, αλλά αυτή είναι η ουσία. Αν συμφωνούσαμε όλοι σε όλα, θα είχε καταργηθεί η έννοια του διαλόγου. Ο Αβραάμ από εκεί που ήταν… κουτσός (σαφώς και δεν είναι) έγινε "βράχος". Ο Σαβιόλα, που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, ξαφνικά έγινε ο παλιός καλός Χαβιέρ, μόλις ανακοινώθηκε η αποχώρησή του για τη Βερόνα. Ο Ολυμπιακός δεν θα γίνει… ανέκδοτο για κανένα λόγο. Αυτά τα "αστειάκια" που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο για την ομάδα, τον πρόεδρο, τους παίκτες, και το πούλμαν της, δεν τιμούν κανέναν.
redplanet