<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΧΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥΕΓΩ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΕΜΜΟΝΗ ΑΥΤΗ Η ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΔΩ ΘΕΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΠΑΛΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΦΤΩ ΠΟΛΥΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΌΝΙΑ ΟΤΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΤΕ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ. ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΡΑΧΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΩ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΧΑΛΙΑ ΕΝΩ ΕΧΩ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. </span></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" /></p>
<div>Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div> </div>
<div>Αυτό που αντιλαμβάνομαι να σας ταλαιπωρεί μέσα σ'αυτή την κατάσταση αποχωρισμού του σπιτιού σας είναι μια διαρκής σύγκριση στην οποία υποβάλλετε τον εαυτό σας. Δηλαδή νιώθετε σαν "αμελητέα" μια μετακόμιση από ένα σπίτι στο οποίο ζείτε εδώ και δέκα χρόνια μπροστά στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίσατε παλιά παρ'όλο που και τότε ήταν περίοδος μετακόμισης. Σύμφωνοι. Η σύγκριση μπορεί να είναι σωστή. Η περίοδος τότε ήταν πιο σκληρή. Όμως αναρωτιέμαι γιατί χρειάζεται να κάνετε μια τέτοια σύγκριση; Το ίδιο σας το συναίσθημα σας λέει να δείτε τη μετακόμιση αυτή σαν έναν αποχωρισμό. Χωρίς συγκρίσεις και συμπίεση και άρνηση και απόκρυψη. Εν τέλει μπορεί το ότι ήσαστε άρρωστη να ταίριαξε καλά με τη μετακόμιση ως προς το ότι "αφήσατε τα παλιά πίσω". Σας δίνω ένα παράδειγμα στο οποίο η σύγκριση μπλοκάρει το συναίσθημα: Αν συγκρίνετε τα δικά σας προβλήματα με αυτά ενός άπορου φορέα AIDS σε μια τριτοκοσμική χώρα τότε η δική σας πραγματικότητα είναι παραδείσια και ενδεχομένως πρέπει να είστε χαρούμενη γι'αυτήν. Όμως η παράβλεψη που κάνετε εδώ, και δεν είστε η μόνη, είναι πως αγνοείτε τον κοινό παρονομαστή του συναισθήματός σας που είναι ο άμεσος περίγυρός σας και όχι ακραίες καταστάσεις που έχουν συμβεί σε κάποιους κάποτε, κάπου αλλού. Δηλαδή νιώστε το συναίσθημά σας τώρα, μη το φοβάστε και μην αρνείστε την έντασή του, παρά μόνο επικοινωνήστε το σε ανθρώπους που καταλαβαίνουν. Αυτό που σας τρώει παρέα με τη θλίψη είναι κατά τη γνώμη μου η μοναξιά του να νιώθετε έτσι εξ αιτίας του ότι δεν έχετε κάποιον να σας καταλάβει σ'αυτό.</div>