<p>Η ήττα από τη Ρουμανία δεν ήταν και τόσο… αναπάντεχη ή σοκαριστική, όπως δηλαδή θέλουν να την παρουσιάσουν όλοι εκείνοι -δυστυχώς, δεν είναι λίγοι- που βιάστηκαν να στήσουν στο απόσπασμα τον Κλαούντιο Ρανιέρι. Αρχίζοντας τους γνωστούς… νεοελληνικούς αφορισμούς (περί «τουρίστα» και «πιόνι του ατζέντη Καζιάνη», ο οποίος παρέλαβε μια «ατρόμητη ομάδα» που μέσα σε 2 μήνες τη μετέτρεψε σε «ομάδα-φάντασμα»). Ή αναπολώντας ήδη από Σάντος-Φύσσα μέχρι Κατσουράνη-Γκέκα!</p>
<p>Βέβαια, αν ο Ιταλός έκανε τέτοια αποτυχημένη πρεμιέρα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, λίγοι από το σινάφι μας θα… τολμούσαν να τον «ξεσκίσουν». Ο εκλέκτορας και η ΕΠΟ αποτελούν «εύκολους στόχους», άρα το να τους ασκείς δυνατή κριτική είναι «ανώδυνο».</p>
<p>Μεταξύ μας να τα λέμε όλα, έτσι…</p>
<p>Εγραψα την Κυριακή πως είναι εύκολο να χάσει η Εθνική μας εξαιτίας του «Κλαύδιου», ενώ για να κερδίσει τη Ρουμανία θα έπρεπε οι διεθνείς μας -και δη οι παλαιότεροι- να υπερβάλουν εαυτούς. Τελικά, συνέβη το πρώτο, αφού ένας ή δύο κούκοι (Τοροσίδης, Μανωλάς) δεν έφταναν ούτε για την ισοπαλία. Δεν θέλω να αθωώσω τον Ρανιέρι, άλλωστε τα λάθη του… έπεσαν μαζεμένα. Από τις αρχικές κλήσεις του μέχρι τη συγκρότηση της 11άδας. Εκανε «μπαμ» πως δεν είχε γνώση του ρόστερ, δεν διέθετε και την… πολυτέλεια να περάσει πολύ χρόνο με τους διεθνείς ή έστω να τους τεστάρει σε φιλικό.</p>
<p>Ποιος ξέρει, ίσως γι' αυτό και να παρασύρθηκε από τη γνώμη ανθρώπων που εμπιστεύεται, σε Ελλάδα και Ιταλία. Πώς να εξηγήσω διαφορετικά ότι δεν χρησιμοποίησε τον «μπούσουλα» του Μουντιάλ, ξεκινώντας δηλαδή προχθές με Κονέ και Λάζαρο. Ή να λέει πριν από το ματς πως στις επιλογές του θα μετρούσε η φυσική κατάσταση και τελικά να έχει ενδεκαδάτους τον Σαμαρά (μέχρι πριν από 20-25 ημέρες έκανε διακοπές με τη Φουρέιρα στη Κρήτη) ή τον (χωρίς παιχνίδια) Μήτρογλου.</p>
<p>Επίσης, η δυσκίνητη, πρωτοεμφανιζόμενη, χωρίς «χημεία» μεσαία μας γραμμή (ο ταλαντούχος αλλά άπειρος Μάνταλος ως βασικός αποτέλεσε μια άκρως «τζογαδόρικη» επιλογή) ήταν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από τη μη χρησιμοποίηση του «φορμαρισμένου(;) Αθανασιάδη». Λες και η μπάλα μπήκε πολλές φορές στο «κουτί» ή ο Κλάους είναι ο τύπος του φορ που μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει φάση ξεκινώντας εκτός περιοχής και να εκτελέσει.</p>
<p><strong>ΒΟΗΘΕΙΑ</strong></p>
<p>Μην το ψειρίζουμε, ο Ρανιέρι διαθέτει την τεχνογνωσία, την πείρα, την προσωπικότητα, το βιογραφικό να διαχειριστεί όλο αυτό το μίζερο πράγμα, να διορθώσει τα δικά του λάθη, να βελτιώσει θεαματικά την ομάδα και να αντιστρέψει αρνητικό κλίμα και κακό ξεκίνημα. Τα ζητούμενα όμως είναι 2: Πρώτον, αν θα τον βοηθήσει ουσιαστικά μια Ομοσπονδία που ήδη έχει πολλά ανοικτά μέτωπα ενώ αποτελεί κοινό μυστικό ότι γίνεται πόλεμος για τον «έλεγχό» της (με προφανή τον κίνδυνο για «παράπλευρες απώλειες» ακόμη και στην «επίσημη αγαπημένη νο 2»).</p>
<p>Μεταξύ άλλων βάζοντας δίπλα του ένα πρόσωπο που θα συνδέει το χρυσό παρελθόν με το παρόν αυτής της ομάδας και θα μπορεί να προστατεύσει τον Ρανιέρι από τις… οπαδικές πιέσεις και κραυγές. Και επειδή πάμε σε εποχή πόλωσης, ο άνθρωπος αυτός θα πρέπει να είναι προσωπικότητα γενικής αποδοχής, ταυτισμένος με την Εθνική μας, που δεν θα επιτρέπει -για παράδειγμα- στον κάθε Τζαβέλλα να χασκογελάει με τους υπόλοιπους αναπληρωματικούς στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Προσωπικά δεν βρίσκω καταλληλότερο από τον «τυπάρα» Γιώργο Καραγκούνη…</p>
<p><strong>ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ</strong></p>
<p>…οι διεθνείς ποδοσφαιριστές μας που αγωνίζονται στο εξωτερικό, αυτοί δηλαδή που αποτελούν πλέον την πλειοψηφία του ρόστερ της «γαλανόλευκης» -σημειολογικά το αναφέρω για πρώτη φορά κόντρα στη Ρουμανία στην 11άδα μας έβρισκες μόλις έναν παίκτη του Ολυμπιακού, έναν της ΑΕΚ, έναν του ΠΑΟΚ και κανέναν του ΠΑΟ- θα πρέπει να αναλάβουν τις… ευθύνες τους (κάτι που δεν είδα προχθές), παίρνοντας πρωτοβουλίες για να μη γυρίσει η Εθνική στις προ 2004… άρρωστες καταστάσεις. Αλίμονο αν δηλητηριάζουμε αυτή την ομάδα με πρακτικές ΠΑΟΚ (που έβαλε δημόσια «χέρι» στον Ρανιέρι γιατί δεν χρησιμοποίησε τον Κλάους) ή με διαρροές του τύπου πως ο Μελισσανίδης επέβαλε τον Μάνταλο…</p>
<p>Πηγή: Goal</p>