<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ο άνδρας μου αγχώνεται πολύ με τα οικονομικά και έχει βγάλει έρπη ζωστήρα στο κεφάλιλόγω του άγχους. Δουλέύει σε δυο δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα σαν οικογένεια και έχει πάθει και κρίσεις πανικού, που συνδέεται όπως μας είχε πει ένας γιατρός με τον έρπη. Μπορείτε να με βοηθήσετε;</span></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής, <strong>Δημήτρης Κατσαρός.</strong></p>
<p><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="88" /></strong></p>
<p><strong><br /></strong></p>
<div>Ακούω το παράπονό σας και νιώθω το αδιέξοδο για το οποίο δε μιλάτε αλλά περιγράφετε μέσα από τις ασθένειες του ανδρός σας.</div>
<div>Η περιγραφή των γεγονότων σας αρκεί για να δώσει την αίσθηση θλίψης για την οποία δε μιλάτε επίσης. Σαν να αποζητάτε μια σιωπηρή παραδοχή ώστε να κρατήσετε αυτό που φοβάστε μη χάσετε περισσότερο: Την αξιοπρέπειά σας. Δε γνωρίζω για τη σύνδεση του έρπη ζωστήρα με την διαταραχή πανικού αλλά σίγουρα ξέρω πως το άγχος δρα καταλυτικά για την έξαρση διαφόρων ασθενειών με επίκεντρο το ανοσοποιητικό σύστημα. Παρ'όλα αυτά μοιάζει να έχετε δώσει αρκετή ενέργεια ώστε να αποφύγετε τα χειρότερα κατά τρόπο ώστε ίσως ξοδέψατε αρκετά εκεί και να παραμελήσατε τους εαυτούς σας. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως γενικά δεν υπάρχει ανακούφιση με το "να αποφεύγει κανείς τα χειρότερα" ενδεχομένως σας δημιουργεί ένα θυμό και ένα μπέρδεμα.</div>
<div> </div>
<div>Είναι όμως πραγματικό το να ξοδεύει κανείς ενέργεια στο να αποφύγει κάτι υποθετικό; Σας κινητοποιεί πραγματικά η αίσθηση ενός μέλλοντος όπου τα πράγματα "δεν θα είναι χειρότερα από σήμερα"; Ή μήπως ανακυκλώνει μια σύγκριση η οποία εγείρει ακόμα περισσότερο άγχος και φόβο; Ενδεχομένως με τον τρόπο που μιλώ κινδυνεύω να θεωρήσετε πως αμφισβητώ τις προτεραιότητές σας. Όμως αυτό που έχω στο μυαλό μου να σας προτείνω, είναι να εξετάσετε κάποια ενδεχόμενα που στο παρελθόν ίσως δε θα περνούσαν απ' το νου σας ως επιλογές. Όλοι κάποια στιγμή ερχόμαστε σ'αυτό το σημείο στη ζωή. Είναι αυτό που λέμε "δοκιμάζεται ο άνθρωπος". Αυτή η ρήξη με το παρελθόν συμβαίνει όταν αποδεχτούμε το παρόν ως έχει και όχι ως κάτι που "καταντήσαμε". Η αίσθηση της "κατάντιας" είναι προϊόν μιας σύγκρισης με το παρελθόν για το οποίο τρέφουμε όμορφα αισθήματα έναντι ενός παρόντος το οποίο ευχόμαστε να μην συνέβαινε έτσι. Η πραγματική βοήθεια βρίσκεται μέσα στην σταθερή πίστη η οποία γεννά την ελπίδα. Όμως η ελπίδα χρειάζεται τη λογική για να ευδοκιμήσει. Σίγουρα όταν τα προβλήματα είναι πρακτικά μια παρηγοριά τύπου "χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας" δεν αρκεί, μα στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι αρκετό για έναν άνθρωπο που έχει ως αρχική σκέψη του την απελπισία.</div>
<div> </div>
<div>Είναι συχνό φαινόμενο να σαμποτάρουμε τους εαυτούς μας όταν "όλα πάνε κόντρα στις προσπάθειές μας" και να καταλήγουμε να γελάμε μανιωδώς μες τη φουρτούνα. Άλλωστε δεν φτάνει η ευθύνη για να ελπίζει ένας άνθρωπος. Η ευθύνη από μόνη της προκαλεί καταναγκασμό στη ζωή, βαριεστημάρα και απέχθεια. Αυτό που χρειάζεστε είναι να βρείτε κάτι θετικό στην τωρινή σας κατάσταση. Κάτι που να σας λέει "δεν πειράζει" ή "ευτυχώς μ'αυτό γελάμε". Κάτι που να βάλει το χαμόγελο στα χείλη σας. Μόνο έτσι θα βρείτε το χρόνο και την όρεξη να κάνετε αυτό που χρειάζεστε για σας και την οικογένειά σας. Μη διστάσετε να ξαναεπικοινωνήσετε για ό,τι χρειαστείτε.</div>
<p><strong><br /></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>