<div>
<div>
<p><span style="font-size: small;">Η ψυχογενής βουλιμία και ανορεξία, είναι δυσεπίλυτες παθήσεις που μπορεί να αποβούν εξαιρετικά σοβαρές, έως και επικίνδυνες για την υγεία του ασθενούς. Πρόκειται για σύνθετα ψυχογενή νοσήματα, με βαθιές ρίζες στο ψυχολογικό και οικογενειακό αναμνηστικό του ασθενούς και με μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις.</span></p>
</div>
<div>
<p><span style="font-size: small;">Όπως γνωρίζουμε, στο ομοιοπαθητικό ιστορικό δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην εκτροπή από το «κατά συνθήκην» φυσιολογικό ψυχο-νευρο-ανοσολογικό προφίλ του ασθενούς, που τον έχει απομακρύνει από την προσωπική, ιδιαίτερη ομοιοστασία του. Η μεγάλη επίπτωση των διαταραχών αυτών σε νεαρές ομάδες πληθυσμού δεν φαίνεται να είναι τυχαία, αφορά δε ηλικίες κατά τις οποίες κορυφώνεται η αναζήτηση σταθερής ψυχοδιανοητικής ταυτότητας.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Σε ασθενείς με ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές, συχνά παρατηρούνται αλλά και προηγούνται, επίμονα συναισθήματα που κατά μία έννοια υποδηλώνουν έλλειψη ή μείωση της λεγόμενης συναισθηματικής νοημοσύνης. Έλλειψη εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης, υποτίμηση των ικανοτήτων και συνεχής σύγκριση με πρότυπα είναι χαρακτηριστικά που, ναι μεν, μπορεί να εμφανιστούν για λίγο χρονικό διάστημα στην φυσιολογική συναισθηματική ανάπτυξη γύρω από την εφηβική ηλικία, η ένταση όμως και η παράτασή τους, αποτελεί βάση επικείμενης παθολογίας. Είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι τα συναισθήματα αυτά των νέων, που εμφανίζουν πρώιμα ή όψιμα ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές, αντανακλούν συχνά, όχι πάντα, είτε τις νευρώσεις του γονεικού περιβάλλοντος, είτε τις αστοχίες διαπαιδαγώγησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις ένα αναλυτικό οικογενειακό «ψυχογράφημα» είναι απαραίτητο, ώστε να ανιχνευτούν οι πιθανοί οικογενειακοί περιβαλλοντικοί παράγοντες που οδήγησαν τον νέο ή την νέα στην καθήλωση στα παραπάνω συναισθήματα. Για τον Ομοιοπαθητικό ιατρό δύο είναι τα βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν μέσω του αναλυτικού ιστορικού σε περιστατικά ψυχογενούς βουλιμίας και ανορεξίας, ώστε να ευρεθεί το κατάλληλο εξατομικευμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο: 1. Ποιο είναι το βασικό ιδιοσυγκρασιακό προφίλ του ασθενούς και ποιες ακριβώς οι ευαίσθητες πτυχές του, ήταν ευάλωτες από την αρχή ώστε να αναπτυχθούν τα συναισθήματα της αυτό-υποτίμησης και των ενοχών ακόμα και πριν την εκδήλωση των διατροφικών διαταραχών; (για παράδειγμα το παιδί που από μικρή ηλικία αναφέρει σε ανύποπτο χρόνο και για ήσσονος σημασίας θέματα ότι είναι ανάξιο και δεν αξίζει τίποτα) 2. Ποιο ακριβώς ιδιαίτερο ερέθισμα οικογενειακό ή περιβαλλοντικό οδήγησε στην ενίσχυση αυτών των προδιαθέσεων; (για παράδειγμα στο παραπάνω παιδί, η συνεχής, ατυχής και άστοχη σύγκριση του, από πλευράς των γονέων, με κάποιον συμμαθητή πρότυπο). Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα αισθήματα ελλιπούς αυτοπεποίθησης που αναπτύσσονται στα νεαρά κορίτσια, όταν αναπτύσσεται η θηλυκότητά τους και δίδεται έμφαση από το περιβάλλον στην εμφάνιση. Τόσο η υπερεκτίμηση και η υπερεπένδυση στην εμφάνιση ενός κοριτσιού, όσο και η υποτίμηση και η συνεχής σύγκριση με πρότυπα είναι πηγές βίωσης συναισθημάτων, που εάν δεν ξεπεραστούν εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση των ψυχογενών διατροφικών διαταραχών.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Για όλους τους παραπάνω λόγους, κάθε περίπτωση ασθενούς είναι πολυσύνθετη και απαιτεί εξατομικευμένη ανάλυση και αντιμετώπιση. Η Ομοιοπαθητική θεραπεία, μπορεί να προστεθεί σαν εργαλείο στην θεραπευτική φαρέτρα των ειδικών που αντιμετωπίζουν τις διαταραχές αυτές, ιδιαίτερα σε πρώιμα στάδια.</span></p>
</div>
</div>
<p><span style="font-size: small;">Πηγή: Κέντρο κλασσικής ομοιοπαθητικής – Ιατρός Σπύρος Α. Κυβέλλος</span></p>