Σχέσεις: Τολμάς να συγκρίνεις τον πρώην με τον νυν σου;

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπερα, ονομαζομαι Μαρία κ ειμαι 28 χρονων. Βρισκομαι σε διλλημα για ακομη μια φορα καθως χωρησα με τον συντροφο μου πριν 3 μηνες. Η σχεση μας ειχε παρα πολυ εντασημε ισχυρο ερωταπαθοςτσακωμους αγαπη κ καταθλιψη για 3 ολοκληρα χρονια. Με σχεδον καθολου δυναμεις κ προσπαθεια να συνεχησουμε το δεσμο αυτο αποφασησαμε σιωπηλα να το τελειωσουμε. Χωρις καμια επαφη για 23 βδομαδες μετα τον χωρισμο εγω μην νιωθοντας ετοιμη κ προετοιμασμενη για κατι νεο τελικα στο δρομο μου συναντησα εναν νεο ανθρωπο. Με εκανε να νιωθω ξανα ζωντανη κ υγιεις κ απο μερια του το ιδιο. Αφου ξεκαθαρισαμε το παρελθον μας ξεχωριστα αποφασισαμε να συνεχισουμε κ οπως βγεικ εκεινος ειχε χωρησει προσφατα απο σχεση 3 μηνων.Ετσι ενας μηνας περασε.Η επανενφανιση του πρωην συντροφου μου ομως ταραξε ξανα τα νερα κ τα συναισθηματα μου αλλα κ οι αναμνησεις εμφανιστηκαν μπροστα μου σαν ποτε να μην τα ειχα αφησει πισω μου. Η αγαπη κ ο ερωτας μου χαμογελουσαν ξανα ειρωνικα. Δεν ηθελα να γυρησω πισω γιατι ηξερα οτι δεν θα το αντεχα αυτοηταν μια ολεθρια σχεση. Μα εκεινος γυρισε κ μ αγαπα ακολη πιο πολυ κ μου ζητα συγνωμη. Το ιδιο κ εγω αλλα φοβαμαι να γυρίσω. Ολα αυτα τα μοιραζομαι με τον νεο μου συντροφο κ δημιουργω εμποδια κ τοιχους στην νεα μου σχεση. Δεν μπορω να συνεχισω μαζι του. Προσπαθω να μιλησω στον πρωην μου να του πω πως τον αγαπαω αλλα δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι. Εκεινος επιμενει κλαιει κ εγω το ιδιο αλλα δεν μπορω. Δεν εχουμε επαφη για αλλον ενα μηνα. Σιωπη απ το παρελθον ζωη στο παρον. Ο νεος μου συντροφος παρονμ αλλαζει καθε μερα την ζωη νιωθω ευτυχισμενη. Μα φοβαμαι οτι δεν εχω ξεπερασει το παρελθον μου.Το αφηνω στην ζωη μου κ περνει μερος καθε φορα μετα απο καποιο διαστημα κ με επηρεαζει. Σημερα μετα απο τρεις μηνες δεν ξερω ποιον θελω στην ζωη μου. Εκεινον που ξερω κ απ την καλη κ απ την αναποδη κ που αγαπαω η εκεινον που ακομη δεν ξερω κ που φοβαμαι οτι αν τον γνωρησω καλητερα θα τον αγαπησω κ εκεινονΝιωθω οτι δεν μπορω να ακουσω την φωνη της καρδιας μου κ οτι δεν μπορω να αποφασισω, τι αγαπαω περισσοτερο;</span></p>
<p><strong><em>Αγαπητή αναγνώστρια, στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχοθεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></p>
<p><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<div style="text-align: justify;">Ίσως σας ξεμπερδέψει κάπως το να σκέφτεστε με όρους "και-και" παρά με όρους "ή-ή". Συνήθως το κάνουμε αυτό όταν έχουμε μπερδευτεί συναισθηματικά για να ξεμπερδευτούμε. Δημιουργούμε ένα χώρο "παντοδυναμίας" όπου τοποθετούμε ταυτόχρονα όλες τις επιθυμίες μας για να δούμε τι συμβαίνει.</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Σύμφωνα λοιπόν μ'άυτή τη σκέψη  το "θέλω" σας συνοψίζεται σε ένα πρόσωπο όπου θα σας δίνει παρουσία, ένταση, πάθος, ασφάλεια και είναι ανανεωτικός στη σχέση. Αυτά τα στοιχεία τα βρίσκετε ταυτόχρονα και στους δύο συντρόφους όμως αυτή η παραδοχή ίσως σας φαίνεται ανήθικη, ή σας κάνει να νιώθετε ενοχές. Οπότε και δημιουργείτε το δίλημμα "ποιον από τους δύο" για να αποφύγετε τη μεγάλη δυσκολία των ενοχών. Έτσι εξηγείτε τη στάση σας με βάση τα αρνητικά που προκύπτουν ανά περίσταση (π.χ.: τον χώρισα γιατί έκανε αυτό κι αυτό) και διατηρείτε ασυνείδητα το προνόμιο να διαλέγετε αυτόν που συμβαδίζει περισσότερο με τα θέλω σας ανά στιγμή, δηλαδή τον νέο σας φίλο. Όταν όμως επανεμφανίζεται ο παλιός, έχοντας βάλει τα δυνατά του καταλήγετε ότι νιώθετε κάτι θετικό και για τους δύο πάλι, το οποίο εκ νέου θεωρείτε απαράδεκτο και μπαίνετε πάλι στο φαύλο κύκλο της αμφιβολίας και της σύγκρισης.</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Είναι όμως αυτό μια πραγματική ισορροπία; Η αλήθεια που αποτελεί όμως κοινό παρονομαστή σ'αυτές τις καταστάσεις και την οποία έχετε μέσα σας, είναι πως παλεύουμε ως άνθρωποι με την αυταπάτη που αποτελεί τον ευσεβή μας πόθο: Να τα θέλουμε όλα δικά μας. Με λίγα λόγια τα θέλετε όλα, ξέρετε ότι δεν μπορείτε να τα έχετε και εν τω μεταξύ παλεύετε με σκέψεις, πράξεις και συναισθήματα να κρατήσετε μια ισορροπία. Ό,τι κι αν αγαπάτε "περισσότερο" αφού το επιλέξετε θα πρέπει να μείνετε μ'αυτό και η σκιά αυτού που απορρίψατε θα είναι αιτία για τη θλίψη που δεν μπορείτε να αποφύγετε. Με άλλα λόγια, μη φοβάστε. Μπορεί η θλίψη να μοιάζει αναπόφευκτη αλλά χωρίς αυτήν δεν έχει νόημα η όποια χαρά. Σχηματικά δηλαδή έχουμε: Όταν δεν ξέρετε τί να διαλέξετε η καρδιά σας δε συμμετέχει στο δίλημμα γιατί η κατάσταση της φαίνεται ήδη ικανοποιητική. Και όταν έχετε διαλέξει η καρδιά κλαίει ή θυμώνει γιατί έχασε την ιδανική ισορροπία. Εσείς νιώθετε μπερδεμένη στο μυαλό και ριγμένη στο συναίσθημα. Γι'αυτό η ικανότητα της καρδιάς να βιώνει τη θλίψη είναι στην πραγματικότητα ο μεγάλος πλούτος της.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα