Ο αθλητισμός στην… ανεξάρτητη Σκωτία

Στο κρίσιμο ερώτημα «πρέπει η Σκωτία να είναι ανεξάρτητο κράτος;» καλούνται να απαντήσουν σήμερα περίπου 4,3 εκατ. Σκωτσέζοι. Ενα «ναι» ή ένα «όχι» με επιτπώσεις και στον αθλητισμό.

Όπως αναφέρει το BBC, τα δεδομένα είναι διαφορετικά όσον αφορά το ποδόσφαιρο και τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες με δεδομένο μάλιστα ότι απομένουν λιγότερα από δύο χρόνια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Μάλιστα, αυτός είναι και ένας λόγος που οι περισσότεροι αθλητές ήταν αρκετά διστακτικοί να αποκαλύψουν τη δική τους θέσης.

Φυσικά, θα ήταν ανόητο να θεωρούμε ότι στο σημερινό δημοψήφισμα, ο αθλητισμός αποτελεί βασικό κριτήριο για τις αποφάσεις των Σκωτσέζων. Το νόμισμα, οι θέσεις εργασίας, οι τιμές των τροφίμων, είναι αναμφισβήτητα πολύ πιο σημαντικά πράγματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο παράγοντας αθλητισμός δεν παίζει ρόλο.

Οσοι έχουν παρακολουθήσει αγώνες ανάμεσα στις ομάδες της Αγγλίας και της Σκωτίας στο ράγκμπι ή στο ποδόσφαιρο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο αθλητισμός έχει προσφέρει μια διέξοδο στην εθνική ταυτότητα των Σλωτσέζων εδώ και δεκαετίες ενώ ο Σκωτσέζος Αντι Μάρει θεωρείται ως η μεγαλύτερη απόδειξη πως μέσα από τον αθλητισμό ένα μικρό έθνος μπορεί να απασχολήσει τον κόσμο.  
Το Σκωτσέζικο ποδόσφαιρο όπως και το ράγκμπι είναι… περήφανα ανεξάρτητα εδώ και πολλά χρόνια και εκ πρώτης όψεως δεν αλλάζει κάτι γι’ αυτά.

Η περίπτωση του Μάρει είναι αυτή που πλησιάζει πραγματικά το ζήτημα που προκύπτει για τον αθλητισμό σε μια ανεξάρτητη Σκωτία. Ως ένα απλό άτομο που πασχίζει να κατακτήσει ένα τουρνουά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και δεν αλλάζει κάτι. Όμως ως αθλητής που προσπαθεί να κατακτήσει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να φορά άλλο εθνόσημο στο στήθος.
Για έναν αθλητή που έχει λύσει το οικονομικό του πρόβλημα, το θέμα της ανεξαρτησίας σίγουρα δεν προκαλεί κάποιο ζήτημα. Οχι όμως για τους περισσότερους αθλητές που θα πάνε σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες ως Σκωτσέζοι.

Ο γεννημένος στο Εδιμβούργο, ποδηλάτης, Σερ Κρις Χόι, κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στο Λονδίνο το 2012. Ένα σε ατομικό αγώνισμα και ένα σε ομαδικό μαζί με δύο μη Σκωτσέζους αναβάτες.

Υπάρχουν 136 αθλητές και αθλήτριες οι οποίοι περιγράφουν τους εαυτούς τους ως Σκωτσέζους, μεταξύ των 1272 αθλητών που χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Αθλητισμού του Ηνωμένου Βασιλείου. Πρόκειται δηλαδή για το 10,7% του συνόλου των αθλητών.
Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της σύνδεσης των δύο χωρών που έγινε πριν από 307 χρόνια. Το δεδομένο ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την θετική επίδραση στον αθλητισμό της Μεγάλης Βρετανίας της χρηματοδότησης από την… Εθνική Λοταρία κάτι που γίνεται από το 1997.

Η συγκομιδή των Σκωτσέζων αθλητών στην κατάκτηση μεταλλίων θεωρείται σημαντική για την Βρετανική αθλητική παρουσία στον κόσμο. Η Σκωτία ισχυρίζεται ότι 13 από τα 65 ολυμπιακά μετάλλια ανήκουν σε Σκωτσέζους.
Όμως, μόνο τρία από αυτά τα μετάλλια ήταν εξ ολοκλήρου ανθρώπων από τη Σκωτία. Το χρυσό στο τένις του Μάρει, το χρυσό στο ατομικό του ποδηλάτη Σερ Κρις Χόι και το ασημένιο στο πρόσθιο του Μάικλ Τζέιμσον.

Μιλώντας στο Sky News, τον περασμένο Ιούλιο, η διευθύνων σύμβουλος του Υπουργείο Αθλητισμού της Μεγάλης Βρετανίας, Λιζ Νικόλ είχε πει: «Σίγουρα οι αθλητές της Σκωτίας θα κέρδιζαν λιγότερα μετάλλια αν ήταν έξω από το βρετανικό σύστημα υψηλής απόδοσης και βέβαια η βρτεανική ομάδα θα είχε  κερδίσει λιγότερα μετάλλια, αν είχε χάσει την εμπειρία των συγκεκριμένων Σκωτσέζων».
Υπάρχουν αθλητές που εκφράζουν φόβους όπως η αθλήτρια των 800 μέτρων Λίνσει Σάρπ, η οποία κατάεκτησε το χρυσό στους αγώνες της Κοινοπολιτείας και το ευρωπαϊκών ασημένιο μετάλλιο το καλοκαίρι. Η Σαρπ δήλωσε στο BBC της Σκωτίας ότι ανησυχεί για τις επιπτώσεις της ανεξαρτησίας καθώς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της στο Πανεπιστήμιο «Loughborough», ένα μέρος που έχει μετατραπεί από τα χρήματα της Μεγάλης Βρετανίας στο κορυφαίο παγκοσμίως αθλητικό κέντρο επιστημών.
“Αν η Σκωτία είναι σε θέση να  λειτουργήσει ανεξάρτητα γιατί δεν το έχει κάνει ήδη», αναρωτιέται η Σαρπ.

Η αθλήτρια του Μπάντμιντον, Ιμόγκεν Μπάνκιερ λέει: »μπορούμε να αξιοποιήσουμε το αγγλικό σύστημα και να είμαστε μέρος της ομάδας της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι προς όφελός μας. Η ανεξαρτησία θα σήμαινε ότι θα χάσουμε αυτό το προνόμιο”
Οσοι είναι ενάντια στην ανεξαρτησία της Σκωτίας υποστηρίζουν ότη η χώρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα με την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Η εκστρατεία υπέρ της ανεξαρτησίας δεν αναφέρερι λεπτομέρειες ως προς το πώς θα γίνει η αλλαγή από το μοντέλο του Ηνωμένου Βασιλείου στο σκωτσέζικο. Ολα αυτά θα αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στην προτεινόμενη μεταβατική περίοδο των 18 μηνών πριν από την Ημέρα της Ανεξαρτησίας στις 24 Μαρτίου 2016.

Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) θέτει δύο κριτήρια για την αναγνώριση. Η χώρες να είναι μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και να έχουν τουλάχιστον πέντε εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες που να αναγνωρίζονται από τις αντίστοιχες διεθνείς ομοσπονδίες. Ολα αυτά ισχύουν για την Σκωτία αλλά κάποιοι λένε ότι ο χρόνος δεν επιτρέπει την αναγνώριση πριν από τους αγώνες του Ρίο.

Το θέμα έχει μελετηθεί από μια ομάδα εργασίας εμπειρογνωμόνων που διορίστηκαν από τον υπουργό Αθλητισμού του Κοινοβουλίου της Σκωτίας, Σόνα Ρόμπισον. Η έκθεση της ομάδας αναφέρει τα πρόσφατα παραδείγματα της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας και του Μαυροβουνίου που ως νέα ανεξάρτητα κράτη πήραν μέρος στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες.

Σχετικά άρθρα