Έρωτας: Τι να κάνεις για να μη σε… παρατήσει ;

<p style="text-align: justify;"><em>Aναγνώστης μας ρωτά: </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ειμαι ο Αλέξανδρος ειμαι 27 χρονον και θελλω να σας πω ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τη καινούργια μου σχέση εγώ και ειμαι 27 δεν έχω κάνει πολλές σχέσεις μια μικρότερος με μια κοπελιά όχι και πολλή σταθερή στην συμπεριφορά της και στα λεγόμενα της τα είχαμε 9 μήνες και με είχε απατήσει πολλές φορές αλλα το προσπέρναγα γιατί την αγαπούσα πιο μικρός τότε μέχρι που κάποια στιγμή ενω κάποια στιγμή έδωσα τέλος γιατί όσο και αν έλεγε ότι θα αλλαξει δεν άλλαζε μέρα από αυτή τη σχέση έχασα την εμπιστοσύνη μου και γι αυτο μέχρι και πρόσφατα δεν είχα ξανακάνει σοβαρή σχέση πριν κάποιους μήνες.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Γνώρισα και την κοπέλα που ειμαι τώρα η οποια είναι καμια σχέση με εκεινει που τάχα παλιά πιο καλή δεν μουχει δώσει κανένα απόλυτος δικαιωμα και μου δείχνει πόσο μαγαπα και με θέλει καθημερινά όπως και εγω βεβαια δύστυχος κάποιες μερες μου βγαίνει μια παράλογη ζήλια και ένας φόβος ότι με κοροιδευει χωρίς καπιο ιδιαίτερο λόγο και κάνω χαζούς τσακωμους γιατι δεν απάντησε σε ένα μήνυμά μου και οτι με γράφει κτλ… και δύστυχως σκεφτομαι άσχημα πράγματα και γι' αυτο τους κάνω ότι είναι με άλλους και τέτοια μπορεί να φταιει ότι είναι πολύ πιο ανοιχτή προσωπικότητα και δυναμική απο μένα και με φοβίζει  αυτο δεν ξέρω, θα θελα  τη γνώμη σας για να το αντιμετώπισω. Η ιδια ξέρει το λόγο της το εχω εξηγήσει και δεν την ενοχλει μου λέει απλα δεν θέλει να στεναχωριέμαι για χαζομάρες φοβάμαι ότι δεν θ' αντεξει αλλο άμα συνεχιστεί αυτο και δεν θέλω να τη χάσω…</em></p>
<p><strong><em>Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχοθεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></p>
<p><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></p>
<p> </p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Μοιάζει να έχετε καταφέρει να ξεπεράσετε τις παλιές και δύσκολες στιγμές σας. Μοιάζει να προσπαθείτε να βιώσετε μια επανορθωτική εμπειρία εμπιστοσύνης και ασφάλειας με τη νέα σας σχέση. Επανορθωτική ως προς το ότι στην προηγούμενή σας σχέση ήσαστε με μια σύντροφο που δεν σας ήταν πιστή. Σ'αυτή την επανορθωτική σας εμπειρία, δηλαδή την προσπάθειά σας να επουλώσετε το τραύμα σας, είναι αναμενόμενο να το εκθέσετε ως τέτοιο. Δηλαδή να συγκρίνετε την τωρινή σας σχέση ως σχέση μέσα στην οποία καλλιεργείται εμπιστοσύνη σε αντίθεση με την παλιά. Όμως εκθέτοντας το τραύμα είναι επίσης αναμενόμενο κάποιος να φοβάται. Να ζητά ιδιαίτερη προσοχή, "μήπως ξανασυμβεί κάτι οδυνηρό" επάνω στην περιοχή του τραύματος. Έτσι εξηγείται η "παράξενη" ζήλια σας και ο τρόπος με τον οποίο την εκφράζετε μπορεί να σας βοηθήσει να την σβήσετε ή να φουντώσει ακόμα περισσότερο. Τι εννοώ μ'αυτό: Εμείς οι άνθρωποι όταν φοβόμαστε είτε εκφράζουμε το φόβο μας επιθετικά, δηλαδή με θυμό, είτε τον εκφράζουμε ενοχικά, δηλαδή με κάποια αυτο-υποτίμηση. Το ένα δεν είναι πολύ διαφορετικό από το άλλο μιας και η αυτο-υποτίμηση, δηλαδή η έμπρακτη ενοχή είναι μια προσπάθειά μας να αναστείλουμε το θυμό γιατί ξέρουμε πως αυτός θα μας οδηγήσει σε αδιέξοδο. Νομίζω πως βιώνετε μια ενοχή για το θυμό σας και την προσπάθειά σας να προστατεύσετε τον εαυτό σας από μια νέα πληγή στο θέμα του έρωτα. Ας έχετε κατά νου ότι κάθε άνθρωπος που μπαίνει σε μια νέα σχέση δεν είναι του κουτιού. Προφανώς ήρθε από μια ή περισσότερες σχέσεις πιο πριν και πήρε καλά και κακά στοιχεία απ' αυτές. Έτσι κι εσείς, έτσι και η κοπέλα σας. Μη σκέφτεστε πως "θα την επιβαρύνετε" με τη ζήλια σας. Προτιμήστε να απολαύσετε το χαμόγελό της ή την όποια ένδειξη κατανόησης και οικειότητας σας δίνει την ώρα που σας εξηγεί πως δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύετε. Αν δεν το κάνετε δε θα σας περάσει ποτέ η ζήλια. Δε θα χορτάσετε ποτέ την επανορθωτική εμπειρία αν δεν αφήσετε τον εαυτό σας δηλαδή να ζήσει αυτή την νέα κατάσταση. Και ο λόγος που δεν αφήνουμε συνήθως τον εαυτό μας να ζήσει τις νέες καταστάσεις είναι η ενοχή. Νιώθουμε ένοχοι που "είμαστε λίγοι" και μετά συμπεριφερόμαστε σα λίγοι, με αποτέλεσμα να φαινόμαστε λίγοι και να… πάλι νιώθουμε ακόμα πιο ένοχοι που "είμαστε πάλι λίγοι"… και ούτω καθ'εξής.</div>

Σχετικά άρθρα