<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Συχνά παρασύρομαι από αρνητικές σκέψεις και καχυποψία με αποτέλεσμα να μην είμαι ο εαυτός μου .Έχω οικογένεια και με τον άντρα μου μονίμως καυγαδιζουμε με αιτία την ζήλεια την καχυποψία και τις αρνητικές σκέψεις… Τι θα μπορούσα να κάνω για να επιβαλω στον εαυτό μου να πάψει να το κάνει; Είμαι άνεργη εχω λίγα παραπάνω κιλά κ με επηρεάζουν πολύ όλα αυτα SOS…</span></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<div style="text-align: justify;">Οι αρνητικές σκέψεις είναι στην ουσία μια απόρροια αυτού που λέτε "επιβάλλω στον εαυτό μου". Κάθε τί που επιβάλλεται στον εαυτό είναι διάφορο και αδιάφορο του τι συμβαίνει μέσα στον εαυτό. Είναι ξένο! Κάθε τί που δεν προσαρμόζεται στους ρυθμούς και δεν αφομοιώνεται ως τέτοιο από τον οργανισμό μας του προκαλεί αυτό που αναφέρετε ως καχυποψία. Είναι μια επιφύλαξη! Μια δεύτερη σκέψη: "Κι αν δεν είναι έτσι;" Είναι μια προσπάθεια του "έξω" να εγκατασταθεί στο μέσα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους εσωτερικούς κανόνες. Οι κανόνες του "μέσα" απ' την άλλη είναι ελαστικοί και μπορούν σιγά-σιγά να τροποποιούνται μέχρι ενός σημείου με βάση το "έξω". Στην πραγματικότητα αυτό που χρειάζεστε εσείς, όπως και όλοι μας για να αλλάξετε το περιβάλλον σας είναι να αποδεχτείτε τους ρυθμούς σας και με βάση αυτούς να δράτε είτε αλλάζοντας κάτι μέσα σας για να προσαρμοστείτε στο έξω, είτε αλλάζοντας κάτι στο περιβάλλον σας για να το προσαρμόσετε σε σας. Ένα παράδειγμα απλό είναι η διατροφή την οποία αναφέρετε. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν παραπανίσια κιλά και παραπονιούνται γι'αυτό είναι διότι κάθε φορά που τρώνε μια φωνή μέσα τους τους λέει πως κάνουν λάθος! Πως δε μπορούν να συγκρατηθούν! Πως έτσι που κάνουν, καλά να πάθουν! Δεν είναι μια φωνή που επιθυμεί το καλό τους, αλλά που κρυφο-χαίρεται με το "κακό". Χαίρεται γιατί επιτέλους μπορεί να "φανεί" κι αυτή! Και λίγο την ενδιαφέρει αν γι'αυτό μετατρέπει την απόλαυση σε ενοχή. Αυτή είναι η αρνητικότητα. Μια φωνή μέσα μας που μας λέει "τί κάνουμε λάθος". Ένας "καπετάν-Προφανής" όπως θα έλεγαν ο Matt Stone και ο Trey Parker, που αντί να μας βοηθήσει να αποφύγουμε την κακοτοπιά, ξαφνικά αφού έχουμε "πέσει στο λάκκο" μας εξηγεί πόσο χαζοί είμαστε που δε σκεφτήκαμε να κάνουμε αυτό, εκείνο, το άλλο για να τον αποφεύγαμε. Και καταλήγουμε να απελπιζόμαστε και να αναρωτιόμαστε "γιατί νιώθουμε εγκατάλειψη". Μα διότι ταυτιζόμαστε με ένα άδειο σύστημα κανόνων που ο μόνος τους σκοπός είναι να έχουν δίκιο. Μια κρυφή αγωνία για αυτοσυνέπεια! Για αυτο-έλεγχο χωρίς λάθη και προσπάθεια… Μια πλάνη! </div>
<div style="text-align: justify;">Η θετική σκέψη είναι ενεργητικά παθητική, όχι παθητικά επιθετική. Παρατηρεί το σώμα, τις σχέσεις και τις συνήθειες και μας πληροφορεί τι θα χρειαστεί να κάνουμε αν θέλουμε είτε να διατηρήσουμε αυτό που συμβαίνει, είτε να το αλλάξουμε. Μετά κοιτάζει τη μέγιστη αλλαγή την οποία μπορεί να εφαρμόσει κανείς χωρίς να νιώσει άγχος. Ένα παράδειγμα είναι το στρέτσινγκ: Στην αρχή τα μέλη του σώματος εκτείνονται ή λυγίζουν λίγο. Μετά "τραβάμε" κάθε φορά λίγο παραπάνω χωρίς να επιδιώκουμε τον πόνο. Το όριο είναι να νιώσουμε ένα απαλό τράβηγμα. Στο τέλος χωρίς να το καταλάβουμε τα μέλη αποκτούν μια ελαστικότητα που δεν περιμέναμε! Βάλτε την πρωτοβουλία στη ζωή σας με ένα τρόπο που να συμπεριλαμβάνει την υπομονή, δηλαδή την αίσθηση ότι "κάποια πράγματα είναι ανεξάρτητα από την αίσθηση του χρόνου" που έχουμε στην καθημερινότητά μας. </div>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><br /></span></p>