<p style="text-align: justify;">Aναγνώστριά μας ρωτά: </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Πριν 2 μήνες χώρισα με τον φίλο μου, τον σκεφτόμουν καιρό το είχα μετανιώσει τον είδα με άλλη έχει ήδη κανει σχέση και είμαι χάλια πώς θα το ξεπεράσω; Ευχαριστώ.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></span></p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Είδατε το φίλο σας δύο μήνες αφού χωρίσατε με άλλη γυναίκα και αποφασίσατε ότι έχει ήδη κάνει σχέση. Αναρωτιέμαι αν η πληροφορία αυτή όμως ανταποκρίνεται σε μια πραγματικότητα που γνωρίζετε ή απλά ερμηνεύετε με βάση αυτό που είδατε συν το φόβο σας: Δηλαδή ότι σχετίστηκε άμεσα αφού χωρίσατε που σημαίνει ότι "δεν είστε κάτι που αξίζει τη θλίψη του αποχωρισμού". Ότι "δεν αφήσατε το αποτύπωμά σας"… Με λίγα λόγια ότι "δεν είστε ικανή να σχετιστείτε δυνατά". </div>
<div style="text-align: justify;">Η σκέψη αυτή συνήθως συνοδεύει πολλούς ανθρώπους που χώρισαν απότομα και χωρίς να έχουν στη συνέχεια επαφή με τον-την πρώην σύντροφό τους για οποιοδήποτε λόγο. Έστω και για να τσακωθούν άλλη μια φορά. Αυτή η σκέψη είναι αναπόφευκτη όταν προσπαθούμε να απομονωθούμε με σκοπό να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τον πόνο του ότι "πια δεν έχουμε ελεύθερη πρόσβαση σ'αυτό τον άνθρωπο". Κατά τη γνώμη μου σας στεναχώρησε πολύ σε επίπεδο εγωισμού το ότι είδατε τον πρώην φίλο σας με άλλη κοπέλα. Κάπου η ένταση της αναμονής σας αναγκάζει να σκέφτεστε πως "επιτέλους ήρθαν τα χειρότερα" για να μη χρειαστεί να περιμένετε άλλο. Με λίγα λόγια μάλλον σας φοβίζει το μετέωρο παρά το να είναι όντως με κάποια με την οποία σας ξεπέρασε ο πρώην φίλος σας. Δεν είναι απαραίτητο ότι ανταποκρίνεται το σενάριό σας στην "πραγματική πραγματικότητα" αλλά στη χειρότερη εκδοχή των πραγμάτων με σκοπό α)να τιμωρήσετε τον εαυτό σας για την επιπολαιότητά που σας αποδίδετε για το χωρισμό και β)για να ελέγξετε τον πόνο που βιώνετε. Είναι μια πάγια τακτική φόβου αυτή όταν φοβόμαστε "τα χειρότερα". Μια λύση όταν πέφτουμε στη δύνη των σεναρίων είναι να βγούμε έξω, να πάμε μια βόλτα με ένα καλό μας φίλο-φίλη, να του πούμε, να μας πει, να ξεχαστούμε και να κάνουμε στη συνέχεια κάτι. Ο,τιδήποτε. Ο πόνος συνήθως έρχεται και φεύγει σε κύματα. Στην αρχή μοιάζει να είναι πάντα εκεί, μετά νιώθουμε μια μικρή έκπληξη που "τον ξεχάσαμε για λίγο" και κάπου στη συνέχεια νιώθουμε σαν τον Κατσιμίχα που "τον πειράζει που πάει να συνηθίσει την απουσία της καθώς νυχτώνει η νύχτα". Και πάει λέγοντας ώσπου φτάνει ένα πρωί που ο πόνος μας έχει καμουφλαριστεί σε "φόβο μήπως δούμε κάτι και μας τον-την θυμίσει και πονέσουμε πάλι"… Μη διστάσετε να ξαναστείλετε αν νιώθετε ότι έχετε λόγο. Θα είμαστε εδώ για σας.</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>