Μαθαίνει να επιβιώνει…

Το πρώτο μάθημα ήταν σκληρό, αλλά όχι επώδυνο. Η ΑΕΚ στους επόμενους οκτώ μήνες θα πάρει και άλλα τέτοια, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όμως βάσει της χθεσινής της εικόνας μπορεί να ελπίζει ότι δεν είναι ανάγκη να… πάθει για να μάθει. Οι «κιτρινόμαυροι» αποδείχθηκε ότι κατανοούν πολύ γρήγορα και προσαρμόζονται ανάλογα. Το πιο αισιόδοξο μήνυμα ωστόσο είναι, πως έχουν την ποιότητα να παίρνουν και αυτό που θέλουν, σε αντίθεση με την περσινή σεζόν…

Για να μη μακρηγορούμε, με το χθεσινό ξυλίκι στο Αίγιο, η ΑΕΚ πήρε μία ιδέα για το πώς θα είναι οι συνθήκες που θα συναντήσει μακριά από το ΟΑΚΑ και κυρίως στα γήπεδα της περιφέρειας (και όχι σε αυτά εντός Αττικής). Διότι έχει τεράστια διαφορά το παίζω δυνατά, με το βαράω στο ψαχνό. Για παράδειγμα οι παίκτες του Παναιγιάλειου το απόγευμα της Κυριακής, δεν έκαναν το πρώτο, αλλά ξεκάθαρα το δεύτερο. Και όποιον πάρει ο… Χάρος!

Η διαφορά είναι ότι με ένα… νορμάλ διαιτητή, ο οποίος θα τηρεί απλά τους κανονισμούς του αθλήματος, ο κάθε Παναιγιάλειος δε θα τελειώνει ποτέ το ματς με 11 παίκτες. Τουλάχιστον τρεις παίκτες της πελοποννησιακής ομάδας θα μπορούσαν να είχαν πάρει την άγουσα για τα αποδυτήρια στην πρεμιέρα, αλλά αντ’ αυτών το συγκεκριμένο δρομολόγιο το ακολούθησε ο Χρήστος Αραβίδης! Ο επιθετικός της ΑΕΚ δέχθηκε δύο κίτρινες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την ώρα που άλλοι συνάδελφοί του της αντιπάλου ομάδος έμεναν ατιμώρητοι για πολύ πιο σκληρά μαρκαρίσματα.

Σε ό,τι αφορά την ενέργειά του να μη βγει από τον αγωνιστικό χώρο και να προκαλεί βγάζοντας τις… επικαλαμίδες του, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτη για παίκτη που φοράει τη φανέλα της ΑΕΚ. Ωστόσο οφείλω να σημειώσω ότι την κατανοώ σε μεγάλο βαθμό, διότι άνθρωπος είναι, θόλωσε με όσα ζούσε για 88’ στον αγωνιστικό χώρο και αντέδρασε.

Στα θετικά της «Ένωσης» το ό,τι δε μάσησε στο ξύλο και στον τσαμπουκά. Οι «κιτρινόμαυροι» δε δίστασαν να κλωτσήσουν έδειξαν πως δε χαμπαριάζουν και πως θα διεκδικήσουν αυτά που θέλουν. Είχε χρόνια η ΑΕΚ να δείξειaggressive χαρακτήρα μέσα στο γήπεδο.

Για τον άθλιο αγωνιστικό χώρο δεν χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο. Δυστυχώς, η ΑΕΚ θα παίζει σε χαλί μόνο όταν παίζει εντός έδρας. Τα υπόλοιπα ματς ενδέχεται να τα δώσει σε αγωνιστικούς χώρους… χάλια. Για το μη κούρεμα του γκαζόν και το μη πότισμά του, να θυμίσω ότι το έχουν κάνει και άλλες ομάδες της Πριμέρα Ντβιζιόν και του Τσάμπιονς Λιγκ, όταν έπαιζαν με αντίπαλο τη… Μπαρτσελόνα. Και την ΑΕΚ στη συγκεκριμένη κατηγορία έτσι τη βλέπουν. Βλαχοπονηριές είναι αυτές.

Σε ατομικό επίπεδο τέλος τρεις παίκτες χρίζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Ο Μπαρμπόσα για τη μαχητικότητά του, τη διάθεση που έδειξε και για την υπομονή που έκανε στις κλωτσιές που έφαγε. Μάλιστα ήταν αυτός που έδωσε την ασίστ στο γκολ του Αραβίδη και αυτός που τον συγκράτησε στη φάση της αποβολής του.

Ο Λαμπρόπουλος διότι η εμφάνισή του ήταν με διαφορά η καλύτερη από τη μέρα που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα. Έκοβε κάθε υποψία δημιουργίας φάσης από πλευράς γηπεδούχων, χάριζε σιγουριά και άνεση στα μετόπισθεν και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και δεν παρασύρθηκε από το ρυθμό του ματς.

Ο Ανέστης. Αποκτήθηκε για να χαρίσει σιγουριά κάτω από τα γκολπόστ και το έκανε με τον πλέον εμφατικό τρόπο στο 90’! Η απόκρουσή του είναι αυτή η μία που θα έχει ανάγκη η ΑΕΚ φέτος στα περισσότερα παιχνίδια της. Δικαίωσε τους ανθρώπους που τον επέλεξαν και δέχθηκε με τη λήξη του ματς την αγκαλιά επιβράβευσης του συμπαίκτη του που άφησε στον πάγκο, Ηλία Βούρα!

Για τον Αραβίδη το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είναι… ήρωας, επειδή η αποβολή του δεν κόστισε και πέτυχε το «χρυσό» γκολ. Όμως η συζήτηση γύρω από τη θέση του σέντερ φορρ δεν έχει κλείσει. Ίσα ίσα που ακόμα παραμένει ανοιχτή, τώρα ίσως πιο πολύ από ποτέ.

Σε ότι αφορά τους υπόλοιπους, Μπακάκης, Πεταυράκης και Κολοβέτσιος ήταν σοβαροί και δεν εξέθεσαν ποτέ κανένα. Οι δύο ακραίοι μπακ ωστόσο δεν προκάλεσαν επιθετικά ρήγματα. Κορδέρο και Ανάκογλου μπορεί να μην κατάφεραν να περάσουν πολλές κάθετες μπαλιές, αλλά είχαν ουσία στο παιχνίδι τους και δε κώλωσαν να ρίξουν ξύλο όποτε ήταν… απαραίτητο. Η απόδοση των δύο ακραίων μεσοεπιθετικών, των Ντούνη και Πλατέλλα δηλαδή, κυμάνθηκε σε ρηχά νερά…

Όσο για τον Δέλλα, ίσως θα έπρεπε να φρεσκάρει λίγο νωρίτερα την ομάδα του. Πάντως ουσιαστικά δεν του βγήκε καμία αλλαγή. Πάντως οφείλουμε να πούμε ότι ο 38χρονος προπονητής όλο το ματς το πήγε βάσει σχεδίου και πλάνου και δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανένας για αυτό.

ΥΓ: Η ΑΕΚ μαθαίνει να κερδίζει και το διαιτητή… Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε η «Ένωση» σε πολλούς αποδέκτες. Αυτό ήταν και το στοιχείο που έκανε το Δημήτρη Μελισσανίδη να χαμογελά χθες, μετά τη λήξη του ματς…

Σχετικά άρθρα