Νέα θεραπεία προσθέτει χρόνια σε ασθενείς με καρκίνο στο πάγκρεας

13/10/2014
Ομάδα Σύνταξης
Ογκολογία

•Τα δεδομένα δείχνουν μία πρωτοφανή διάμεση συνολική επιβίωση 44 μηνών, που αντιπροσωπεύει μία κλινικά σημαντική, αν και όχι στατιστικά σημαντική, βελτίωση •Ετησίως διαγιγνώσκονται περίπου 2,2 περιστατικά με παγκρεατικούς νευροενδοκρινείς όγκους (pNET) ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού. οι προχωρημένοι pNET είναι επιθετικοί και έχουν περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές •Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τον ρόλο της αναστολής της πρωτεϊνης mTOR (στόχος της ραπαμυκίνης στα θηλαστικά) στους προχωρημένους pNET. τα δεδομένα πρόκειται να υποβληθούν στις ρυθμιστικές Αρχές Παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παθολογικής Ογκολογίας (ESMO 2014) στη Μαδρίτη, τα τελικά αποτελέσματα της μελέτης RADIANT-3 για την συνολική επιβίωση (OS) με το everolimus (Afinitor) σε συνδυασμό με την βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο συν βέλτιστη υποστηρικτική αγωγή σε ασθενείς με καλά διαφοροποιημένους, προχωρημένους και εξελισσόμενους παγκρεατικούς νευροενδοκρινείς όγκους (pNET). Τα δεδομένα έδειξαν διάμεση συνολική επιβίωση 44,02 μηνών στο σκέλος της θεραπείας με everolimus και 37,68 μηνών στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου. Η διαφορά των 6,34 μηνών μεταξύ των δύο σκελών δεν είναι στατιστικά σημαντική. Η υψηλή μετάβαση των ασθενών από το εικονικό φάρμακο στο everolimus (85%) πιθανώς συνέβαλε στα υψηλά ποσοστά διάμεσης συνολικής επιβίωσης στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου και ενδέχεται να επηρέασε την δυνατότητα ανίχνευσης μίας διαφοράς στα αποτελέσματα. Η συνολική επιβίωση ήταν το δευτερεύον καταληκτικό σημείο της μελέτης. Τα δεδομένα πρόκειται να υποβληθούν στις ρυθμιστικές Αρχές για να συμπεριληφθούν στο φύλλο οδηγιών του everolimus. «Η διάμεση συνολική επιβίωση των 44 μηνών με το everolimus είναι πρωτοφανής στις ελεγχόμενες κλινικές μελέτες για προχωρημένους, εξελισσόμενους νευροενδοκρινείς παγκρεατικούς όγκους,» δήλωσε ο κύριος ερευνητής Δρ. James Yao από το Ογκολογικό Κέντρο MD Anderson του Πανεπιστημίου του Τέξας. «Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τη σημασία της στόχευσης συγκεκριμένων βασικών μονοπατιών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη των όγκων, όπως αυτό της πρωτεΐνης mTOR στους προχωρημένους pNET.» Το προφίλ ασφαλείας ήταν σύμφωνο με ό,τι έχει παρατηρηθεί με το everolimus στους προχωρημένους παγκρεατικούς NET και δεν αναφέρθηκαν απρόσμενες ή νέες ανεπιθύμητες ενέργειες κατά την παρούσα ανάλυση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μακροχρόνια θεραπεία με everolimus εξακολουθεί να παρέχει μία θετική αναλογία οφέλους-κινδύνου για τους ασθενείς. Οι συχνότερα αναφερόμενες (≥40%) ανεπιθύμητες ενέργειες για το everolimus σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο στη διάρκεια της βασικής φάσης της μελέτης ήταν στοματίτιδα (53,.9% έναντι 13,3%), εξάνθημα (52,5% έναντι 15,8%), διάρροια (48,0% έναντι 23,6%) και κόπωση (44,6% έναντι 26,6%). Οι πιο συχνές (≥40%) ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν με το everolimus στη διάρκεια της φάσης παρακολούθησης ήταν στοματίτιδα (46,7%), διάρροια (43,6%) και εξάνθημα (40,0%). Οι παγκρεατικοί NET προέρχονται από τα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος και μπορεί να αναπτυχθούν επιθετικά. Είναι σπάνιοι και διαφέρουν από τη νόσο που γενικώς αποκαλείται καρκίνος του παγκρέατος ή εξωκρινής παγκρεατικός καρκίνος. Η πλειονότητα των ασθενών με pNET έχουν προχωρημένη νόσο κατά τη διάγνωση, γεγονός που σημαίνει ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα σημεία του οργανισμού και έχει γίνει πιο δύσκολος στην αντιμετώπισή του.