Το χαλί της επιστροφής του στον Παναθηναϊκό είχε στρωθεί από τον Νίκο Νταμπίζα. Την ώρα που άρχισε να περπατάει πάνω του, από την άλλη άκρη του χαλιού ο Γιάννης Αλαφούζος ξεκινούσε την αντίστροφη διαδικασία τυλίγοντάς το. Ο Γιώργος Καραγκούνης βρέθηκε σε μια στιγμή από το ιδανικό σενάριο να παίξει ένα χρόνο (τουλάχιστον όπως έλεγε ο ίδιος) στην ομάδα της καρδιάς του στον Παναθηναϊκό κλείνοντας την καριέρα του με τον καλύτερο τρόπο, παντελώς ξεκρέμαστος.

Ο κόσμος γύρω του χάθηκε ιδίως γιατί δεν είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά να κρεμάσει τα παπούτσια του, αφήνοντας και την πολυαγαπημένη του Εθνική ομάδα. Προτάσεις είχε. Από Καναδά, Αμερική, Κίνα, Ινδία. Αλλά ο «Κάρα» δεν ήθελε να ξαναφύγει από την Ελλάδα, σκεπτόμενος πια ότι δεν θα ήταν το καλύτερο για την οικογένειά του και τα παιδιά του που πηγαίνουν σχολείο.

Εν μια νυκτί –που λέει ο λόγος- ο Καραγκούνης μπήκε σε μια διαδικασία που δεν του ταιριάζει. Να βγάλει φανέλα και σορτς για να βάλει αυτά τα παλιοκουστούμια και τις γραβάτες που ποτέ δεν γούσταρε και αντί να λυσσάει εντός αγωνιστικού χώρου, να στέκεται όρθιος στον πάγκο τρώγοντας τα νύχια του.

Από εκείνη την απόφαση του Αλαφούζου με κριτήριο αγωνιστικό (να μην μπει στη διαδικασία η ομάδα που έριξε το μέσο όρο και έκανε τόπο στα νιάτα, να επιστρέψει σε επιλογή 35+) και εξωαγωνιστικό (δεν συγχώρησε ποτέ τον Καραγκούνη για την ενέργειά του να διαψεύσει ότι είχε προτείνει στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού τον Νίκο Νταμπίζα ως τον ιδανικό για τεχνικό διευθυντή), έχασαν τελικά όλοι.

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει ταυτότητα ειδικά μετά τον τραυματισμό του Μπεργκ, με το έλλειμμα προσωπικοτήτων να κάνει πλέον «μπαμ».

Η Εθνική ομάδα δεν έχει πλέον τον ηγέτη της, τον άνθρωπο που ήξερε να περνάει σε όλους τους διεθνείς την απαιτούμενη σοβαρότητα που αρμόζει όταν φορούν το εθνόσημο και φυσικά τον ποδοσφαιριστή που με την αγωνιστική παρουσία του έδινε στοιχεία που ουδείς πλέον δύναται να προσφέρει.

Μακάρι να διαψευστώ αλλά θαρρώ ότι ο Καραγκούνης έκανε την πλέον λανθασμένη επιλογή, δουλεύοντας σε μια θέση που δεν του πάει, σε ένα περιορισμένο ρόλο που δεν του ταιριάζει, μα κυρίως σε ένα περιβάλλον που τόσα χρόνια στέκονταν απέναντί του επικριτικά. Όσο και αν πλασαρίστηκε ως τέτοιος, από αυτό το πόστο και υπό αυτές τις συνθήκες ο Καραγκούνης ουδέποτε θα μπορούσε από μόνος του να δώσει φιλί ζωής στη νεκρή από όλες τις απόψεις Εθνική ομάδα.