<p><span><span style="font-size: small;"><strong>Γράφει ο Ευάγγελος Ζουμπανέας, Διαιτολόγος Διατροφολόγος</strong></span></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><img src="/contentfiles/specialists/zoumpaneas.jpeg" alt="" width="180" height="180" /></span></p>
<p><span><br /><br /><span style="font-size: small;">Κάποτε ρώτησα τη συνεργάτιδά μου, συνάδελφο και διδάκτωρ στην επιστήμη των τροφικών αλλεργιών Αιμιλία Βασιλοπούλου το εξής: «Αν κάποιος είχε στη διάθεσή του να φάει ελάχιστη τροφή, πιστεύεις ότι θα είχε ποτέ οποιοδήποτε πρόβλημα αλλεργίας ή δυσανεξίας;» Η απάντηση ήταν καταφατικά «όχι». Οι τροφικές αλλεργίες, οι δυσανεξίες και η αποστροφή προς την τροφή ή προς συγκεκριμένες τροφές, είναι συμπτώματα της σύγχρονης κοινωνίας.  Και καθώς η παγκόσμια ημέρα κατά της παχυσαρκίας συμπίπτει  σχεδόν εφαπτόμενη χρονικά με την επέτειο του Ελληνικού «Όχι» απέναντι στον άξονα του φασισμού που αναπτύχθηκε πριν από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναλογίζομαι τις τραγικές εικόνες των λιπόσαρκων παιδιών που μετά βίας επέζησαν των συνεπειών της πείνας, της κακουχίας και των άλλων δινών της εποχής εκείνης. </span></span><span style="font-size: small;">Από τότε έως τις μέρες μας τα δεινά του πολέμου, της φτώχιας και του υποσιτισμού απλώς άλλαξαν γεωγραφικό μήκος και πλάτος.  </span></p>
<p><span><span style="font-size: small;"><br /></span></span></p>
<p><span><span style="font-size: small;">Σήμερα ζούμε το διπλό σύνδρομο της υπεραφθονίας του δυτικού κόσμου και της ανέχειας των δυτικών κυβερνήσεων -και των λαών που της επέλεξαν- απέναντι στην ασιτία και τις ασθένειες που μαστίζουν τις λεγόμενες χώρες του 3^ου κόσμου. Εξακολουθούμε να ζούμε πιστεύοντας ότι η δική μας, τυφλή  στάση απέναντι στη φτώχεια και εξαθλίωση λαών που βρίσκονται μακριά από εμάς είναι ένα γεγονός άνευ ευθύνης και δίχως ζωτικής σημασίας για το δικό μας μέλλον. Αν δεν το δείχνει η τηλεόραση  δεν είναι απλώς σαν να μην υπάρχει αλλά και σαν μην υπήρξε ποτέ. Μια φίλη πρόσφατα έλεγε ότι «επιδημία είναι ένας ιός που αρχίζει και σκοτώνει λευκούς».  </span><br /><span style="font-size: small;">Από την άλλη πλευρά, η καθημερινότητα των πολιτών της αφθονίας, έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός εφιάλτη που δημιούργησε «το αμερικάνικο όνειρο»  που γαλούχησε γενιές και γενιές από τα γεννοφάσκια της καλλιεργώντας τις συνειδήσεις με την έννοια του  «Θέλω όλο και περισσότερα και τα θέλω τώρα». Επιζητώ διαρκώς την αφθονία για φαγητό, δημιουργώ την ανάγκη για περισσότερες ανέσεις,  θέλω να ζω στα άκρα και τέλος αναζητώ διαρκώς να ικανοποιήσω το  ανικανοποίητο. </span></span></p>
<p><span><br /><span style="font-size: small;">Η παχυσαρκία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια τραγική συνέπεια ανισοκατανομής της αφθονίας. Οι θερμίδες που σε μένα περισσεύουν και με οδηγούν μακροπρόθεσμα στην ασθένεια, τη συναισθηματική εξαθλίωση και το  θάνατο, είναι ακριβώς οι θερμίδες που λείπουν από κάποιον άλλον και τον οδηγούν επίσης στην ασθένεια, τη σωματική εξαθλίωση  και το θάνατο. </span><br /><span style="font-size: small;">Οι καταναλωτικές κοινωνίες στύβουν το δημιουργικό μυαλό και τον κοινωνικό χαρακτήρα των ανθρώπων και τους κατευθύνουν σε μια στείρα αναζήτηση προεπιλεγμένης και γεμάτης σκουπίδια καθημερινότητας, που αναπαράγει κατευθυνόμενα η τηλεόραση με ανούσια σήριαλ, τηλεπαιχνίδια, κατευθυνόμενα δελτία ειδήσεων, φθηνή διασκέδαση, ταινίες σωματικής και ψυχολογικής βίας, που σκοτώνουν στην κυριολεξία  τη δημιουργική έκφραση του νου και της  φαντασίας . Από την άλλη το διαδίκτυο, με αναρίθμητες άχρηστες πληροφορίες, με τη στείρα αναπαραγωγή του sex και του σεξισμού, τα κοινωνικά δίκτυα και τα  video games  που θολώνουν το μυαλό και ενισχύουν την απομόνωση,  κάνουν τον πολίτη έρμαιο δέκτη στις κερδοσκοπικές προθέσεις αυτών που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να  κατευθύνουν την αγοραστική και νοητική του δύναμη, υπέρ των  ανιδιοτελών συμφερόντων τους. </span></span></p>
<p><span><br /><span style="font-size: small;">Για να εξαλειφθεί  η παχυσαρκία δεν αρκεί να αραδιάζουμε καθημερινά τα προβλήματα και τις συνέπειες που προκαλεί το υπερβάλλον σωματικός λίπος αλλά η ορθή και μόνο καθοδήγηση προς τη χαρά και τη σωματική ευεξία που αποφέρει η φροντίδα απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν συνεχίσουμε να υποκαθιστούμε την έλλειψη στοργής, επικοινωνίας, πνευματικής καλλιέργειας, την αγάπη για τη ζωή και την ισότητα όλων των ανθρώπων και του πλανήτη μας γενικότερα, τότε διαρκώς θα υφίσταται η έννοια του ανικανοποίητου σε κάθε της μορφή και θα αντικρίζουμε με φθόνο αυτούς που έχουν καταφέρει περισσότερα από εμάς και με υπεροψία όσους ανήκουν σε χαμηλότερο βιοτικό και πνευματικό επίπεδο από ότι εμείς και ο κύκλος μας.  Ο συγγραφέας Φεντερίκο Γκαρσία Μάρκες στην τελευταία του επιστολή ανέφερε σε ένα σημείο πως «τον κάθε άνθρωπο οφείλεις να τον βλέπεις από ψηλά μόνο εάν χρειάζεται τη βοήθειά σου για να απλώσεις το χέρι σου να τον σηκώσεις». </span><br /><br /><span style="font-size: small;">Πηγή <a href="http://www.diatrofi,gr"><span style="text-decoration: underline;">www.diatrofi,gr</span></a> </span><br /></span></p>