Οι 4 φάσεις ενός διαζυγίου και πώς να τις χειριστείτε

<p style="text-align: justify;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Γεια σας Σας παρακαλώ για τη συμβουλή σας πως να χειριστούμε το χωρισμό των γονιών μας σε ηλικία 75 η μητέρα μου με προβλήματα υγείας και επίσης 76 ο πατέρας μου ο οποίος έχει και ο ίδιος προβλήματα υγείας αλλά είναι αυτός που εγκατάλειψε την μητέρα μας μετά από 55 χρόνια συμβίωσης Στην διάρκεια της συμβίωσης τους ο πατέρας μου είχε πάντοτε επίκαιρες φιλενάδες η μάνα μου το ήξερε και σιωπούσε λόγω του ότι δεν ήταν μορφωμένη σκεφτόταν τα 4 παιδιά της της έφερνε στο σπίτι τα 5 αδέλφια του τα οποία φρόντιζε η μάνα μου διότι ήταν μικρά και οι γονείς του δούλευαν καθώς επίσης φρόντιζε και αυτούς και σιωπούσε για τα παιδιά της από το 1998 ο πατέρας μου μέχρι σήμερα διατηρούσε δεσμό με μια γυναίκα που τώρα είναι 47 χρόνων και μια μέρα πριν 2 μήνες σχεδόν μετά από έντονη συζήτηση που είχε με την μητέρα μου γιατί τους άκουσε να μιλούν στο τηλέφωνο σηκώθηκε και έφυγε από το σπίτι με αποτέλεσμα στην αρχή η μάνα μου να το πάρει σχεδόν καλά αλλά μετά από λίγες μέρες τον δικδικούσε με υστερίες και απειλές για τη ζωής της δεν δεχόταν να δει ψυχολόγο και προχθές μίλησε με τον πατέρα μου αφού προηγουμένως την έπαιρνε στο τηλέφωνο και για να την ηρεμήσει της έλεγε πως δεν μενει μαζί με την κυρία αυτή και πως την αγαπά αλλά πρέπει να ηρεμήσει κλπ σε ένα τηλεφώνημα της είπε να μην την ενδιαφέρει που είναι και είχαμε ξανά ξεσπάσματα υστερίας πήρε το δρόμο και γύριζε για ώρες να την βρει για να την σκοτώσει είμαστε στη δύσκολη κατάσταση ιδίως εγώ που μένω κάτω από το σπίτι της και ζω αυτή τη τραγωδία η συνάντηση έγινε στο σπίτι της αδελφής μου και εκεί κανονίσαμε να ρθεί και κάποιος γνωστός ψυχολόγος τον δέχτηκε μετά από λίγη πίεση του εξιστόρισε όλα τα γεγονότα νιώθει ότι η ζωή της ανήκει στον σύζυγο της και ότι δεν έχει δικαίωμα καμιά μετά από τόσα χρόνια να της τον πάρει και ότι του έχει δώσει και τη ψυχή της και αυτός την πέταξε όπως τα σκυλιά ο ψυχολόγος είπε πως πρέπει να τη δεί ψυχίατρος για να μπορέσει να της δώσει φαρμακευτικη αγωγή να ηρεμήσει αλλά είναι ανένδοτη την πιέσαμε λίγο ότι για να ξαναγίνει συνάντηση με τον πατέρα μου πρέπει να δει ψυχίατρο δέχθηκε αλλά με όρο ότι δεν θα πάρει ψυχοφάρμακα γιατί πιστεύει ότι θα είναι σε κώμα και δεν θα μπορέσει αν δεν έρθει στο σπίτι ο σύζυγος της να εκδικηθεί την άλλη γυναίκα έχομε συνεχώς υστερίες φωνές και είμαστε εγώ και η οικογένεια μου σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση γιατί δεν ακούει κανένα θέλει να κάμει το δικό της δεν ξέρουμε πως να συμπεριφερθούμε πλέον όλη την ημέρα λέει τα ίδια και τα ίδια σε όλους δεν μπρορώ να δεχθώ επισκέψεις στο σπίτι μου γιατί μολίς τους δεί έρχεται να τους τα πει Παρακαλώ για τη συμβουλής σας να σας πω ότι ο πατέρας μου δεν θα επιστρέψει στο σπίτι αλλά τώρα της αφήνει να καταλάβει ότι μπορεί και να το κάνει χωρίς βεβαίως να γίνει αυτό…</em></strong></p>
<p><strong><em>Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος, Κατερίνα Δημητρίου </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> <img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/eidikoi/katerinadimitriou.jpg&amp;width=248" alt="Κατερίνα Δημητρίου " /></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που σας συμβαίνει, το διαζύγιο των γονιών σας σε ηλικία περίπου των 75 ετών, είναι κάτι που συμβαίνει πλέον σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, το «διαζύγιο των γκρίζων κροτάφων»,  «έχω ακόμα πολλά χρόνια ακόμα μπροστά μου και θέλω να τα περάσω όσο το δυνατόν καλύτερα». Περιγράφετε όμως μια δύσκολη κατάσταση, ζήσατε σ’ένα σπίτι στο οποίο η μητέρα σας θυσιαζόταν για σας και υπέφερε (σιωπηλά; εσείς το ξέρατε; τι επιπτώσεις είχε αυτό για σας;) και ο πατέρας σας διαρκώς την απατούσε. Τώρα, που μεγαλώσατε και φύγατε από το σπίτι, εσείς και τα αδέλφια σας, θα πρέπει να προστατέψετε την μητέρα σας που έχει μείνει μόνη και σε κακή ψυχολογική κατάσταση εξ αιτίας της αποχώρησης του πατέρας σας  και να σταματήσετε τις «επιθέσεις της» στην οικογένειά σας.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Σχετικά με την διαχείριση της κατάστασης και τη φροντίδα της μητέρας σας </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ευτυχώς για σας, κάνατε ήδη γρήγορα το πρώτο μεγάλο βήμα, απευθυνθήκατε σ’έναν ειδικό της ψυχικής υγείας, ο οποίος,  πολύ σωστά,  σας συνέστησε να δει η μητέρα σας έναν ψυχίατρο και να πάρει μια φαρμακευτική αγωγή. Οι περισσότεροι ώριμοι σε ηλικία άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους ειδικούς της ψυχικής υγείας, είτε επειδή πιστεύουν ότι είναι αργά για αυτούς είτε επειδή είναι πραγματικά δύσκολο να αλλάξουν τις μαθημένες συμπεριφορές τους. Θα χρειαστεί ίσως να βάλετε μπροστά μερικές απλές τεχνικές όπως όταν έχετε να κάνετε με ένα παιδάκι που δεν παίρνει το φάρμακό του. Ίσως το φάρμακο να της πέφτει βαρύ αλλά ίσως η άρνηση να πάρει φάρμακο να είναι  επίσης ένας χειρισμός της για να σας πιέσει ώστε να γυρίσει πίσω ο άντρας της. Αυτό που θέλει αυτή την στιγμή, σύμφωνα με αυτά που αναφέρετε, είναι, με κάθε μέσο, ακόμα και πιέζοντας τα παιδιά της, να γυρίσει την κατάσταση εκεί που ήταν, τον πατέρα σας στο σπίτι. Ο ψυχίατρος που θα την παρακολουθήσει, μπορεί να σας διευκολύνει ώστε να βρείτε  τρόπους για να αντιμετωπίσετε την άρνησή της.</p>
<p style="text-align: justify;">Θα μπορέσετε ίσως να χειριστείτε καλύτερα την κατάσταση εάν μάθετε λίγα πράγματα για τα τυπικά συναισθηματικά στάδια του τέλους μιας  σχέσης:</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η φάση της άρνησης «δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, πρέπει να γυρίσω σε ότι ξέρω»</strong>: Το άτομο που απορρίπτεται βιώνει την άρνηση του γεγονότος, την  κατάθλιψη, την απόρριψη, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, θυμό, φόβο, βρίσκεται σε αμηχανία και αισθάνεται μπερδεμένο. Από την μία θέλει να τα ξαναβρεί με τον άλλον αλλά από την άλλη να τον εκδικηθεί. Το άτομο που απορρίπτεται αλλά και αυτός που το έχει απορρίψει αισθάνονται θύματα της κατάστασης και του άλλου.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η φάση της απόφασης</strong>: Το άτομο που απορρίφθηκε μπαίνει στην φάση της συμπλοκής, ανταποδίδει για να απαλύνει τον δικό του πόνο  απόρριψης, τιμωρεί, δημιουργεί προβλήματα και συχνά προσπαθεί να κάνει τα άτομα της οικογένειας να διαλέξουν πλευρά Αισθάνεται θυμωμένος, μόνος, πληγωμένος, φοβάται την μοναξιά που τον περιμένει. Αρχίζει να «ξαναγράφει» την ιστορία του γάμου για να φτιάξει μια υπόθεση που του επιτρέπει να πει ότι πως κατέληξε στον χωρισμό, χρωματίζοντας τα γεγονότα σύμφωνα με ότι τον βολεύει.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η φάση της μετάβασης</strong>: Το άτομο πενθεί για ότι χάθηκε και δεν θα είναι ποτέ το ίδιο. Είναι δύσκολο και ιδιαίτερα για τους μεγάλους ανθρώπους, να μην δουν τη ζωή τους ως άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη του πρώην σύντροφό τους, Ο εαυτός τους και η ζωής τους μοιάζει να έχει φτάσει στο τέλος με το διαζύγιο – μοιάζει με έναν θάνατο από τον  οποίο δεν πιστεύουν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανακάμψουν. Πολλές φορές στην φάση αυτή, το άτομο δοκιμάζει νέα πράγματα στην ζωή του.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η φάση της αποδοχής</strong>: το άτομο κινείται πλέον πέρα από το θυμό και τις κατηγορίες για τον άλλον, αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του μέσα από νέους ρόλους (όχι συζύγου αλλά γιαγιάς, μαμάς, φίλης κ.α.) και να κάνει νέα πράγματα που τον γεμίζουν και τον ευχαριστούν.</p>
<p style="text-align: justify;">Σας δίνω μερικές ιδέες για το τι θα μπορούσατε ίσως να κάνετε με βάση τα παραπάνω, έχοντας υπόψη: α) την ηλικία της μητέρας σας, β) ότι τα στάδια αυτά μπορεί να αλληλο καλύπτονται γ) ότι ίσως η μητέρα σας δεν έχει επίγνωση τι της συμβαίνει ακριβώς και δ) ότι θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή και πολύ υπομονή:</p>
<ul>
<li style="text-align: justify;">Καθορίστε πρώτα μέσα σας τι είδους σχέση θέλετε με τον καθένα από τους γονείς σας.</li>
<li style="text-align: justify;">Δείξτε της συχνά και επίμονα ότι δεν θα είναι μόνη της, αν και ορισμένες φορές δεν είστε διαθέσιμη. Θυμίστε της ίσως πως εκείνη σας είχε φερθεί όταν ήσασταν παιδί. Κάντε μικρές συμφωνίες μαζί της για να καθησυχάζετε την ανασφάλειά της. Δώστε της μικρά πράγματα να κάνει για σας, με τον τρόπο αυτό προσπαθήστε να συνδέεστε μαζί της και να την κάνετε να αισθάνεται χρήσιμη. Παράλληλα, ξεκινήστε αργά αλλά σταθερά να περιορίζετε τις εισβολές της στο σπίτι σας και τις ώρες που είστε διαθέσιμοι να μιλήσετε γι’αυτά. </li>
<li style="text-align: justify;">Κατευθύνατε την σιγά σιγά στα δικά της ενδιαφέροντα, στα πράγματα που την ευχαριστούσαν αλλά δεν είχε αρκετή ώρα να αφιερώσει όπως το να δει τα εγγόνια της, να κάνει κηπουρική, να φροντίσει το σπίτι, να κάνει τηλέφωνα ή κάποιες συναντήσεις με άλλους συνομήλικους της, να σας μαζέψει συνταγές μαγειρικής  κ.α Με κομψό δικό σας τρόπο, τονίζετε συχνά πόσο καλά είναι που τώρα μπορεί και τα κάνει όλα αυτά και πόσο σας αρέσει να την βλέπετε έτσι.</li>
<li style="text-align: justify;">Βοηθήστε την να αποκτήσει με κάποιο τρόπο την αίσθηση ότι ελέγχει πράγματα στην ζωή της, έστω και μικρά πράγματα στην αρχή.</li>
<li style="text-align: justify;">Βοηθήστε την να δει και να διηγηθεί την ζωή της με μια συμπονετική ματιά και όχι ως θύμα, μια γυναίκα που αγωνίστηκε για τα παιδιά της και τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό. Τονίστε στην μητέρα σας ότι και οι δύο γονείς σας έμειναν στο γάμο για ένα χρονικό διάστημα και το έκαναν επειδή υπήρχαν κάποια καλά πράγματα σχετικά με αυτό, ίσως το να μεγαλώσουν μαζί τα παιδιά τους. Αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό για αυτήν, να αναπλάσει με συμπόνια για τον εαυτό της και τους άλλους την ιστορία της. Η μητέρα σας έχει περισσότερο παρελθόν παρά μέλλον και το παρελθόν δεν μπορεί να το αλλάξει, μπορεί όμως να δει ότι θετικό έχει χτίσει.<strong></strong></li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><strong>Για την διαχείριση των συναισθημάτων σας και τη μείωση του κόστους σε σας:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω αυτό που και εσείς γνωρίζετε πολύ καλά,  πρώτα να φροντίσετε τον εαυτό σας για να μπορέσετε στην συνέχεια να στηρίξετε την μητέρα σας και την οικογένειά σας. Δείτε όμως λίγο αν και πως σας επηρεάζει όλο αυτό που έχετε ζήσει, στην  ζωή σας, στις σχέσεις σας και στις αποφάσεις που παίρνετε. Η εικόνα της οικογένειάς μας είναι μέσα μας σε όλη την ενήλικη ζωή μας. Η οικογένειά μας είναι η μεγαλύτερη πηγή της ασφάλειάς μας, μας έχει αγαπήσει άνευ όρων, μας έχει στηρίξει, μας έχει φροντίσει όπως χρειαζόμαστε, είναι εκείνοι που μας δίνουν την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι ένα μέρος που μπορούμε να εξερευνήσουμε και να ρισκάρουμε και όταν γυρίσουμε σ’αυτούς, θα είμαστε πάλι μαζί για να απολαύσουμε ότι έχουμε κερδίσει ή χάσει.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα