Τι κάνει μια μάνα και πληγώνει την κόρη χωρίς να το καταλάβει

<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ειναι λιγο περιεργο αυτο που μου εχει συμβει τουλαχιστο ετσι αισθανομαι εγω η μητερα μου εχει τρομερη αδυναμια στην αδελφη μου παντα υπηρχε αυτο το εβλεπαν ολοι τιποτα δεν εκανα εγω σωστα παντα εγω εφταιγα οτι και αν γινοταν σπιτι, περασα σε ΤΕΙ και η αδελφη μου σε ΑΕΙ αυτο ηταν ημουν ο πιο αχρηστος ανθρωπος του κοσμου δεν περισσευε καμια θεση για μενα μεσα στην οικογενεια επρεπε να μην σπουδασω επρεπε να παντρευτω τους εκανα την χάρη παντρευτηκα εφυγαμετα απο δωδεκα χρονια νιωθω τοσα αρνητικα αισθηματα για αυτους τωρα αισθανομαι αδυναμη τωρα ρωταω το γιατι τωρα δεν μπορω να καταλαβω που και εγω εχω δυο γιους 12 χρονων, 8 χρονων πως μπορει μια μανα να αγαπαει να δεχεται το ενα παιδι καλυτερα απο το αλλο; Τους ρωτησα το θεωρουν φυσιολογικο με θεωρουν πεισματαρα και παραξενη δεν θελω να τους κανω την χαρη και ομως τους την εκανα εχασα τον εαυτο τις περισσοτερες μερες κλαιω, δεν μιλαω δεν τρωω δεν με ικανοποιει τιποτα.  Θελω μια απαντηση ή μαλλον ηθελα την αγαπη τους εδω και δυο χρονια καμια λογικη δεν μου εχει μεινει. Παραμελω και εγω τα παιδια μου και ζηταω μια απαντηση σε ενα ΓΙΑΤΙ που δεν θα απαντηθει ποτε… </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Κατερίνα Βαλαβανίδη </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/psyxologoi/valavanidi.jpg&amp;width=640&amp;height=430" alt="" width="99" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Αγαπητή Άννα Μαρία,</span></span></p>
<div> </div>
<div>από το γράμμα σας καταλαβαίνω ότι αυτό το τραύμα που δημιουργήθηκε στην παιδική σας ηλικία πονάει ακόμα πολύ. Ψάχνετε απάντηση, να βρείτε το γιατί, γιατί δεν νιώσατε την αγάπη των γονιών σας όπως την ένιωσε η αδερφή σας, γιατί δεν εκπληρώθηκε αυτή η πολύ βασική ανάγκη που έχει το παιδί να νοιώσει αποδοχή από τους γονείς. Τα γιατί μπορεί να είναι πολλά και οι λόγοι να είναι πιο πολύπλοκοι από ότι μπορεί να φαίνονται στην επιφάνεια. Ίσως η μητέρα σας να είχε βιώσει μια αντίστοιχη εμπειρία στην οικογένειά της και να έμαθε από μικρή ότι η επιβράβευση και η αγάπη έρχονται μέσα από συγκεκριμένα ιδανικά που πρέπει να πληρεί το παιδί. Ίσως αυτά τα πρότυπα και τα ιδανικά να εξυπηρετούν συγκεκριμένο σκοπό στην οικογένεια. Σημαντικός παράγοντας επίσης είναι και ο ρόλος που μας αναθέτουν μέσα την οικογένεια και τον οποίο τελικά ασυνείδητα τον αναλαμβάνουμε γιατί έτσι μπορούμε να επιβιώσουμε μόνο ψυχικά μέσα στην οικογένεια, ή έτσι νομίζουμε. Στην οικογένεια πάντα κάποιος θα εκπροσωπεί την αδυναμία της οικογένειας , τα κακώς κείμενά της, τα ανείπωτα πένθη της, και όλα αυτά για κάποιο λόγο φαίνεται να προβλήθηκαν επάνω σας , και εσείς να τα πήρατε και να τα κάνατε όντως δικά σας. Θυσιαστήκατε λέτε, τους κάνατε την χάρη, χάσατε τον εαυτό σας. Και τώρα σαν μητέρα και εσείς με δυο παιδιά, ενώ ίσως όπως λέτε δεν καταλαβαίνετε πώς γίνεται μια μάνα να προτιμά το ένα το παιδί, έρχεστε αντιμέτωπη με όλα αυτά τα ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ και με κάποιον τρόπο τα αναβιώνετε γι'αυτό και έρχεστε σε μια απελπισία. Ίσως το γιατί να μην μπορέσετε να το μάθετε , ίσως και να μην υπάρχει μια και συγκεκριμένη απάντηση. Οι γονείς πολλές φορές κάνουν αυτό που νομίζουν ότι είναι το καλύτερο για τα παιδιά τους χωρίς να συνειδητοποιούν ότι κάτι από αυτά μπορεί να τα πληγώνει βαθιά. Για σας, από ότι ακούγεται η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή, τόσο που δεν σας αφήνει να ζήσετε ήρεμη, ελεύθερη και ευτυχισμένη. Θα σας πρότεινα , να μιλούσατε και με κάποιον ειδικό (ψυχίατρο/ψυχολόγο) για όλα αυτά που σας απασχολούν, για να πάρετε μια ανακούφιση, ίσως όχι βρίσκοντας  απαραίτητα το γιατί ως προς την αδικία που βιώσετε, αλλά να μπορέσετε να μιλήσετε για τον θυμό σας, το παράπονό σας, τον πόνο σας , να καταλάβετε τι από αυτά είναι δικό σας και τι σας φορτώθηκε από την οικογένεια, και για να μπορέσετε να είστε κοντά και στα δυο παιδιά σας με τον τρόπο που ίσως εσείς να μην ζήσατε. Σίγουρα έχετε πολύ περισσότερη δύναμη μέσα σας από αυτήν που νομίζετε. Έχετε καταφέρει πράγματα που ίσως η ίδια να μην τα βλέπετε και ίσως είναι καιρός να τα δείτε και να τα πιστέψετε. Επισημαίνω ότι η βοήθεια ενός ειδικού θα ήταν σημαντική και μάλιστα σχετικά άμεσα αν γίνεται , εφόσον , όπως περιγράφετε, η πραγματικότητά σας έχει γίνει τόσο δυσβάσταχτη με αποτέλεσμα να μην τρώτε , να κλαίτε και να μην μιλάτε. Για να μπορέσετε να  φροντίσετε τους άλλους, πρώτα πρέπει να φροντίσετε  τον εαυτό σας. </div>
<div> </div>
<div>Με εκτίμηση,</div>
<div>Κατερίνα Βαλαβανίδη</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα