<p lang="el-GR" align="JUSTIFY"><a name="bookmark3"></a><span style="font-size: small;"><em><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Αν Δεν Παντρευτείς, Δεν Πέτυχες Στη Ζωή</span></em></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Ήρθε μια νέα σε ψυχική κατάσταση υστερίας Δεν είχε πια κανένα λόγο να ζει. Όλες οι αδερφές της παντρεύτηκαν, ενώ εκείνη ήταν μπλεγμένη μ’ έναν παντρεμένο. Δεν έλπιζε τίποτα για το μέλλον ούτε είχε καμιά ελπίδα να παντρευτεί. Αισθανόταν αποτυχημένη, έρημη, άσκημη. </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Στην επαγγελματική της σταδιοδρομία είχε μεγάλη επιτυχία, ήταν ελκυστική γυναίκα και ικανότατη. Καθόρισε ένα πρώιμο μήνυμα της παιδικής της ηλικίας με τη φράση: «Αν δεν παντρευτείς </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">δεν πέτυχες στη ζωή».</span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Διηγείται η συγγραφέας και ψυχοθεραπεύτρια Shepard D. Gellert </span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;">Τη ρώτησα, αν οι γονείς της είχαν ευτυχήσει στο γάμο τους και απάντησε, πως ήταν κι οι δυο αξιολύπητοι.</span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Ακόμα άκουγε τα λόγια της μάνας της και ακολουθώντας το μήνυμά της έκανε και τον εαυτό της αξιολύπητο. Αποφάσισε να πάψει να βασανίζεται μόνη της και να αισθάνεται πετυχημένη στη ζωή δίχως να παντρευτεί.</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Όταν λυτρώθηκε απ' την καταπιεστική σκέψη, ότι πρέπει να παντρευτεί κι έπαψε να λέει στον εαυτό της πως ήταν αποτυχημένη, ηρέμησε και χαιρόταν για τα προσόντα και τις χάρες της. Ανακάλυψε τότε, πως δεν της χρειάζεται ο παντρεμένος φίλος της και γρήγορα τον ξεφορτώθηκε. Όλες αυτές τις αλλαγές τις πέτυχε σε λιγότερες από δέκα εβδομάδες.</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Τελευταία διηύθυνα μια σειρά μεταπτυχιακών μαθημάτων για μια ομάδα εκπαιδευτικών και τους μίλησα μισή ώρα ειδικά για τις συμβουλές. Τα κατωτέρω είναι μερικές κλινικές περιπτώσεις παρμένες από τη διδασκαλία για τις συμβουλές των γονιών.</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μαμά με συμβούλεψε, «μη στενοχωριέσαι, τι περίμενες; Έτσι είν' οι άντρες». Αυτό μου το είπε, γιατί με αδικούσαν, όπως πίστευα, οι τρεις μεγαλύτεροι αδερφοί μου. Εννοούσε: «Άδικα διαμαρτύρεσαι. Τούτος ο κόσμος είναι των ανδρών και η γυναίκα πρέπει να ξέρει τη θέση της». Οργή και μνησικακία με κυρίεψαν και λαχταρούσα να μπω κι εγώ σ' αυτό το μαγικό ανδρικό κύκλο, όπου υπάρχουν γέλια, έξυπνες συζητήσεις και βαθιές φωνές. Οι άντρες που με τράβηξαν ως τώρα, έμοιαζαν με τον ένα ή τον άλλο αδερφό μου. Και σήμερα ακόμη προτιμώ την ανδρική συντροφιά. Δηλαδή, όταν βγαίνουμε με παρέα, εγώ κάθομαι με τους άντρες, όχι με τις γυναίκες. Αλλ' απέναντι στον άντρα μου θα αισθάνομαι θυμό και μνησικακία.</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η κύρια συμβουλή της μητέρας μου ήταν: «Αυτό να το αφήσεις να το κάνω εγώ για σένα, χρυσό μου. Άσε να σου φέρω εγώ το…» Έτσι έκανε για το καθετί σ' όλη μου την παιδική και την εφηβική ηλικία. Κρυφά μηνύματα: 1) «Εγώ είμαι καλύτερη από σένα». 2) «Εξαρτάσαι από μένα». 3) «Δεν είσαι άξια να κάνεις τίποτα».</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Ο πατέρας μου με συμβούλευε: «Να βάζεις όλες σου τις δυνάμεις, για να πετυχαίνεις το καλύτερο». Το ίδιο μου έλεγε για το σχολείο, για τις δουλειές μου, για όλα. Το κρυφό μήνυμα θα πρέπει να ήταν: «Έτσι κι αλλιώς, δεν τα βγάζεις πέρα όπως πρέπει και δε μπορείς να φτάσεις τους άλλους», γιατί εγώ ακόμη αγωνίζομαι να είμαι ο καλύτερος, ακόμη αγωνίζομαι να καταφέρω το καλύτερο, αλλά ποτέ δεν το κατορθώνω απόλυτα.</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μητέρα μου με συμβούλευε: «Μη στενοχωρείς τον πατέρα σου, είναι κουρασμένος. Όλη μέρα δουλεύει σκληρά. </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>Μην τον ενοχλείς με ό,τι κάναμε εμείς όλη μέρα».</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span> Τη συμβουλή αυτή μου έδινε ύστερ' από τ' απογεύματα, που βγαίναμε μαζί για ψώνια ή που πηγαίναμε και πίναμε καφέ σε κανένα γειτονικό σπίτι. Εγώ, μικρούλα ακόμη τότε, απορούσα, πώς ήταν δυνατόν να τον στενοχωρήσουν αυτά. Το μυστικό μήνυμα θα ήταν σίγουρα: «Μη λες τίποτα, αφού εγώ ποτέ δεν του λέω». Ο πατέρας με συμβούλευε: «Μην εκθέτεις την οικογένειά μας». Αυτό συνήθως μου έλεγε, όταν έβγαινα έξω με κανένα νεαρό, που την οικογένειά του δεν τη γνώριζε εκείνος. Νομίζω, ότι στη συμβουλή του κρυβόταν το μήνυμα: «μη διασκεδάζεις, γιατί έτσι θα μου φύγεις και δε θα είσαι πια το μικρό μου κοριτσάκι». Έφυγα απ’ το πατρικό μου σπίτι μετά τις σπουδές μου στο κολέγιο και από τότε μένω πάντα σε απόσταση πεντακοσίων τουλάχιστον χιλιομέτρων απ' τους γονείς μου. Κι όμως ακόμη φυλάγομαι και δε σχετίζομαι στενότερα με κανένα, ώσπου να μάθω καθετί σχετικό με το άτομό του.</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>Σχόλιο:</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span> Πολύ παράξενη η συμβουλή της μητέρας. Το «μη στενοχωρείς τον πατέρα σου» (έπειτ' απ’ το ευχάριστο απόγευμα των δυο γυναικών) υποβάλλει την πρόταση, «πες του ψέματα». Η συμβουλή του πατέρα ακολουθούσε, όπως φαίνεται, τη βασική γραμμή, «φυλάξου, ο κόσμος είναι φοβερός». Το μήνυμά του μοιάζει να έλεγε, «μην εμπιστεύεσαι κανένα, μην κάνεις φίλους». Το πρότυπο αυτού του μηνύματος —αν πραγματικά το έδινε ο πατέρας— το απεικόνιζε η μητέρα με το ρόλο που έπαιζε, αφού ήταν ψεύτρα η ίδια. Κι η κοπέλα, αφού δε μπορούσε να εμπιστευθεί τη μάνα της, ότι θα έλεγε την αλήθεια στον πατέρα της, ποιον μπορούσε να εμπι- στευθεί;</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η συμβουλή ήταν: «να είσαι καλός μαθητής, να μελετάς πολύ, να παίρνεις καλούς βαθμούς, να πας στο κολέγιο, για να γίνεις κι εσύ κάποιος». Κι έκρυβε το μήνυμα: «ο κόσμος είναι φοβερός». Ακόμη φτάνει σε μένα αυτό το μήνυμα. Να, συνεχίζω και τώρα την εκπαίδευσή μου. Είμαι δάσκαλος. Παίρνω πολύ σοβαρά το σχολείο</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Υποψιάζομαι, ότι σου δινόταν το μήνυμα, «δεν είσαι </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>όπως </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>θα έπρεπε, έχεις ανάγκη να βελτιωθείς». Αυτό αποτελεί μήνυμα του τύπου «μην είσαι εσύ», αφού θα περνάς τη ζωή σου φτιάχνοντας τον εαυτό σου.</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Σε κάθε ευκαιρία η μητέρα μου έλεγε, «όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς». Το έλεγε, όποτε δε δεχόμουν να κάνω κάτι όπως το ήθελε εκείνη. Το μήνυμα ήταν: «Κάνε το όπως σου λέω, αλλιώς δε θα σου βγει σε καλό».</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Υποψιάζομαι, μήπως το μήνυμα εδώ είναι να τα θαλασσώσεις και να υποφέρεις. Γέμισε το κρεβάτι σου με κομματάκια παξιμάδι και άσε να σε τρώνε σ' όλο σου το κορμί.</span></span></p>
<p lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Και πώς!</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μαμά έλεγε: «Πρόσεχε. Αν τυχόν χτυπήσεις, θα μείνεις σπίτι, να το ξέρεις!» Το μήνυμα ήταν άμεσο: «Ο κόσμος είναι φοβερός. Να φοβάσαι. Αν όμως μείνεις σπίτι, δε θα χτυπήσεις. Μην καταπιάνεσαι με τίποτα καινούριο και μην ασχολείσαι καθόλου με τον αθλητισμό».</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μαμά δεν έπαυε να μου λέει: «Να είσαι τέλειο κορίτσι, κα- λοαναθρεμένο. Να νιώθω περήφανη για σένα». Το μυστικό μήνυμα ήταν: «Μη διασκεδάζεις. Να είσαι σοβαρή. Να μένω ευχαριστημένη από σένα κι εσύ να έχεις τύψεις». Αυτό το μήνυμα το </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>ζω.</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span> Νιώθω αδιάκοπα μια ελαφριά μελαγχολία.</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μητέρα μου με συμβούλευε: «Δείξε πως είσαι καλό κορίτσι και…» κάνε μου αυτή τη δουλειά. Μου έδινε το μήνυμα: «Σαν άτομο δεν αξίζεις πολλά πράγματα, εκτός αν καταφέρεις να ' σαι ευχάριστη, να συμβιβάζεσαι και να εξυπηρετείς». Σύμφωνα με το μήνυμά της ζω σήμερα, χωρίς αυτοπεποίθηση, κάνοντας ό,τι μπορώ για να ευχαριστήσω τους άλλους, ώστε να εξασφαλίζω την αποδοχή τους, χρειάζομαι μάλιστα και την επιδοκιμασία τους γι’ αυτό.</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Να, ποια συμβουλή μου έδινε συχνά η μάνα μου: «Μη χάνεις τον καιρό σου». Δεν έπαψα σ' όλη μου τη ζωή να εργάζομαι αποδοτικά, μα τώρα, σε τούτα τα μαθήματα, απόκτησα κάποια συναίσθηση για τη συμπεριφορά μου και μπορώ πια να προχωρήσω στην προσπάθεια να την αλλάξω.</span></span></p>
</li>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Ο πατέρας μου με συμβούλευε: «Να πολεμάς μόνος σου, ό,τι κι αν αντιμετωπίζεις». Νομίζω, πως ήθελε να πει: «Μη μ' ενοχλείς με τους δικούς σου μπελάδες και μην παραπονιέσαι. Δε σου δίνω σημασία». Αυτό μ' επηρεάζει σ' όλη μου τη ζωή. Δυσκολεύομαι φοβερά να ζητήσω βοήθεια. Πολεμάω με τη διεύθυνση, πολεμάω με τη γυναίκα μου, πολεμάω με το συμβούλιο του σχολείου. Συνεχώς πολεμάω.</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Έχω την ιδέα ότι δε σε συμβούλευε μονάχα, σε καταρά- στηκε κιόλας. «Να πολεμάς μόνος σου…» Πώς τα κανονίζεις να βρίσκεσαι διαρκώς σε πόλεμο;</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΔΑΣΚΑΛΟΣ: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>(Έπειτ'α από ενός λεπτού κατάπληκτη σιωπή.) Θεέ μου, εγώ ο ίδιος το κάνω αυτό στον εαυτό μου!</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΔΑΣΚΑΛΑ: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Όποτε έπιανα φιλία με κάποιον, μου έλεγαν οι γονείς μου: «Μην ακολουθείς τα ίχνη των άλλων». Νομίζω, πως το μυστικό μήνυμα ήταν, «μην έχεις φίλους» και «είσαι ασήμαντη». Κάθε φορά που εμείς, τα παιδιά, ζητούσαμε βοήθεια, εκείνοι έλεγαν, «ο Θεός βοηθάει εκείνον που βοηθάει τον εαυτό του». Αν τυχόν.τσα- κωνόμουν με κανένα, εκείνοι μου έλεγαν, «γύρισε και την άλλη παρειά». Όποτε είχαμε επισκέψεις στο σπίτι, μας θύμιζαν τον κανόνα, «τα παιδίά να βλέπονται και να μην ακούγονται». Κάθε μέρα μου έλεγαν, «ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις». Μας κοπανούσαν ακόμη, όποτε πηγαίναμε στη γιαγιά μου, «να σέβεσαι τους μεγαλύτερους σου» και όποτε διασκεδάζαμε, «σταματήστε αυτές τις βλακείες». Επίσης η μητέρα συχνά μου έλεγε: «Περίμενε να γίνεις κι εσύ μητέρα και θα δεις». Νομίζω, ότι στο βάθος όλων αυτών υπήρχαν τα μηνύματα, μη διασκεδάζεις, μην είσαι εσύ, να είσαι ευχάριστη σε όλους… αλλά για κείνο το «περίμενε να γίνεις μητέρα»… δεν ξέρω…</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Αυτό δεν είναι συμβουλή, είναι κατάρα. Συνήθως λέγεται έτσι: «Περίμενε να γίνεις μητέρα κι εσύ και θα καταλάβεις, πόσο υπόφερα». Το μήνυμα είναι να προγραμματίσεις έτσι τα παιδιά σου, ώστε να υποφέρεις, να έχεις τύψεις και να παίζεις ρόλο μάρ τυρά.</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Η μαμά συχνά μου έλεγε: «να γίνεσαι φίλος με τον καθένα, ανεξάρτητα από το χρώμα και τη θρησκεία του». Νομίζω, πως το κρυφό μήνυμα ήταν, «μην αποκτάς φίλους», γιατί πώς μπορείς να κάνεις φίλο σου τον καθένα.</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Έπιανες φιλίες με οποιονδήποτε;</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΔΑΣΚΑΛΟΣ: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Όχι. Έχω δημιουργήσει ένα σωρό φιλίες, που πάντα διαλύονται, όταν οι άλλοι με εκμεταλλεύονται.</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΣΕΠ.: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Σου φαίνεται πιθανό να σου δινόταν το μήνυμα, «μην κρατάς τη θέση σου, εσύ 'σαι ασήμαντος; Και οφείλεις να γίνεσαι φίλος με όλους, οι ανάγκες τους έχουν περισσότερη σημασία από τις δικές σου»;</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>ΔΑΣΚΑΛΟΣ: </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Ναι, αυτή η ερμηνεία ταιριάζει.</span></span></p>
<ul>
<li>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Όταν της είπα ότι θέλω να γίνω ποιητής, η μητέρα μου με συμβούλεψε: «Πάψε να πετάς στα σύννεφα». Το κρυφό μήνυμα ήταν, «δούλευε σα σκυλί και μην το χαίρεσαι». Κι αυτό έκανα ως τώρα.</span></span></p>
</li>
</ul>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Μερικοί θεραπευόμενοι δε θυμούνται τις συμβουλές των γονιών τους. Τους ρώτησα, τι συμβουλεύουν οι ίδιοι τα παιδιά τους. Είναι μια θαυμάσια μέθοδος για να δουν οι γονείς τα κρυφά μηνύματα που δίνουν. Κάποτε γίνεται και το κλειδί για να ανακαλύ- ψουν.ποια μηνύματα δέχΐηκαν οι ίδιοι.</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Τι σπρώχνει τους γονείς να δίνουν τις συγκεκριμένες συμβουλές στα παιδιά τους; Η συμβουλή αποτελεί συνήθως το αντίθετο του μυστικού μηνύματος και έχει μαζί του τη σχέση φιγούρας και φόντου που είδαμε πιο πάνω. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και εξαρτάται από το άτομο και τις περιστάσεις. Δεν υπάρχει βιβλίο συνταγών.για συμβουλές με ορισμένα κρυφά μηνύματα, </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><span lang="en-US">y </span></span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>η»..,«στάση που είχε δημιουργηθεί με τους γονείς του. Αν είναι αρκετά δυνατός, η σύζυγός του θα πάρει το ρόλο του Γονιού (Βασανιστή και Προστάτη) κι αυτός το ρόλο του Παιδιού (Θύματος). Θα είναι άβουλος και θα χρειάζεται μια καλή περιποιητική μαμά, για να τον φροντίζει. Αυτός όμως δεν θα φροντίζει για τις δικές της ανάγκες ή επιθυμίες να την περιποιηθούν, να την αγαπήσουν, να την διασκεδάσουν, να την αναγνωρίσουν. Δεν είναι δουλειά των μικρών παιδιών ν' αγαπούν τους γονείς τούς. Οι γονείς πρέπει ν' αγαπούν τα μικρά παιδιά. Τα παιδάκια θέλουν να παίξουν. Έρχονται στο σπίτι και θέλουν να τα παρηγορήσει η Μαμά ή ο Μπαμπάς και να τα αγκαλιάσει, όποτε θέλουν αγκαλιά. Εκείνος (το Θύμα) θα την θέλει αυτήν (Βασανιστή – Προστάτη) να βρίσκεται στο πλευρό του, μα χωρίς να θέλει να παίξει μαζί της, να την αγκαλιάσει, να την παραδεχτεί.</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Καθένας μας θα έτυχε να παρακολουθήσει στο σουπερμάρκετ τη σκηνή: η μάνα κρατάει με σιδερένια λαβή απ' το χέρι το παιδί της, που αγωνίζεται να ξεφύγει. Γι αυτό ευτυχία σημαίνει να το αφήσουν μόνο του. Υπάρχει ακόμη κι ο άλλος τύπος μητέρας, που αγνοεί ολότελα το βλαστάρι της κι αυτό κρέμεται με αγωνία απ' το φουστάνι της, τρέμοντας την εγκατάλειψη. Αργότερα, τα δυο αυτά παιδιά σμίγουν στη ζωή και όσο συνδέονται σαν παιδί με παιδί, όλα πάνε θαυμάσια. Όταν όμως ζευγαρώσουν, όταν η «νοβοκαϊνη» πάψει να ενεργεί, το ένα πιστεύει ότι θα βρεθεί στον παράδεισο, αν τον αφήσουν μόνο του, ενώ το άλλο έχει την ιδέα ότι παράδεισος σημαίνει να το κρατάνε σφιχτά. Γρήγορα ο άντρας (αν υποθέσουμε πως αυτός θα αποτραβηχτεί από τη σύζυγό του) θα ανακαλύψει ότι ζευγάρωσε με μια οργισμένη, εχθρικά διατεθειμένη και μνησίκακη γονική μορφή. Κι αν δεν ήταν οργισμένη και εχθρικά διατεθειμένη όταν τον παντρεύτηκε, θα γίνει πολύ γρήγορα. Σε τέτοιες καταστάσεις, εκείνη αργά ή γρήγορα αναζητάει να ικανοποιήσει με άλλον τρόπο τις ανάγκες της: βρίσκει ερωμένο, ζει μες απ’ τα παιδιά της, πιάνει δουλειά, γράφεται σε κάποια σχολή, γίνεται μέλος στη λέσχη του μπριτζ, υπηρετεί στον Ερυθρό Σταυρό, κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει τον καιρό της περιμένοντας να μεγαλώσει ο άντρας της!</span></span></p>
<p class="western" lang="el-GR" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>Δεν χωρίζουν, γιατί </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>χρειάζονται</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span>, όχι γιατί </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>θέλουν</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span> ο ένας τον άλλο. Ένω </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span><em>θέλουν,</em></span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span> να αλλάξει ο άλλος. Υπάρχει μεγάλη διαφορά </span></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;">ανάμεσα στο χρειάζομαι και στο θέλω. </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><em>Χρειάζομαι</em></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"> αέρα, νερό, τροφή και στέγη. Χωρίς αυτά θα πεθάνω! Δεν </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><em>χρειάζομαι</em></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"> αγάπη. Δίχως αγάπη θα είμαι απλά και μόνο δυστυχισμένος κι έτσι ζούμε οι πιο πολλοί τη ζωή μας, λιγότερο ή περισσότερο δυστυχισμένοι. Αν χρειάζομαι τη σύζυγό μου, λέω πως δίχως αυτήν θα πεθάνω. Όταν ήμουν νήπιο, χρειαζόμουν τη Μαμά, αλλιώς θα πέθαινα! Αν μου χρειάζεται να είμαι μαζί σου, τότε σε κάποιο επίπεδο θα μνησικακώ εναντίον σου. Αν </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><em>θέλω</em></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"> να είμαι μαζί σου, είμαι ελεύθερος να σε χαίρομαι κι εσύ θα </span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><em>νιώθεις επιθυμητή.</em></span><span style="font-family: Arial, sans-serif;"> Για σκέψου το. Δεν είναι απλό παιχνίδι με τις σημασίες των λέξεων! Για να νιώθεις ότι κάποιος σ' αγαπάει, πρέπει να νιώθεις ότι σε θέλει. Αλλιώς οι σχέσεις γίνονται δυστυχισμένες… </span></p>