Φεστιβάλ της σύγχρονης λατινοαμερικανικής σκηνής στη Στεγη!

<p style="text-align: justify;">Transitions 2.Latin America: Φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικανικής σκηνής</p>
<p style="text-align: justify;">Νοέμβριος 2014</p>
<p style="text-align: justify;">Η Στέγη διοργανώνει για δεύτερη χρονιά το «γεωπολιτικό» φεστιβάλ με τίτλο TRANSITIONS (Μεταβάσεις) επιχειρώντας να διευρύνει και να εμβαθύνει τον πολιτιστικό διάλογο με κοινωνίες που κλυδωνίζονται τις τελευταίες δεκαετίες από ραγδαίες πολιτικές και οικονομικές αλλαγές και, συγχρόνως, αντιμετωπίζουν ακραία κοινωνικά φαινόμενα. Μετά την εξερεύνηση των Βαλκανίων, το δεύτερο φεστιβάλ TRANSITIONS εστιάζει στην ανεξάρτητη καλλιτεχνική σκηνή της Λατινικής Αμερικής – ένας όρος που έχει επικρατήσει για τη νοτιοαμερικανική ήπειρο, συρρικνώνοντας το πολύμορφο πολιτισμικό παρελθόν της στη «λατινικότητα» των Ιβήρων κατακτητών της. <br /> <br /> Δημιουργοί από το Μπουένος Άιρες, το Σαντιάγο της Χιλής, την Μπογκοτά, το Σάο Πάουλο και τις φαβέλες του Ρίο, που έχουν καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια στη διεθνή σκηνή, έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα με «πλούσιες αποσκευές»: αντισυμβατικές παραστάσεις στα όρια μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου, χορού και εγκατάστασης· δυνατές αφηγήσεις και ποιητικές γραφές που δεν φοβούνται τη συγκίνηση· ριζοσπαστικό θέατρο-ντοκουμέντο που πραγματεύεται χωρίς ταμπού θέματα μνήμης και ιστορίας· αιχμηρές νατουραλιστικές φόρμες που «αγγίζουν» σύγχρονα ζητήματα, όπως η πολιτική και κοινωνική βία ή η διαφθορά. <br /> <br /> Οι καλλιτέχνες του λατινοαμερικανικού φεστιβάλ της Στέγης γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα χρόνια των ολοκληρωτικών καθεστώτων και της κρατικής τρομοκρατίας, έγιναν μάρτυρες της προοδευτικής μετάβασης στη δημοκρατία τη δεκαετία του 1980, για να βρεθούν στη συνέχεια αντιμέτωποι με κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα –που οδήγησαν, μεταξύ άλλων, τους απελπισμένους Αργεντινούς στους δρόμους του Μπουένος Άιρες τον Δεκέμβριο του 2001–, αλλά και με το ανεκπλήρωτο αίτημα απόδοσης ευθυνών για τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους των δικτατοριών.<br /> <br /> <em>Κάτια Αρφαρά<br /> Καλλιτεχνική διευθύντρια του Transitions <br /> </em><br /> <br /> <strong>TRANSITIONS: 2. LATIN AMERICA</strong><br /> Καλλιτεχνική διεύθυνση φεστιβάλ: <strong>Κάτια Αρφαρά</strong><br /> Επιστημονική επιμέλεια ημερίδας: <strong>Olivier Compagnon</strong><br /> Συντονισμός παράλληλων δράσεων: <strong>Mυρτώ Λάβδα </strong>&amp; <strong>Μαρίνα Τρουπή</strong><br /> Γενική διεύθυνση παραγωγής: <strong>Δήμητρα Δερνίκου</strong><br /> Γενική τεχνική διεύθυνση: <strong>Λευτέρης Καραμπίλας</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Latin America: Η ζωή μου μετά</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Lola Arias</strong></p>
<p style="text-align: justify;">18-19 Νοεμβρίου 2014 21:00 Κεντρική Σκηνή</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Η εκδήλωση εντάσσεται στον Κύκλο<br /> <a href="http://www.sgt.gr/gr/circle/75">Transitions 2.Latin America: Φεστιβάλ της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικανικής σκηνής</a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αργεντινή – Μπουένος Άιρες</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το «Σχέδιο Κόνδορας» και οι «Πτήσεις Θανάτου», οι εξαφανίσεις αντιφρονούντων και οι απαγωγές βρεφών ήταν στην καθημερινότητα της Αργεντινής, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας. Διεθνώς αναγνωρισμένη, η διακεκριμένη συγγραφέας, σκηνοθέτης και τραγουδοποιός Λόλα Αρίας, η 38χρονη εναλλακτική σούπερσταρ της Αργεντινής, καλεί επί σκηνής έξι επιγόνους εκείνης της περιόδου. <br /> <br /> Τέσσερις ηθοποιοί, μία χορεύτρια και ένας μουσικός –και, μαζί τους, ένα μικρό παιδί– ανασυνθέτουν τις ζωές των γονιών τους και, αναπόφευκτα, τη στοιχειωμένη ιστορία της χώρας τους. Ντύνονται με τα ρούχα τους, μοιράζονται οικογενειακά άλμπουμ και προσωπικές εξομολογήσεις, ακούνε παλιές μαγνητοταινίες, διαβάζουν απόρρητα έγγραφα, αντιπαραβάλλουν τις παιδικές αναμνήσεις τους, οργίζονται, θλίβονται, γελούν και χορεύουν. <br /> <br /> Ο πατέρας της Κάρλα ήταν αντάρτης του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού και οι γονείς της Λίζα εξόριστοι αντιφρονούντες, ενώ ο πατέρας της Βανίνα ήταν μυστικός αξιωματικός στην ESMA, το διαβόητο «Άουσβιτς της Αργεντινής», και το αγόρι που η ίδια θεωρούσε επί τριάντα χρόνια βιολογικό αδερφό της, ήταν, στην πραγματικότητα, το απαχθέν παιδί δύο φονευθέντων αγωνιστών. <br /> <br /> Κάπως έτσι, η ιστορία μιας χώρας συμπυκνώνεται στην ιστορία μιας οικογένειας και το συλλογικό πεπρωμένο ταυτίζεται με το ατομικό, σε ένα εκρηκτικό, συγκινητικό όσο και παιγνιώδες μουσικοθεατρικό θέαμα που αντιπαρέρχεται την τυραννία της μνήμης με την πίστη στο εδώ και τώρα, κατευνάζοντας τα φαντάσματα του παρελθόντος με το ξόρκι του μαγικού αυτού σκηνικού ντοκουμέντου.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η ζωή μου μετά (Mi vida despues)</strong><br /> <br /> Ερμηνεύουν οι: <strong>Blas Arrese Igor</strong>, <strong>Liza Casullo</strong>,<strong> Carla Crespo</strong>, <strong>Vanina Falco</strong>, <strong>Pablo Lugones</strong>, <strong>Mariano Speratti</strong><br /> Κείμενο και σκηνοθεσία: <strong>Lola Arias</strong>*<br /> Δραματουργία &amp; Παραγωγή: <strong>Sofía Medici</strong><br /> Μουσική: <strong>Ulises Conti</strong> **<br /> Σκηνικά: <strong>Ariel Vacaro</strong><br /> Χορογραφία: <strong>Luciana Acuña</strong><br /> Τεχνική διεύθυνση: <strong>Gustavo Kotik</strong><br /> Βίντεο: <strong>Marcos Medici</strong><br /> Σχεδιασμός Φωτισμών:<strong> Gonzalo Córdova</strong><br /> Σχεδιασμός Κοστουμιών: <strong>Jazmín Berakha</strong><br /> Σύμβουλος ιστορικών θεμάτων: <strong>Gonzalo Aguilar</strong><br /> Φωτογραφίες: <strong>Lorena Fernández</strong><br /> Βοηθός: <strong>Ariel Zagarese</strong><br /> Μετάφραση: <strong>Παναγιώτης Ευαγγελίδης</strong><br /> <br /> Διάρκεια: 90 λεπτά<br /> Στα ισπανικά με υπέρτιτλους στα ελληνικά <br /> <br /> * Το έργο γράφτηκε με τη συνεργασία και με πρωτότυπο υλικό που συνεισέφεραν οι ερμηνευτές.<br /> ** Η σύνθεση της μουσικής έγινε σε συνεργασία με τη Λίζα Κασούγιο και τη Λόλα Αρίας.<br /> <br /> Παγκόσμια πρεμιέρα: 26 Μαρτίου 2009, Teatro Sarmiento, Μπουένος Άιρες</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>

Σχετικά άρθρα