<div class="Section1">
<p class="110"><em><strong>"Μέχρι εκείνη τη στιγμή έτρεφα μεγάλο σεβασμό για τη γυναίκα μου. Όμως, δεν είναι ο άνθρωπος που νόμιζα ότι ήταν. Και τώρα διαπιστώνω ότι αμφισβητώ πλέον τα πάντα σε σχέση μ’ αυτήν. Δεν ξέρω ούτε καν αν την αγαπώ τώρα πια. Με αυτό που έκανε απέδειξε πως είναι άκαρδος, σκληρός και άστοργος άνθρωπος". Γιάννης, απατημένος σύζυγος. </strong></em></p>
<p class="110"><em><strong>Κείμενο της συγγραφέως και ψυχοθεραπεύτριας Πέγκι Βον. </strong></em></p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Όσοι αποφεύγουν να επωμισθούν την ευθύνη για το παραστράτημα του συντρόφου τους, είναι πιθανόν να κάνουν την ακόλουδη σκέψη: «Αφού δεν φταίω εγώ, δα φταίει ο άλλος».Έτσι, λοιπόν, ρίχνουν ολοκληρωτικά το φταίξιμο στον σύντροφο, ενώ οι ίδιοι κατακλύζονται από συναισθήματα οργής, η ένταση της οποίας εκφράζεται ποι- κιλοτρόπως, ενίοτε με συμπτώματα φαινομενικά αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Ένας άνδρας εκδήλωσε τη λυσσαλέα οργή που τον κυρίευσε για την ερωτική περιπέτεια της γυναίκας του, καταστρέφοντας, ένα προς ένα, όλα τα ρούχα της.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η συμπεριφορά αυτού του άνδρα δεν είναι τόσο αλλόκοτη όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αν λάβουμε υπ’ όψιν τον μακροχρόνιο προβληματισμό του για τη διευρυνόμενη γκαρνταρόμπα της συζύγου του, αλλά και τη ζήλια που ένιωδε για την ομορφιά της. Όταν ανακάλυψε ότι τον απατούσε, συνδύασε αμέσως την περιττέτεια με τα καινούργια ρούχα και έσπευσε να εκτονώσει την οργή του πάνω στα σύμβολα της παρεκτροπής.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Ακόμη και στις περιπτώσεις που αποφεύγονται οι βίαιες αναδράσεις μετά την αποκάλυψη της περιπέτειας, εκείνοι που προσάπτουν την ευθύνη στο ταίρι τους εμφανίζουν συνήθως στο εξής την τάση να επικρίνουν δριμύτατα κάθε αδυναμία του συντρόφου τους. Ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος, αλλά κατά κανόνα περιλαμβάνει κρίσεις που αφορούν τον χαρακτήρα: Ο σύντροφος στερείται ωριμότητας, διαθέτει ευάλωτη ηθική συγκρότηση, παρουσιάζει συμπτώματα έντονης ανασφάλειας.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Όσοι πλήττονται από τις εκτροπές των συντρόφων τους, άνδρες ή γυναίκες, είναι πιθανό να εκδηλώσουν πικρία και απογοήτευση απέναντι στους ανθρώπους που τους προκάλεσαν συναισθήματα ταπείνωσης και οδύνης. Συναισθήματα τα οποία συνήθως ενισχύονται από τους αποδέκτες των εξομολογήσεων. Ένας άνδρας που εκμυστηρεύθηκε με δισταγμό την περιπέτεια της γυναίκας του στον επιστήθιο φίλο του, εισέπραξε την απάντηση όπ μόνο ένας τρελός θα λάμβανε υπ’ όψιν τις εξηγήσεις μιας μοιχαλίδας. Υπήρχε πιο αδιάσειστο τεκμήριο από πς πράξεις της; Ασφαλώς όχι. Κατά τη γνώμη του φίλου, η γυναίκα του παθόντος ήταν μια εγωκεντρική σκρόφα που ήθελε κρέμασμα.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Τέτοιες αντιδράσεις θεωρούνται εύλογες, δεδομένης της ροπής που έχει η κοινωνία να χρεώνει την ευθύνη στον δράστη του εκτροχιασμού, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που οδήγησαν στην πράξη. Επικρατεί η τάση να κρίνουμε τον δράστη αυστηρά, να του προσάπτουμε τον χαρακτηρισμό του. «φαύλου» του «διεφθαρμένου» ή του «άρρωστου» που χρειάζεται βοήθεια για να συνειδητοποιήσει τα βαθύτερα ελατήρια της πράξης του. Αναρωπόμαστε γιατί παντρεύονται τέτοιοι άνθρωποι, αφού δεν προτίθενται να τηρήσουν τους γαμήλιους όρκους, και Θέλουμε να τιμωρούνται παραδειγματικά για πς παρεκκλίσεις τους. Νιώθουμε δικαιωμένοι για τη στάση μας απέναντι τους, επειδή πιστεύουμε ειλικρινά ότι έχουμε να κάνουμε με έκτροπους ή ανήθικους ανθρώπους. Στην πλειονότητά τους, ωστόοο, δεν είναι κακοί άνθρωποι και οπωσδήποτε δεν τους αναλογεί ολόκληρη η ενοχή για τις εκτροπές τους. Ενώ όλοι έχουμε την τελική ευθύνη για τη συμπεριφορά μας, η απόφαση της εμπλοκής σε έναν παράνομο δεσμό δεν βαρύνει μόνο το πρόσωπο που την παίρνει. </p>
</div>
<p class="110"><strong>ΕΠΙΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ</strong></p>
<p class="110" style="text-align: justify;"><em><strong>Φάνηκε από την αρχή ότι δεν ταιριάζαμε. 'Ηλιτιζα πως εκείνη δα άλλαζε, όμως στην ουσία η σχέση ήταν καταδικασμένη εξ αρχής. Προερχόμαστε από διαφορετικές τάξεις, δεν είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα.Παντρεύτηκα πολύ μικρή, το ξέρω. Όλοι μου έλεγαν να περιμένω, και είχαν δίκιο. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν δα είχε συμβεί αν είχαμε αποκτήσει μεγαλύτερη σεξουαλική εμπειρία πριν από τον γάμο.</strong></em></p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η ίδια η σχέση αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να αναζητήσει κανείς τις αιτίες που οδηγούν στο παραστράτημα. Τα πάντα μπαίνουν κάτω από το μικροσκόπιο, εξετάζονται εξονυχιστικά. Μια από τις πιο δημοφιλείς ερμηνείες για το φαινόμενο των παράνομων δεσμών είναι η θεωρία του πρόωρου γάμου. Αφού παντρευτήκαμε νωρίς, προτού προλάβουμε να απολαύσουμε αδέσμευτοι τα μυστικά και τις χαρές του έρωτα, είναι φυσικό να στραφούμε κάποια στιγμή στη λύση της εξωσυζυγικής σχέσης για να ικανοποιήσουμε τα απωθημένα μας. Ο πρώιμος γάμος ενδέχεται να συμβάλει σε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά η θεωρία του αφήνει ακάλυπτες τις περιπτώσεις αναρίθμητων ατόμων με πλούσια ερωτική εμπειρία πριν τον γάμο που νοοταλγούν τις προγαμιαίες συνήθειές τους ύστερα από ένα-δυο χρόνια έγγαμου βίου. Κι ενώ οι περισσότεροι εισέρχονται στον γάμο με τη δέσμευση και την πρόθεση να εγκαταλεί- ψουν τις ερωτικές περιπέτειες, κάποιοι δεν κατορθώνουν ούτε καν να ανακόψουν τον ρυθμό των εκτροπών τους. Γνωρίζω ανθρώπους που έκαναν έρωτα με τρίτους κατά τη διάρκεια της δεξίωσης που προηγήθηκε του γάμου τους.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Η έλλειψη επικοινωνίας είναι μια ακόμη τυπική αιτία για την πρόκληση εξωσυζυγικών σχέσεων. Ωστόσο φαντάζει δύσκολο να τεκμηριωθεί ένας τέτοιος ισχυρισμός, αφού η ανεπάρκεια επικοινωνίας δεν μπορεί από μόνη της ν’ αποτελέσει γενεσιουργό αιτία για την απιστία. Συνήθως είναι απλώς το σύμπτωμα άλλων προβλημάτων.</p>
<p class="52" style="text-align: justify;">Καθώς, όμως, κάθε ανθρώπινη σχέση έχει τα προβλήματά της, υπάρχει πάντα περιθώριο εντοπισμού τρωτών σημείων, ελλείψεων και αδυναμιών. Η θεώρηση, ωστόσο, της ύπαρξης της σχέσης που προκαλείται από κάποια αιτία ανάμεσα σε μια συγκεκριμένη αδυναμία και την εξωσυζυγική περιπέτεια είναι κοντόφθαλμη, αυθαίρετη και ανεπαρκής. Δεν μπορεί να δώσει διεξοδική ερμηνεία σ’ ένα τόοο πολυδιάστατο πρόβλημα. Όσους διασπαστικούς παράγοντες κι αν επισημαίνουμε σε μια σχέση, θα υπάρχουν πάντα άλλοι τόσοι ικανοί να αιτιολογήσουν την καταφυγή στην ερωτική εκτροπή. Συμπερασμαπκά, λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι είναι αδύνατον να κατανοήσουμε πλήρως τους λόγους που οδηγούν ένα συγκεκριμένο άτομο σε εξωσυζυγικούς δεσμούς, με αποκλειστικό κριτήριο την ανάλυση των συνθηκών του γάμου του.</p>