<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Έχω μια σχέση εδώ και τρία χρόνιατον τελευταίο χρόνο συμβιώνουμε αυτό που γίνεται είναι ότι κάθε μέρα για μερικές ώρες επισκέπτεται τους φίλους του και περνάνε χρόνο μαζί περνάμε χρόνο μόνο Παρασκευο-σαββατοκύριακα κάτι που γινόταν και πριν συμβιώσουμε πως το αντιλαμβάνεστε εσείς οι ειδικοί και πως πρέπει εγώ να το χειριστώ;</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός. </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></strong></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια:</span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Κάνετε μια διπλή σύγκριση: Αφενός συγκρίνετε τη σχέση σας με το πριν και το τώρα ("αυτό γινόταν και πριν συμβιώσουμε") και αφετέρου συγκρίνετε τη σχέση μεταξύ σας με τη σχέση που έχει ο φίλος σας με τους φίλους του ("τους επισκέπτεται κάθε μέρα ενώ εμείς βρισκόμαστε τα παρασκευοσαββατοκύριακα"). Νομίζω πως η σύγκριση με το πριν και το τώρα έρχεται πρώτη και βρίσκετε σαν αιτία της το ότι σας αφιερώνει λιγότερο χρόνο απ' όσο θα θέλατε. Αυτή την απάντηση καμουφλάρετε κάπως μέσα από τη σύγκριση του πόσο βλέπει τους φίλους του. Αναρωτιέμαι μήπως και η σύγκριση με το πριν και το σήμερα είναι ένας τρόπος να καλύψετε κάτι που έχετε ήδη απαντήσει μέσα σας και μ'αυτό τον τρόπο θέλετε να δείτε αν θα δουν κι άλλοι αυτό που βλέπετε. Πρέπει να διασαφηνίσετε μέσα σας αν διεκδικείτε περισσότερο απ' το χρόνο του ή αν νιώθετε υποτίμηση που δεν σας δίνει όσο και στους φίλους του. Αυτό θα σας βοηθήσει να δείτε αν έχετε θυμώσει μαζί του ή αν σας λείπει η παρουσία του. Αν διεκδικείτε το φίλο σας και θέτετε μια σύγκριση απ' την οποία περιμένετε να φιλοτιμηθεί να απαντήσει αυτό που θέλετε, ρισκάρετε να πληγωθείτε και να μη φαίνεται γιατί. Καλύτερα είναι να ανοίξετε τα χαρτιά σας και να δείξετε πως νιώθετε ώστε να είναι η αντίδρασή του σαφώς η απάντηση σ'αυτό που ζητάτε. Μετά κινείστε ανάλογα.</span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Διαβάστε επίσης: </span></div>
<h1 class="smallerFont"><span style="font-size: small;">Δες με τι μικροπράγματα ζηλεύουν οι άνδρες!</span></h1>
<div id="finalArticle">
<div class="photo"><span style="font-size: small;"><img title="" src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/Diafora/jealousss.jpg&amp;width=640&amp;height=430" alt="" /></span></div>
<div id="finalArticleContent">
<p><span style="font-size: small;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<div class="WordSection1">
<p><span style="font-size: small;"><strong>Γεια σας ήθελα να μοιραστώ και εγώ μαζί σας το πρόβλημά μου. Τοι αγόρι μου, μου κάνει συνεχώς σκηνές ζηλοτυπίας εμπνεόμενος από τον τρόπο που πλαισιώνω τους υπόλοιπους άνδρες. Είμαι δοτικός άνθρωπος και όταν βλέπω συνάδελφο, γνωστό μπορεί να τους ακουμπήσω στο μπράτσο και να τους ρωτήσω τα νέα τους και να τους ρωτήσω τα νέα τους… μπορεί στο χώρο να με τραβήξει ένας γνωστός και να μπλεχτώ σε κύκλο. Επίσης είδα τον ξάδερφό του ο οποίος είχε κουρευτεί και του έπιασα τα μαλλιά. </strong><strong>Α</strong><strong>υθόρμητες κινήσεις που τις βλέπει αδιάκριτες και παντελώς παραξηγίσιμες. Όλες οι σκηνές είναι τέτοιου τύπου είμαστε μαζί 1μιση χρόνο και ηλικίες αυτός 34 εγώ 30. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό;</strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong><em>Αγαπητή αναγνώστρια, στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχοθεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<div><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια:</span></div>
<div><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μοιάζετε αρκετά θυμωμένη με το φίλο σας και ίσως το ένιωσα από την τελευταία σας ερώτηση "πως αντιμετωπίζεται αυτό;". Ένιωσα σαν να μιλάτε για κάποιον που είναι ασθενής και περιγράφετε το σύμπτωμά του. Εκδηλώνεται παρουσία σας μα δεν έχει κάποια σχέση με σας. Με λίγα λόγια μοιάζει σαν να θεωρείτε τη ζήλεια του ανεξάρτητη από το πρόσωπό σας. Δεν αμφισβητώ πως η διαχυτικότητά σας με τους άλλους άνδρες δεν έχει πρόθεση να δημιουργήσει ανασφάλεια στο σύντροφό σας, ούτε να είναι ερωτική και ίσως εκεί εντοπίζω το δικό σας παράπονο: Νιώθετε ίσως πως ο σύντροφός σας δεν μπορεί να διακρίνει την ερωτικότητα από τη φιλικότητα. Ίσως εσείς έχετε κάνει τη διάκριση και την εκφράζετε στην καθημερινότητά σας, κάτι που ο φίλος σας απ'ότι φαίνεται όχι. Πάνω σ'αυτή τη βάση, ότι δηλαδή έχετε σχέση μ'αυτό τον άνθρωπο, ίσως περιμένατε να καταλαβαίνει πια τι είναι προσωπικό και έχει σκοπό τον ερωτισμό, μιας και είναι ο κύριος αποδέκτης του τελευταίου, και τι είναι φιλικό και κάπως πιο ομαδικό το οποίο μπορεί να απευθύνεται με αυθορμητισμό προς όλους τους υπόλοιπους. Μήπως λοιπόν σας ενοχλεί που ο σύντροφός σας δεν έχει παρατηρήσει αυτό το πράγμα για σας μετά από τόσο καιρό; Μήπως περιμένει κι αυτός να παρατηρήσετε κάτι ανάλογο γι'αυτόν αλλά από την αντίθετη πλευρά; Σίγουρα πάντως η ζήλια είναι μια αίσθηση ότι "μας αγνοούν" και μέσα σ'αυτή την αίσθηση κρύβεται ο φόβος της μοναξιάς. Είναι ο ίδιος αυτός φόβος που μας κάνει να μη βλέπουμε καλά: Να αγνοούμε τα θετικά και να υπερτονίζουμε τα αρνητικά.</span></div>
</div>
</div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>