<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα σας. Είμαι 23 ετών και εντελώς χαμένη. Εκτός του ότι η οικονομική κρίση τσακίζει νεύρα αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα. Νιώθω αισθηματικά παράλυτη. Έχω 8 χρόνια να ερωτευτώ και να αφεθώ Όσες φορές έτυχε να ερωτευτώ κατάφερνα να το πολεμώ να το καταπνίγω και να το ακυρώνω. Ίσως έτσι να ακύρωσα και τον εαυτό μου μια κακή σχέση με έφερε στα όρια μου στο παρελθόν και από τότε δεν έχω τολμήσει να μπω ξανά σε κάτι τέτοιο. Τον τελευταίο καιρό έκανα έναν καινούργιο φίλο έναν υπέροχο άνθρωπο που η παρέα του και οι παρατηρήσεις του με κάνουν να θέλω να βελτιωθώ. Το τελευταίο διάστημα έχει βαλθεί να μου αλλάξει την στάση που έχω απέναντι στον έρωτα. Δεν μπορώ να αφεθώ όπως προείπα δεν μπορώ και να ερωτευτώ φοβάμαι φοβάμαι μην πληγωθώ μην πληγώσω με την συμπεριφορά μου τους άλλους μα το βασικότερο είναι η αίσθηση αισθηματικής αναπηρίας που έχω. Θέλω να ερωτευτώ μα μόλις αρχίζω να νιώθω φεύγω απομακρύνομαι. Χρειάζομαι κάποιον ή κάτι να μου δείξει να με αντέχει όταν δεν μπορώ να έχει υπομονή. Θέλω πολύ να νιώσω ξανά κι όμως οι άμυνες μου είναι πιο δυνατές από εμένα. Σαν να είμαι σε ένα γυάλινο κλουβί και να προσπαθώ να βγω έξω χτυπώντας στο γυαλί δίχως λόγο έχω αρχίσει όμως και παραιτούμαι και αυτό φοβάμαι. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Αυτό το κάτι που με κρατάει κάτω πως να το αντιμετωπίσω επίσης έχασα πρόσφατα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο και δεν αντέχω ούτε την απώλεια ούτε την απόρριψη. Δεν ήξερα που αλλού να μιλήσω ούτε καν αν ζητάω βοήθεια ή κάποιον να ακούσει. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.</span></p>
<p><em><strong>Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός απαντά</strong></em></p>
<p><span><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="88" height="136" /></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Λέτε "θέλω να ερωτευτώ". Αυτό νομίζω σημαίνει πως έχετε διάθεση να γνωρίσετε και να συνδεθείτε με έναν άνθρωπο. Είναι άλλωστε συνεπές με την πρόταση "έκανα έναν καινούργιο φίλο έναν υπέροχο άνθρωπο που η παρέα του και οι παρατηρήσεις του με κάνουν να θέλω να βελτιωθώ". Αυτό που όμως μπερδεύει κάπως τα πράγματα είναι η ανάγκη που εκφράζετε: "Χρειάζομαι κάποιον ή κάτι (…) να με αντέχει όταν δεν μπορώ να έχει υπομονή". Νομίζω ότι πίσω απ'αυτή την πρότασή σας κρύβεται κάποιο κομμάτι σας που δε θέλει να αλλάξει. Στη συνέχεια άλλωστε λέτε "οι άμυνές μου είναι πιο δυνατές". Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως το μέρος του εαυτού σας που θέλει να ερωτευτεί είναι αυτό που δεν θέλει να αλλάξει και αμύνεται υπέρ της σταθερότητάς του. Αν ισχύει αυτό τότε δεν μοιάζει παράξενο το γεγονός ότι δεν ερωτεύεστε τον φίλο σας. Γιατί οι "παρατηρήσεις" του ακόμα κι αν πιάσουν τόπο, θα έχουν ως στόχο την αλλαγή του κομματιού σας που θέλει από τον άλλο υπομονή, χωρητικότητα… Με λίγα λόγια το κομμάτι σας αυτό χρειάζεται αυτά τα στοιχεία από τον άλλο για να μπορέσει να νιώσει κάτι γι'αυτόν. Αν το κρύβετε από τον άλλο σε προσπάθειά σας να τον πείσετε ότι "θα αλλάξετε" ή "ότι αλλάζετε" συμβαίνει αφενός να μην είστε ειλικρινής μαζί του και αφετέρου να μη νιώθετε ο εαυτός σας απέναντί του. Οπότε επειδή είστε ειλικρινής συναισθηματικά, δεν σας βγαίνει ο έρωτας. Το θέμα του να "μείνετε απαράλλαχτη", δηλαδή "να έχει ο άλλος υπομονή" μαζί σας απλοποιείται αρκετά αν βάλει κανείς στη συζήτηση την απώλεια του κοντινού σας προσώπου. Δεν είναι σπάνιο όταν ένας άνθρωπος χάνει ένα δικό του πρόσωπο να αμυνθεί απέναντι σε πολλές από τις συνήθεις αλλαγές της ζωής του επειδή του φαίνονται απειλητικές. Νομίζω ότι αυτό που στην πραγματικότητα λέτε είναι πως χρειάζεστε έναν άνθρωπο να δεχτεί εξ ολοκλήρου το συναίσθημά σας: Τον ερωτισμό σας, το πένθος σας, την ειλικρίνειά σας και το φόβο σας. Είναι απόλυτα θεμιτό, λογικό και αναζητήστε το όταν θα νιώσετε έτοιμη γι'αυτό. Το θέμα όμως που προέχει είναι να μπορέσετε να δεχτείτε ότι είστε φορέας όλων αυτών των συναισθημάτων χωρίς την ενοχή που συνοδεύει το πένθος. Αν εσείς σταματήσετε να βιώνετε ενοχή για όλα αυτά τα συναισθήματα που συνυπάρχουν μέσα σας νομίζω δε θα αργήσει να έρθει ο έρωτας για σας. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε ξανά αν χρειαστείτε.</div>
<div class="yj6qo ajU">
<div id=":17d" class="ajR" style="text-align: justify;" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>
<p><span><br /></span></p>