<p style="text-align: justify;"><span>Έρευνες έχουν δείξει ότι ένα στα πέντε παιδιά μπορεί να υποφέρει από κάποιο συναισθηματικό πρόβλημα που θα χρειασθεί ειδική βοήθεια για να το ξεπεράσει. Ένα τρίτο των παιδιών που εκδηλώνουν προβλήματα συμπεριφοράς, άγχος ή ανασφάλειες, θα συνεχίσουν να βιώνουν όμοιες δυσκολίες στην ενήλικη ζωή. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να αναπτύξουν ψυχικές διαταραχές ή/και προβλήματα συμπεριφοράς.</span><br /><br /><br /><strong>Δυσκολίες συναισθηματικές που μπορεί να υπάρχουν</strong><span> </span><br /><br /><span style="text-decoration: underline;">Στην προ-σχολική ηλικία</span><span> – Δυσκολίες ύπνου και διατροφής, ενούρησης, διαταραχές λόγου, τραυλισμός, προβλήματα συμπεριφοράς, εκρήξεις θυμού ή κατάθλιψη, προβλήματα επικοινωνίας, κοινωνικές δυσκολίες, ψυχοσωματικά συμπτώματα κλπ. </span><br /><br /><span style="text-decoration: underline;">Στη σχολική ηλικία</span><span> – Προβλήματα μάθησης-συγκέντρωσης-προσοχής. Σχολική αποτυχία, άγχος, ανασφάλειες, χαμηλή αυτοπεποίθηση, προβλήματα συμπεριφοράς (όπως επιθετικότητα, κοινωνικές δυσκολίες), προβλήματα επικοινωνίας, ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως τριχοτυλομανία, τικς κλπ.). </span><br /><br /><span style="text-decoration: underline;">Στην εφηβεία</span><span> – Μαθησιακές δυσκολίες, κοινωνικές δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς, χρήση ουσιών, προβλήματα ταυτότητας φύλου, ψυχοσωματικά συμπτώματα, ψυχαναγκαστικά συμπτώματα, κατάθλιψη, κρίσεις άγχους κλπ. </span><br /><br /><strong>Ψυχοθεραπεία παιδιών</strong><span> </span><br /><span>Είναι θεραπεία που κυρίως χρησιμοποιεί την επικοινωνία ως θεραπευτικό μέσο. Τα παιδιά ενθαρρύνονται να εκφράσουν τα προβλήματά τους μέσα από το λόγο ή το παιχνίδι, ή άλλες εκφραστικές δραστηριότητες όπως ζωγραφική και πλαστελίνη. Δε χρησιμοποιείται φαρμακευτική αγωγή, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, και με τη συνεργασία του παιδοψυχίατρου. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και υπομονή από όλους τους εμπλεκομένους (παιδί – γονείς – θεραπευτή). Θεωρείται απαραίτητο να έχουν και οι γονείς συγχρόνως συμβουλευτική υποστηρικτική συνεργασία, για να μπορούν και εκείνοι από την πλευρά τους να βοηθήσουν το παιδί τους, και να στηρίξουν τη θεραπεία. Η σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται μεταξύ της ψυχοθεραπεύτριας και του παιδιού είναι το βασικό συστατικό για να υπάρξει πρόοδος. Το παιδί χρειάζεται να αισθάνεται πως μπορεί να εκφράσει τα πιο βαθειά του συναισθήματα χωρίς φόβο να απορριφθεί, με τη σιγουριά για το απόρρητο των συνεδριών, με την εμπιστοσύνη ότι η θεραπεύτρια ακούει με προσοχή, χωρίς να αγχώνεται ή να πληγώνεται από αυτά που εκφράζονται. </span><br /><br /><strong>Εκπαίδευση ψυχοθεραπευτών</strong><span> </span><br /><span>Απαιτούνται τουλάχιστον 6 χρόνια μεταπτυχιακήε εξειδίκευσης. Συνήθως οι ψυχοθεραπευτές είναι οι κλινικοί ψυχολόγοι, οι παιδοψυχίατροι, αλλά και άλλες ειδικότητες που έχουν σχέση με την ψυχική υγεία και την εκπαίδευση. Οι ψυχοθεραπευτές έχουν κάνει δική τους προσωπική ψυχοθεραπεία επι τουλάχιστον 6 χρόνια, για να έχουν την ικανότητα να επεξεργαστούν τις δικές τους συναισθηματικές αντιδράσεις, και να υπάρχει η έγκριση ότι το άτομο που ασκεί αυτό το τόσο ευαίσθητο επάγγελμα, είναι ικανό να κατανοήσει τον εαυτό του και τον άλλον. </span><br /><br /><strong>Θεραπευτική διαδικασία</strong><span> </span><br /><span>+ </span><span style="text-decoration: underline;">Πρώτη συνάντηση</span><span> – Μετά από τη διαγνωστική διαδικασία στην ΕΕΔΘΜ- Η πρώτη συνάντηση με τη θεραπεύτρια είναι μια συνάντηση γνωριμίας για το παιδί και τους γονείς μαζί. Σ’ αυτή τη συνάντηση θα συζητηθούν πρακτικά θέματα (όπως ωράριο της θεραπείας, θεραπευτικό συμβούλιο, επικοινωνία με τους γονείς ή με άλλους τρίτους), αλλά και θέματα που έχουν σχέση με τα συναισθήματα του παιδιού και των γονιών για τη θεραπεία, και τη μελλοντική συνεργασία με τη θεραπεύτρια. Σ’ αυτή τη συνάντηση υπάρχει χώρος για ερωτήσεις και σκέψεις γύρω από την ψυχοθεραπεία του παιδιού. </span><br /><span>+ </span><span style="text-decoration: underline;">Επαφή με το παιδί</span><span> – Είναι σημαντικό να υπάρχει σταθερότητα στη θεραπευτική ώρα και στη συχνότητα της θεραπείας. Η θεραπευτική επαφή και η σταθερότητα του χώρου και του χρόνου θεωρούνται απαραίτητες για μια θετική πορεία της θεραπείας. </span><br /><span>+ </span><span style="text-decoration: underline;">Επαφή με τους γονείς</span><span> – Η πιο συνηθισμένη επαφή που θα έχει ο γονιός με τη θεραπεύτρια είναι 2-3 φορές το χρόνο. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, οι γονείς μπορούν να συναντήσουν τους θεραπευτές των παιδιών. Όσο πιο μικρά τα παιδιά και όσο πιο σοβαρά τα συμπτώματα, τόσο πιο συχνά μπορεί να υπάρχει επαφή με τη θεραπεύτρια. Η συνάντηση αυτή πάντα γίνεται μετά από ενημέρωση του παιδιού και συζήτηση μαζί του, και καμιά φορά παρουσία του ιδίου, εφόσον το επιθυμεί.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Πληροφορίες : <span>Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το Παιδί Σπύρος Δοξιάδης</span></span></p>