<p><span style="font-size: small;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;">Καλησπέρα. Θα ήθελα πολύ τη συμβουλή σας. Απο μικρή αισθάνομαι ότι δεν αγαπούσα τον εαυτό μου πάντα έβρισκα κάτι άσχημο για να με μειώσω. Όσο μεγαλωνα αυτό γινόταν όλο και πιο έντονα. Έμπλεξα σε μια κατάσταση που οποια σχέση και να κάνω δεν κρατάει και καταλήγω να φαίνομαι το θύμα.  Μου ειναι δύσκολο να πω το τέλος και φτανω σε σημείο να υποφέρω… </span></p>
<p><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια. Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός </strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια:</span><br /><br /><span>Στο γράμμα σας αναφέρετε ένα βαθύ προβληματισμό ("δεν αγαπούσα τον εαυτό μου") στον οποίο βγάζετε συμπεράσματα γενικά για τον εαυτό σας ("όποια σχέση και να κάνω δεν κρατάει") και σχετικά καθοριστικά για σας ("καταλήγω να είμαι το θύμα"). Μοιάζει να έχετε μέσα σας ένα διαρκή αντίλογο που γενικεύει εναντίον σας σε ό,τι κάνετε όσον αφορά τις σχέσεις σας. Αναρωτιέμαι το σκοπό αυτού του αντιλόγου που σας κοιτά απο τόσο ψηλά και καθρεφτίζει διαρκώς μέσα σας μια "αποτυχημένη όψη" των πραγμάτων με τα οποία καταπιάνεστε. Σας θυμώνει καθόλου; Θυμώνετε όταν σας "μιλά έτσι"; Ή τον αφήνετε να ρουφά το θυμό σας και να γίνεται ακόμα χειρότερος κριτής για σας; Μερικές φορές ξέρετε εμείς οι άνθρωποι προκειμένου να μην νιώσουμε το φόβο ότι δεν έχουμε τον πλήρη έλεγχο των γύρω μας είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε την αρνητική κριτική χωρίς αντικειμενικό σκοπό μόνο και μόνο για να νιώσουμε πως υπάρχει μια εξήγηση για τα πράγματα που μας συμβαίνουν. Μήπως συμβαίνει και σε σας αυτό; Άλλωστε είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βάλει κανείς μ'αυτή την γενικότητα την οποία φέρνετε στο γράμμα σας και να μιλήσει συγκεκριμένα, μιας και αυτή σας "κοιτά" από αρκετά ψηλά και αφαιρετικά. Το θέμα είναι ότι όσο πιο "ψηλά" βρίσκεται, τόσο περισσότερο χάνει την ουσία των πραγμάτων, που είναι οι μικρές καθημερινές πράξεις που κάνετε και για τις οποίες πολλές φορές δεν λέει τίποτα. Σαν να τις αγνοεί πλήρως… Εσείς όμως μην τις αγνοείτε. Παρατηρήστε τον εαυτό σας και δώστε του την ευκαιρία να νιώσει πως κάνει ό,τι μπορεί και πως εν τέλει σε όποια σχέση και να ξεκινήσετε δεν έχετε όλο τον έλεγχο και άρα όλη την ευθύνη.</span></span></p>