<p>Η κατάθλιψη είναι μια ανωμαλία του εγκεφάλου η οποία επηρεάζει το άτομο στο σύνολό του, στο πώς αισθάνεται, σκέφτεται και δρα. Η παιδική κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω προβλήματα, όπως σχολική αποτυχία, ουσιόχρηση, ψυχικές διαταραχές στην ενηλικίωση ή και αυτοκτονία, αλλά είναι μια κατάσταση που θεραπεύεται.</p>
<p><strong>Γράφει , η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος<a href="http://greekpsychologypages.blogspot.gr/"> <strong>(greekpsychologypages.blogspot.gr)</strong></a></strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles/photos/sekssxeseis/gynaika/barbogli.jpg" alt="" width="80" height="108" /></strong></p>
<p><strong>Οι αιτίες</strong></p>
<p>Σύμφωνα με τα δεδομένα του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας (ΝΙΜΗ) των ΗΠΑ η κατάθλιψη είναι πολυπαραγοντική</p>
<p><strong>Γενετικοί παράγοντες</strong></p>
<p>Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης κατάθλιψης όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας, πράγμα το οποίο υποδηλώνει πιθανόν κληρονομική βιολογική ευπάθεια. Εν τούτοις, δεν σημαίνει ότι καθένας που έχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό θα εμφανίσει και κατάθλιψη. Υπάρχουν άνθρωποι χωρίς οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης που όμως την εμφανίζουν. Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι υπάρχουν πρόσθετοι παράγοντες, όπως βιοχημικοί, περιβαλλοντικοί και άλλοι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες που εμπλέκονται στην εκδήλωση της κατάθλιψης.</p>
<p><strong>Βιοχημικοί παράγοντες</strong></p>
<p>Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η βιοχημεία του εγκεφάλου αποτελεί σημαντικό παράγοντα στην κατάθλιψη. Ατομα με κατάθλιψη έχουν σημαντικές δυσλειτουργίες ορισμένων εγκεφαλικών χημικών ουσιών, των νευρομεταβιβαστών, όπως η σεροτονίνη και η νορεπινεφρίνη. Γνωρίζουμε ότι η κατάθλιψη προκαλείται ή καταπραΰνεται με ορισμένα φάρμακα και ότι ορισμένες ορμόνες μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση. Δεν είναι ακόμη γνωστό αν οι «βιοχημικές διαταραχές» της κατάθλιψης είναι γενετικές και κληρονομούνται ή αν είναι αποτέλεσμα άλλων παραγόντων, όπως το στρες, τραυματικές εμπειρίες, ασθένεια ή κάποιου άλλου περιβαλλοντικού παράγοντα.</p>
<p><strong>Περιβαλλοντικοί και άλλοι παράγοντες</strong></p>
<p>Απώλειες σημαντικών ατόμων, μια δύσκολη σχέση, οικονομικά προβλήματα ή σημαντική αλλαγή στη ζωή του ατόμου (π.χ. διαζύγιο γονιών, για τα παιδιά) αποτελούν παράγοντες που συνεισφέρουν στην εμφάνιση κατάθλιψης.</p>
<p><strong>Ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες</strong></p>
<p>Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου, όπως πεσιμιστική σκέψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση ότι δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του και τάση υπερβολικής ανησυχίας συνεισφέρουν στην εμφάνιση κατάθλιψης. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να εντείνουν την επιρροή στρεσογόνων καταστάσεων ή να παρεμποδίσουν όταν το άτομο προσπαθεί να τις αντιμετωπίσει και να αισθανθεί καλύτερα. Η ανατροφή και οι προσδοκίες ανάλογα με το φύλο του ατόμου επίσης επηρεάζουν τη διαμόρφωση αυτών των χαρακτηριστικών. Τα αρνητικά μοτίβα σκέψης αναπτύσσονται κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.</p>
<p><strong>Η θεραπεία</strong></p>
<p>Πέρα από τη φαρμακολογική θεραπεία, πληθώρα ερευνών δείχνει ότι η ψυχολογική παρέμβαση και ιδιαίτερα η γνωσιακή – συμπεριφορική ψυχοθεραπεία – που στοχεύει στην αλλαγή τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του ατόμου – βοηθάει σημαντικά στον χειρισμό της παιδικής και εφηβικής κατάθλιψης.</p>
<p>Πρόσφατη έρευνα στο Columbia University της Νέας Υόρκης έδειξε ότι κακοί χειρισμοί των γονιών αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης άγχους και κατάθλιψης στα παιδιά. Η λεκτική κακοποίηση, οι ασυνεπείς κανόνες, οι γονεϊκοί καβγάδες μπροστά στα παιδιά και η έλλειψη επίβλεψης μπορεί να συμβάλουν στην αύξηση του άγχους και της κατάθλιψης στα παιδιά.</p>
<p>Ο Εθνικός Οργανισμός Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ δίνει το ακόλουθο ερωτηματολόγιο για αφύπνιση των γονιών σχετικά με τα συμπτώματα παιδικής κατάθλιψης: <br />Συμπτώματα</p>
<p>* Αλλαγή στην προσωπικότητα, με αυξημένο θυμό, εκνευρισμό και κακοκεφιά</p>
<p>* Επίμονη λύπη και απελπισία</p>
<p>* Απομάκρυνση από φίλους και δραστηριότητες που προξενούσαν ευχαρίστηση</p>
<p>* Αυξανόμενος εκνευρισμός ή ταραχή</p>
<p>* Αποφυγή σχολείου, πτώση απόδοσης</p>
<p>* Αλλαγές στις συνήθειες φαγητού και ύπνου</p>
<p>* Αναποφασιστικότητα, έλλειψη προσοχής, διαταραχές μνήμης</p>
<p>* Χαμηλή αυτοεκτίμηση, ενοχές</p>
<p>* Συχνές σωματικές ενοχλήσεις (πονοκέφαλοι, κοιλόπονος)</p>
<p>* Ελλειψη ενθουσιασμού, μειωμένη ενέργεια και κίνητρα δράσης</p>
<p>* Χρήση ουσιών</p>
<p>* Σκέψεις σχετικά με θάνατο και αυτοκτονία </p>
<p><br />Αριθμοί και δεδομένα</p>
<p>* Ενα στα πέντε παιδιά έχουν διαγνωσμένη διανοητική, συναισθηματική ή συμπεριφορική διαταραχή</p>
<p>* Ενα στα 10 παιδιά έχει σοβαρή συναισθηματική διαταραχή</p>
<p>* Ενα στα 33 παιδιά και ένας στους οκτώ εφήβους έχουν κατάθλιψη (U.S. Center for Mental Health Services [CMHS], 1996)</p>
<p>* Στην εφηβεία τα κορίτσια είναι πιθανότερο να πάθουν καταθλιπτικό επεισόδιο από ό,τι τα αγόρια</p>
<p>* Τα παιδιά που έχουν χρόνια ασθένεια, είναι παραμελημένα ή κακοποιημένα ή έχουν άλλη τραυματική εμπειρία έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης κατάθλιψης</p>