<p style="text-align: justify;"><span>Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα σας. Πριν απο 1 μηνα περιπου χωρισα με την κοπελα μου. Βασικα θα την ελεγα συντροφο και οχι κοπελα παρολο που η σχεση μας διηρκησε ενα μηνα ωστοσο τη γνωριζα περιπου 3 χρονια. Τη θεωρω συντροφο γιατι κατα τη διαρκεια του χρονικου διαστηματος που γνωριζομαστε μοιραστηκαμε παρα πολλα και η μετεπειτα μορφη της σχεσης μας ειχε το χαρακτηρα της επουλωσης πληγων απο το παρελθον. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καταρχην η κοπελα ειναι 18 και εγω 23 παντα με θαυμαζε γιατι λειτουργουσα ως προτυπο για εκεινη καθως την εκανα να σκεφτεται τα πραγματα πιο συνθετα και μεσα απο την ενασχοληση μου με το αντικειμενο της ψυχολογιας την εκανα και εκεινη να θελει να γινει ψυχολογοςο συναισθηματικος μας δεσμος εγινε πιο ισχυρος οταν η μητερα της διαγνωστηκε με καρκινοημασταν σε καθημερινη βαση μαζι και ημουν αυτος ο οποιος καταφερε να σηκωσει το βαρος της απωλειας της μητερας της περασαμε ενα καλοκαιρι γεματο με παρεξηγησεις εγω το ερμηνευω ως μια συγκαλυμμενη εκφραση των συναισθηματων μαςκαι οι 2 ημασταν ερωτευμενοι αλλα φοβομασταν να προχωρησουμε σε αυτο το σταδιο η κοπελα γιατι φοβοταν μη με χασει απ τη ζωη της και γω γιατι δεν ημουν απολυτως σιγουρος για το αν υπαρχουν και αυτα τα συναισθηματα εκ μερους της ωστοσο μια μερα ειπε στον πατερα της οτι υπαρχουν και  αυτα τα αισθηματα. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ο πατερας της που ειναι οικογενειακος μας φιλος μετεδωσε αυτη την πληροφορια στη μητερα μου κ η μητερα μου σε μενα ετσι λοιπον αποφασισα να της μιλησω και να της ζητησω να ημαστε μαζι μετα απο λιγες μερες η κοπελα μου εδωσε καταφατικη απαντηση περασαμε ενα υπεροχο μηνα μαζι οπου θα τον χαρακτηριζα ως την προσπαθεια μου να δινω πολλα και να μη με νοιαζει ποσα θα παρω πισω. Προσπαθουσα για εκεινη γιατι την αγαπαω βαθεια στο σημειο αυτο θα αναφερθω στο τραγικο μου λαθος που δεν εχει να κανει με εκεινη αλλα με μια απωθημενη πλευρα του εαυτου μου επειδη ημουν επιφυλακτικος με τις ανθρωπινες σχεσεις μεχρι τωρα δεν ειχα δημιουργησει καποια, περιμενα να βρω μια κοπελα με την οποια θα γνωριστουμε και θα μοιραστουμε πραγματα και στη συνεχεια θα παμε σε αλλο επιπεδο τη σχεση μας. Γι αυτο το λογο δεχομουν τη χλευη απο τους συνομιληκους μου και αισθανομουν ασχημα οταν εκεινοι μιλουσαν για τις σχεσεις τους και εγω παρεμενα σιωπηλος. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Δυστυχως για μενα σε μια συνομιλια στο facebook περιεγραψα τη σχεση μου με την πρωην κοπελα μου με ενα τροπο ο οποιος δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα και στον χαρακτηρα της κοπελας επειδη οι περισσοτεροι φιλοι μου τη γνωριζαν ως ξαδερφη μου, μου ηταν εξαιρετικα δυσκολο να τους μιλησω για εκεινηγι αυτο το λογο ειπα σε ενα φιλο μου πως δεν προκειται για την ξαδερφη μου και πως η διαφορα ηλικιας δεν μπορει να ειναι ανασταλτικος παραγοντας ωστοσο μεταξυ αλλων του ειπα σε αυτη τη συνομιλια οτι ειχαμε προχωρησει σε σεξουαλικο επιπεδο γεγονος που ηταν αναληθες επισης σε προγενεστερη ημερομηνια κατα τη διαρκεια του καλοκαιριου οπου ειχαμε αυτες τις εντασεις με την κοπελα του ειπα καποια προσωπικα στοιχεια τα οποια μου ειχε εμπιστευτει. </span></p>
<p><span>Ο </span>λογος που χωρισαμε ηταν οτι η κοπελα διαβασε αυτη τη συνομιλια και κλονιστηκε η εμπιστοσυνη της προς εμεναγια την ακριβεια της εδωσα ενα δευτερο κινητο που ειχα για να μιλαμε επειδη της ειχε χαλασει το δικο της και εκεινη επελεξε να διαβασει τις συνομιλιεςαπο την ανακοινωση της προθεσης της να χωρισουμε ανελαβα την πληρη ευθυνη γιατι το θεωρησα ως εμπρακτη συγγνωμη για το λαθος που εκανα αν και καποιος αλλος θα θεωρουσε οτι και το οτι εψαξε το κινητο μου μπορει να θεωρηθει κλονισμος της εμπιστοσυνης της προς εμεναδυστυχως εγιναν και αλλα λαθη απο μερους μου οπως η αναμειξη τριτων στο θεμα μας και το γεγονος οτι δεν της εδωσα πραγματικα χρονο να σκεφτει αυτο εγινε λογω της συγχυσης μου καθως εχασα τον ανθρωπο που αγαπουσα για ενα λογο χωρις ρεαλιστικη υποσταση καθως επισης γιατι ανελαβα εξ ολοκληρου ολη την ευθυνη δυστυχως οι τριτοι που αναμειχθηκαν προκαλεσαν μεγαλυτερη ενταση καθως θεωρηθηκε απο την κοπελα οτι ημουν εγω αυτος που αυτοβουλα ενηργησε. Η τελευταια μας συνομιλια τσακωμος εγινε πριν απο περιπου ενα μηνα αναρωτιεμαι αν τωρα παιρνει το χρονο που δεν της εδωσα η αν η ιστορια εχει ληξει για εκεινη…</p>
<p>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. </p>
<div dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div dir="ltr"> </div>
<div dir="ltr">Νομίζω ότι οι συνιστώσες που δίνετε στην αφήγησή σας δίνουν ένα άγχος και μια αγωνία εκ μέρους σας για το ποια θα είναι η έκβαση των πραγμάτων. Μοιάζει δηλαδή σαν να παραθέτετε όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα τα γεγονότα για να δεχτείτε μια άλφα ή βήτα κριτική η οποία να σας δείξει μια απάντηση στο δίλημμα που φέρνετε στο τέλος. Όμως όλα αυτά αποτελούν νοητικά σχήματα, σκέψεις όσον αφορά στο τι έγινε, παρά ένα δρόμο, μια πορεία που θα δείξει πως θα εξελιχθεί κάτι. Μέσα από τους χειρισμούς σας δηλαδή φαίνεται να λείπει το συναίσθημα και το κίνητρο που το εμπλέκει. Μπορεί δηλαδή η κοπέλα να παίρνει όντως το χρόνο της για να αποφασίσει αν τελικά θέλει να'ναι μαζί σας ή όχι αλλά μπορεί και να είναι αυτή η περίοδος μια ευκαιρία για σας να διαλύσετε τις όποιες παρεξηγήσεις με τη σταθερή συμπεριφορά σας η οποία να δηλώνει ξεκάθαρα ποιες είναι οι προθέσεις σας. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι όλα αυτά θέματα που άπτονται του δικού σας ελέγχου και συνεπώς της δικής σας ευθύνης. Σταθείτε και συγκεντρωθείτε σ'αυτά που μπορείτε όντως να δώσετε και να κάνετε για να πετύχετε το σκοπό σας. Ελαφρύνετε τον εαυτό σας από την αίσθηση πως ό,τι και να γίνει ευθύνεστε εσείς. Έτσι θα νιώθετε λιγότερη ενοχή στο ενδεχόμενο αρνητικής έκβασης των πραγμάτων και περισσότερη απόλαυση της σχέσης σας σε περίπτωση θετικής έκβασης των πραγμάτων.</div>