<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα θα ήθελα να εκφράσω ένα πρόβλημα το οποίο με ταλαιπορεί και να ζητήσω τη βοήθειά σας. Είμαι 14 ετών. Πριν ένα χρόνο η 7 χρόνια σχέση μου με τον κολλητό μου που είναι στην ίδια ηλικία με εμένα ξαφνικά διακόπηκε. Σταμάτησε εντελώς ξαφνικά να μου μιλάει να ενδιαφέρεται γιαμένα σαν μην είμασταν ποτέ τίποτα. Η κατάσταση αυτή με πλήγωσε πολύ. Σταμάτησα να βγαίνω και να κάνω πράγματα Συγχρόνως δεν μιλούσα στους γονείς μου για το θέμα και ούτε σε εκέινον Το καλοκαίρι 9 μήνες μετά αποφασίζω να του μιλήσω Του είπα όλα όσα με πλήγωσαν όλα όσα είχα νιώσει Σαν να είχε γυρίσει ο χρόνος πίσω σαν ξαφνικά να με είχε αγαπήσει ξανά μου είπε να μην κάνω κακό στον εαυτό του για ένα μλκ σαν κι αυτόν και μου υποσχέθηκε πως από το Σεπτέμβριο θα άλλαζαν πολλά πράγματα Πράγματι το Σεπτέμβριο μόλις γύρισα από τις διακοπές ήταν ξανά κολλητός μου Μάλιστα ήρθε σπίτι μου να με πάρει να βγούμε Αιφνιδιασμένος και πάνω σε πανικό και ενθουσιασμό όμως το αρνήθηκα Μια βδομάδα μετά τα πάντα είχαν τελειώσει Άλλαξε θέση στο σχολείο και πλέον δεν ασχολέιται καθόλου μαζί μου Απορόντας λοιπόν ένα μήνα αργότερα του στέλνω μήνυμα ρωτόντας τον τι συνέβη εκέινο το βράδυ που ήρθε σπίτι μου και γιατί εκεί που τα πράγματα γινόντουσαν όπως πριν σταμάτησαν Η απάντηση του ήταν Γιατί πότε κάναμε κολλητή παρέα; Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου Δηλαδή όλα όσα είχαμε ζήσει όλα όσα εγώ είχα νιώσει για αυτόν δεν σήμαιναν τίποτα για αυτόν Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ποτέ του δεν είμασταν κολλητοί Αυτός ο ίδιος με αποκαλούσε κολλητό του Εδώ και έναν μήνα είμαστε σαν ξένοι Στους γονείς μου δεν έχω πεί τίποτα Εκείνος κάνει παρέα με άλλους και εγώ ζηλεύω πολύ Παρόλα αυτά θέλω να ξαναγίνουμε κολλητοί Σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με Δεν αντέχω αυτή την κατάσταση Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας</span></p>
<div>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής, <strong>Δημήτρης Κατσαρός.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="88" /></strong></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Διαβάζοντας την αφήγησή σας κατάλαβα πως νιώθετε μεγάλη λύπη ίσως και θλίψη. Μοιάζει να έχετε επενδύσει πολύ στον άνθρωπο αυτόν και ίσως το γεγονός πως ζηλεύετε να σημαίνει πως θέλατε να νιώθει κι αυτός εξίσου έντονα για σας. Οπότε πίσω από αυτή τη σκέψη μήπως υπάρχει και μια μοναξιά; Μοναξιά που νομίζω κάπως επιβάλλετε στον εαυτό σας ως τιμωρία που "δεν σας αγάπησε" ο φίλος σας όσο εσείς. Π.χ: Λέτε "η κατάσταση αυτή με πλήγωσε πολύ. Σταμάτησα να βγαίνω, να κάνω πράγματα, δεν το είπα στους γονείς μου". Κάτι άλλο που παρατήρησα στην αφήγησή σας είναι ο τρόπος που μιλάτε. Έχει αρκετά σημεία που συμπυκνώνονται και δεν φαίνεται ξεκάθαρα τί συμβαίνει μέσα σ'αυτά. Λόγου χάρη: "σταμάτησε εντελώς ξαφνικά να μου μιλάει", "Αιφνιδιασμένος και πάνω σε πανικό και ενθουσιασμό όμως το αρνήθηκα". Τί σημαίνει για σας το ξαφνικά; Εννοείτε πως δεν καταλάβατε τί μεσολάβησε; Δεν ήταν σαφές το "για ποιό λόγο;" Αν δεν καταλάβατε την αλλαγή της συμπεριφοράς του, τί σας έκανε να προτιμήσετε την απομόνωση από το να ζητήσετε εξηγήσεις; Μήπως ο αιφνιδιασμός κι ο πανικός σας όταν τελικά ήρθε για να σας βρει ήταν η θυμωμένη απάντηση σ'αυτή την αναιτιολόγητη ξαφνικότητα; Αν βρείτε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα είναι βοηθητικό για σας ως προς το να δώσετε μια εξήγηση μέσα σας για το τέλος ή την όποια συνέχεια αυτής της σχέσης. Είναι σημαντικό παρ'όλα αυτά όταν δεν μπορείτε να αιτιολογήσετε μια συμπεριφορά να προτιμάτε να ζητάτε εξηγήσεις έτοιμος να δεχτείτε μια κριτική. Αυτό πολλές φορές σώζει μια σχέση αν και δεν την συντηρεί πάντα.</div>
<p><strong><br /></strong></p>
</div>