Μοναξιά, όταν ο σύντροφος δεν είναι αυτό που θα ήθελες….

<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="font-size: medium;">Με ρώτησε μια γυναίκα για το βιβλίο που έγρα­φα και της είπα ότι θα λέγεται: «Έρωτας ή τίπο­τα». Και τότε αυτή γελώντας είπε: «Εγώ δηλαδή είμαι στο τίποτα!». Όταν αρνήθηκα τον αυτοπροσ- διορισμό της, αφού επρόκειτο για μια ζωντανή γυ­ναίκα που η ζωή της ήταν δημιουργική και η στά­ση της φανέρωνε μια φλόγα, εκείνη μου απάντησε με πικρό χαμόγελο: «Τότε θα έπρεπε να αλλάξω άντρα!».</span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="font-size: medium;">Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης </span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Η πικρή αυτή φράση που προερχόταν από μια άξια και υπεύθυνη γυναίκα μετέφερε μια αλήθεια που την έχω ζήσει πολλές φορές στην κλινική μου εργασία. Άντρες και γυναίκες νιώθουν την επιθυ­μία να αναβλύζει στη ζωή τους και τον σύντροφό τους να στέκεται εμπόδιο να την ζήσουν.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Καθημερινά στο γραφείο μου και τακτικά στις ομιλίες, όταν αναφέρομαι στο κεφάλαιο της ευχαρι­στιακής ζωής του ζευγαριού στην καθημερινότητα, δέχομαι τα εναγώνια αυθεντικά ερωτήματα που</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">αναφέρονται στις καταστάσεις εκείνες που ο ένας σύντροφος λαχταρά και επιθυμεί να ζήσει ερωτικά και ευχαριστιακά και ο άλλος γίνεται εμπόδιο με την μιζέρια του, που εκφράζεται με απόσυρση, κλεί­σιμο, απογοήτευση, έλλειψη διάθεσης, δυσθυμία, γκρίνια και διαρκή έκφραση κούρασης και απαι­σιοδοξίας.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Πρόκειται για υπεύθυνους ανθρώπους που λα­χταρούν να ζήσουν την συντροφικότητα σ’ όλες της τις εκφάνσεις, αλλά που οι σύντροφοί τους έχουν βο­λευτεί στο λίγο, έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και δεν είναι διατεθειμένοι να ανοιχτούν.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Άνθρωποι που αρκούνται στις δουλειές και ανα- φέρονται διαρκώς στην κούραση που νιώθουν. Κα­ταγράφουν σαν κούραση κάθε τι που θα μπορούσε να δημιουργήσει την χαρά. Μετρούν τα χρήματα και ισχυρίζονται ότι δεν φτάνουν για ό,τι δεν είναι απολύτως αναγκαίο. Θεωρούν ως θορύβους τα τρα­γούδια και τις χαρούμενες φωνές.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Αποσύρονται οι ίδιοι, αλλά ταυτόχρονα ενοχοποι­ούν και το όποιο άνοιγμα πάει να κάνει ο σύντροφός τους. Πάντοτε βρίσκουν μια δικαιολογία για να μέ­νουν στο σπίτι και να αποφεύγουν τις παρέες και τις εξόδους και οργίζονται αν αμφισβητηθεί η έγκυρό- τητα των δικαιολογιών τους.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Ασχολούνται με το σώμα τους, όχι για να το χα- ρούν και να το φροντίσουν, αλλά μόνο για να το πε- ριθάλψουν από τις διάφορες ασθένειες που ανακα-</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">λύπτουν. Απολαμβάνουν μόνο τη μοναχικότητα. Δεν αγαπούν τα ταξίδια. Το πικάντικο φαγητό τούς πειράζει.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Οι χαρούμενες έντονες φωνές τούς προκαλούν πονοκέφαλο. Η σεξουαλική συνεύρεση είτε γίνεται σαν ανάγκη, είτε καλύτερα να αποφεύγεται. Οτιδή­ποτε απειλεί να τους βγάλει από την βουλιαγμένη τους ρουτίνα, καταγράφεται ως ενόχληση.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Τι θα απαντήσουμε στους συντρόφους αυτών των ανθρώπων; Ότι πρέπει να τιμωρηθούν ισόβια γιατί δεν επέλεξαν με κριτήρια που θα τους προφύλαγαν από τέτοιες καταστάσεις; Ότι και αυτοί φταίνε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί; Ότι θα μπο­ρούσαν να το είχαν αποφύγει με κάποιες άλλες συ­μπεριφορές τους; Είναι τότε που η δήθεν φροντίδα γίνεται βαρίδι και η δήθεν αλήθεια εκτελεστικό από­σπασμα.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Όμως το ερώτημα παραμένει. Τι μπορεί να γίνει με εκείνους που η ζωή τους έχει προχωρήσει, έχουν κάνει οικογένεια και που ενώ ο γάμος τους δεν έχει χαρά, το διαζύγιο δεν είναι η λύση; Τι να κάνει η γυναίκα που λαχταρά να ζήσει και βλέπει τον άντρα της να βουλιάζει στον καναπέ; Τι να κάνει ο άντρας που έχει χίλιες λαχτάρες και ακούει την γυναίκα του να γκρινιάζει για το κάθε τι και δεν έχει διάθε­ση για να κάνουν κάτι ευχάριστο οι δυο τους;</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Εδώ, τα πράγματα μοιάζουν αδύνατον να αλλά­ξουν. Οι παραινέσεις, οι παροτρύνσεις, οι συμβου­</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">λές, οι προτάσεις δεν έχουν καμιά τύχη. Οι διάλο­γοι είναι επαναλαμβανόμενοι, τα επιχειρήματα της μιζέριας και της κούρασης είναι ακλόνητα και αδιαπραγμάτευτα, λυγίζοντας κάθε προσπάθεια αμφισβήτησής τους. Η κατάληξη γνωστή. Ο σύ­ντροφος που προτείνει τη ζωή χάνει κάθε διάθεση και οργισμένος, εξαντλημένος αποσύρεται κάνο­ντας χιλιάδες μαύρες σκέψεις.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Τι σημαίνει στην κατάσταση αυτή ότι πρέπει να κάνει υπομονή; Να βουλιάξει και αυτός; Να πιει ένα χαμομήλι ή ένα ηρεμιστικό για να κατασταλούν οι επιθυμίες του; Να αποδεχθεί την μοίρα του και να παραδοθεί στο μοιραίο; Αυτές αποτελούν προσωπι­κές υπαρξιακές συνθηκολογήσεις και όσοι τις υπέ­γραψαν, ένιωσαν την εσωτερική οργή τους να θερι­εύει και πικρά να εύχονται για τα παιδιά τους να γίνουν ανεύθυνα, ώστε να κάνουν ό,τι τούς αρέσει και να μην φυλακισθούν στα δεσμά της αξιοπρέ­πειας.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Είναι σε τέτοιες στιγμές που θυμάμαι με απο­στροφή τα διαβάσματα της παιδικής μου ηλικίας που αναφερόντουσαν στο διαδεδομένο βάρβαρο έθι­μο στην Ινδία, που το επέβαλλε δήθεν η θεά Κάλι. Σύμφωνα με το έθιμο, όταν πέθαινε ο σύζυγος έπρε­πε στην πυρά που καιγόταν το πτώμα του να καεί και η ζωντανή γυναίκα του, που συνήθως ήταν πο­λύ νεώτερή του, ώστε να τον υπηρετεί και στον άλ­λο κόσμο.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">θα μπορούσαν οι καταστάσεις αυτές να δρομο­λογηθούν διαφορετικά; Η αυθεντική αρετή της υπο­μονής δεν είναι βέβαια ισοδύναμο της μαλθακότη- τας και της ανοχής. Η υπομονή εδώ αντιστοιχεί στην άρνηση των παρορμητικών ενεργειών. Δεν προβαίνω σε απονενοημένες ενέργειες, αλλά αξιο- ποιώ την εμπειρία μου ώστε να αποφύγω τις επα­ναλαμβανόμενες αδιέξοδες προσπάθειες. Δίνω χρό­νο στον εαυτό μου, ώστε να ανασυγκροτηθώ. Να θυμηθώ ποιος είμαι. Να αποφασίσω τελεσίδικα ότι η ζωή μου είναι μοναδική και σημαντική, αλλά και πολύ σύντομη για να την αφήσω να φθείρεται στην προσπάθειά μου να πείσω και τους άλλους να συμ- φωνήσουν μαζί μου.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου απέναντι στον αντίπαλο, που δεν είναι ο σύντροφός μου, αλλά η φθορά σε μια ζωή δίχως νόημα. Επαναπροσδιορίζω το δικό μου νόημα, που είναι προσωπικό, αλλά όχι στενά ατομικό. Και όλα αυτά δεν είναι διαπραγμα­τεύσιμα. Δεν χωρούν εκπτώσεις, γιατί αφορούν τη ζωή μου.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Αν εγώ κινηθώ μ’ αυτόν τον τρόπο, τρυφερά, πα­θιασμένα και αποφασισμένα, τότε ή ο σύντροφος θα κινητοποιηθεί και εκείνος και θα παρασυρθεί προς τη ζωή, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να εξασφα­λίσει (γιατί διαφορετικά θα απογοητευθεί και θα επανέλθει στα ίδια) ή ο σύντροφος δεν θα ακολου­θήσει, αλλά τότε αυτό θα αποτελεί δική του επιλο</span></span><span style="font-size: medium;">γή ζωής. Τότε λυπάσαι, αλλά δεν </span><em style="font-size: medium;">χάνεις</em><span style="font-size: medium;"> πίσω.</span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;">Δεν χρειάζεται να πάρεις διαζύγιο, για να στα­θείς στα πόδια σου και να πορευτείς αυτόνομα. Η αυτονομία είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε υγι­ούς και λειτουργικού ανθρώπου. Είναι βέβαια κά­ποιες πολύ δύσκολες προσωπικές καταστάσεις που λειτουργούν κινητοποιητικά και αφυπνιστικά. Έχω ζήσει ανθρώπους μετά από μια σοβαρή ασθένεια που απείλησε τη ζωή τους, που πήραν καθοριστικές αποφάσεις για τη στάση τους απέναντι στο δώρο της ζωής.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;"><em><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span lang="en-US">Me </span></span><span lang="el-GR">είχαν καλέσει σε μια ομιλία ο σύλλογος καρ­κινοπαθών μιας πόλης της Θράκης και το θέμα που ζητησαν ήταν: «Η υπεράσπιση της χαράς, στην εποχή της κρίσης». Οι υπέροχοι άνθρωποι του συλ­λόγου —κυρίως γυναίκες— ήταν γεμάτοι ζωντάνια και αποφασιστικότητα για να υπερασπιστούν όχι απλώς την επιβίωση, αλλά τη δημιουργική ζωη. Είχαν αγγιχθεί από τον θάνατο και αναφερόντου­σαν στις συνταρακτικές εμπειρίες τους, στην αβά­σταχτη διαρκή αβεβαιότητα με την οποία έπρεπε να συνυπάρχουν.</span></em></span></span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;"><em>Αντί να ισοπεδωθούν, μετέτρεπαν την απειλή του χρόνου σε κυνήγι των ουσιαστικών σχέσεων και της αγάπης, που δεν είναι ένα κάποιο συναίσθημα, αλλά κλειδί ζωής. Σε υπεράσπιση του πάθους για την φύση. Σε πράξεις αλληλεγγύης που δεν περιελα</em></span></span><em style="font-size: medium;">μβαναν παρηγοριές, αλλά μεταφορά προτύπων ζωής με διακριτική,</em><span style="font-size: medium;"> αλλά </span><em style="font-size: medium;">ενεργό παρουσία.</em></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><em style="font-size: medium;"><br /></em></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><em style="font-size: medium;">Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο βιβλίο του Δρ Καραγιάννη: Έρωτας όλα ή τίποτα- Εκδόσεις Αρμός </em></p>

Σχετικά άρθρα