<div class="single-article-content">
<p style="text-align: justify;">O <strong>Θωμάς Μοσχόπουλος</strong>, μετά τις παραστάσεις Mistero Buffo και Ρινόκερος καταπιάνεται με το <strong>Λίλιομ </strong>του <strong>Φέρεντς Μόλναρ</strong>, στα πλαίσια του κύκλου «<strong>Κακά αγόρια σε έργα με περίεργα ονόματα</strong>», από τις 20 Δεκεμβρίου στο <strong>Θέατρο Πόρτα</strong>.<br /> <br /> Λίλιομ μπορεί στα ουγγαρέζικα να σημαίνει <strong>κρίνο</strong>, αλλά στην ουγγαρέζικη αργκό είναι το «<strong>λουλούδι</strong>», η «<strong>μάρκα</strong>», η «<strong>μούρη</strong>», ο άνθρωπος του <strong>υποκόσμου</strong>. Ο Λίλιομ στο έργο του Μόλναρ είναι ένας γοητευτικός <strong>αλήτης</strong>, βίαιος, απρόβλεπτος, παιχνιδιάρης και ακαταμάχητα αλαζόνας. Ο κόσμος του συναρπαστικός, λαμπερός και εύθραυστος ακριβώς όπως ο γεμάτος ιλιγγιώδεις ψευδαισθήσεις κόσμος του <strong>Λούνα Πάρκ</strong> της Βουδαπέστης, της οποίας είναι το απόλυτο «<strong>αστέρι</strong>». Μέχρι, που εμφανίζεται ένα κορίτσι που θα <strong>ραγίσει </strong>την επίχρυση επιφάνειά του μια για πάντα.</p>
<p style="text-align: justify;">Το πιο γνωστό έργο του κλασσικού Ούγγρου συγγραφέα, που γράφτηκε το 1909, φλερτάρει με τον <strong>εξπρεσιονισμό</strong>, το <strong>μελόδραμα</strong>, το <strong>γκροτέσκο</strong>, τη <strong>νοσταλγία</strong>, τον <strong>κυνισμό </strong>και το <strong>λαϊκό θέατρο </strong>και κάνει <strong>κοινωνικό σχόλιο </strong>χωρίς ποτέ να χάνει τον λυρισμό και το χιούμορ του. Ένα έργο, σαν <strong>rollercoaster </strong>συναισθημάτων και σχέσεων. Αποτέλεσε ένα από τα πιο δημοφιλή θεατρικά έργα του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα σε Ευρώπη και Αμερική, μεταφέρθηκε πολλές φορές στον κινηματογράφο (με πιο διάσημη μεταφορά του εκείνη του 1934 από τον Φριτς Λάνγκ). <br /> <br /> Ο <strong>Φέρεντς Μόλναρ</strong> γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1878, γόνος εύπορης εβραϊκής  οικογένειας. Σπούδασε νομική και ξεκίνησε να δουλεύει ως <strong>δημοσιογράφος </strong>σε εφημερίδα της Βουδαπέστης, ενώ κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο δούλεψε ως ανταποκριτής. Ξεκίνησε να γράφει διηγήματα, προτού περάσει στη συγγραφή θεατρικών έργων (κυρίως κωμωδιών αρχικά) και μυθιστορημάτων. «<strong>Τα αγόρια της οδού Παλ</strong>» παραμένει ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα στην Ουγγαρία. Οι καλλιτεχνικές του επιρροές υπήρξαν συγγραφείς όπως ο Πιραντέλλο και ο Όσκαρ Γουάιλντ, ενώ τα έργα του, γνώρισαν και διεθνή αναγνώριση, με ανεβάσματα στο Broadway της Νέας Υόρκης και κινηματογραφικές διασκευές. Έγραψε συνολικά 42 θεατρικά, που διακρίνονται για το μείγμα <strong>ρεαλισμού </strong>και <strong>ρομαντισμού</strong>, <strong>κυνισμού </strong>και <strong>συναισθηματισμού</strong>.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Συντελεστές</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Απόδοση–Σκηνοθεσία: <strong>Θωμάς Μοσχόπουλος</strong><br /> Σκηνικά–Κοστούμια: <strong>Έλλη Παπαγεωργακοπούλου</strong><br /> Μουσική: <strong>Κορνήλιος Σελαμσής</strong><br /> Φωτισμοί: <strong>Σοφία Αλεξιάδου</strong><br /> Κίνηση: <strong>Χαρά Κότσαλη</strong><br /> Συνεργάτης Σκηνοθέτης: <strong>Άννα Μιχελή</strong><br /> Συνεργάτης Σκηνογράφος: <strong>Ευαγγελία Θεριανού</strong><br /> Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου:<strong> Σοφία Βάσο</strong><br /> Ερμηνεύουν: <strong>Λευτέρης Βασιλάκης, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Κλίνης, Έμιλυ Κολιανδρή, Φιλαρέτη Κομνηνού, Ηλίας Μουλάς, Κίττυ Παϊταζόγλου, Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Χρυσοστόμου</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
</div>