Αλμπέρ Καμύ

<p><strong><big>Αλμπέρ Καμύ</big> ( 1913-1960 , Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957)</strong><br />βιβλία: "Ο Ξένος", και " Η Πανούκλα"</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ο </span><strong>Αλμπέρ Καμύ</strong><span> </span><span>ήταν </span>Γάλλοςφιλόσοφος<span> και </span>συγγραφέας<span>, ιδρυτής του </span><em>Theatre du Travail</em><span> (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του </span><em>Ο Ξένος</em><span> και </span><em>Η Πανούκλα</em><span>, στα θεατρικά του έργα </span><em>Καλλιγούλας</em><span> και </span><em>Οι δίκαιοι</em><span> και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια </span><em>Ο Μύθος του Σίσυφου</em><span> και </span><em>Ο επαναστατημένος άνθρωπος</em><span>. Τιμήθηκε το 1957 με το </span>Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας<span>.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Ο Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε στις </span>7 Νοεμβρίου<span> του </span>1913<span> στην </span>Αλγερία<span> από πατέρα </span>Γάλλο<span> χωρικό, μητέρα </span>Ισπανίδα<span> και μεγάλωσε μέσα στην ένδεια. Ο πατέρας του, Λυσιέν, εργαζόταν για έναν έμπορο κρασιού σε ένα οινοπαραγωγικό κτήμα κοντά στο Μοντοβί (Mondovi) της </span>Αλγερίας<span>, όπου γεννήθηκε και ο Αλμπέρ. Επιστρατεύθηκε όμως τον Σεπτέμβριο του 1914 και ο τραυματισμός του στη μάχη του Μάρνη τον οδήγησε στον θάνατο στις </span>17 Οκτωβρίου<span> του </span>1914<span>. Ο μικρός Αλμπέρ θα γνωρίσει τον πατέρα του μέσα από μία φωτογραφία και μία σημαντική οικογενειακή ιστορία: την περιγραφή της έντονης αποστροφής που έδειξε ο πατέρας του μπροστά στο θέαμα μίας εκτέλεσης. Μετά το θάνατο του Λυσιέν η οικογένεια εγκαθίσταται στο </span>Αλγέρι<span>. Ο Αλμπέρ κάνει τις σπουδές του έχοντας την υποστήριξη των καθηγητών του (μεταξύ των οποίων βρίσκουμε και τον </span>Ζαν Γκρενιέ<span>, που θα παρουσιάσει στον μαθητή του το έργο του </span>Νίτσε<span>). Ξεκινά να γράφει πολύ νέος και τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό </span><em>Sud</em><span> το </span>1932<span>. Μετά το απολυτήριο λυκείου (bac) παίρνει πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία (lettres), της Φιλοσοφικής Σχολής, αλλά η </span>φυματίωση<span> τον εμποδίζει να περάσει τον διαγωνισμό πιστοποίησης που θα του επέτρεπε να ασχοληθεί με την εκπαίδευση (agrégation).</span></span></p>
<p style="text-align: justify;">Το 1952 έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ με την δημοσίευση στο περιοδικό <em>Μοντέρνοι καιροί</em> (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική». Το 1956, στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την <em>Πτώση</em>(La Chute), ένα απαισιόδοξο βιβλίο. Το 1957 τιμάται με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Καμύ βρίσκει τον θάνατο στις 4 Ιανουαρίου 1960, πριν προλάβει να συμπληρώσει τα 47 του, σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στο (Πτι) Βιλμπλεβέν της Υόν (Yonne), όταν ο οδηγός και συγγενής του στενού του φίλου Γκαλιμάρ παρεκκλίνει της πορείας του και ρίχνει το αυτοκίνητο μάρκας Facel-Vega σε ένα δέντρο. </p>
<p style="text-align: justify;">Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στον Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Αλμπέρ Καμύ παραδόθηκε στη διαρκή εναλλαγή για να αποφύγει τη "συνήθεια", ωστόσο διατήρησε μία και μοναδική ως την τελευταία ημέρα της ζωής του: να γράφει για τους ανθρώπους, για "τα παθήματα της ψυχής" και για το "παράπονο των εγκλείστων στον εαυτό τους" ανθρώπων. Το σύνολο του έργου του (αριθμεί 30 βιβλία) είχε ευρύτατη απήχηση και μεταφράστηκε στις περισσότερες χώρες. Ο Καμύ ήταν ο κατ' εξοχήν "ανθρώπινος" συγγραφέας, ο κατ' εξοχής ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητας, ο πραγματικός αναλυτής των "μάταιων πράξεων", όπως γράφει ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου.</p>
<p style="text-align: justify;"><span><span><br /></span></span></p>

Σχετικά άρθρα