Έγιναν θρύλοι πριν γίνουν άνδρες (videos)

Η ζωή περνάει και χάνεται έτσι ξαφνικά. Χωρίς προειδοποίηση. Και σχεδόν πάντα, αυτοί που φεύγουν νέοι, μένουν στην ιστορία. Για πάντα. Πριν από 57 χρόνια, “χάθηκε” μία ομάδα η οποία λόγω του νεαρού της ηλικίας των παικτών της, ήταν γνωστή με το παρατσούκλι “μπέμπηδες”. Και επειδή τα… μωρά χρειάζονταν έναν “πατέρα” πήραν το επώνυμο του προπονητή τους. The “Busby Babes”.

 
Η Κλωθώ είχε γνέσει το νήμα της ζωής αυτής της ομάδας απλόχερα. Η Λάχεσις είχε μοιράσει αστείρευτο ταλέντο σε κάθε παίκτη, όμως η Ατροπος, αυτή η μοίρα που κανένας ποτέ δεν τη χώνεψε (και ούτε πρόκειται), αποφάσισε το χιονισμένο μεσημέρι της 6ης Φεβρουαρίου, να το κόψει.
 
Το χρονικό μίας μεγάλης ομάδας
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέκτησε δύο συνεχόμενους εγχώριους τίτλους. Το 1956 και το 1957, κάνοντας μάλιστα ρεκόρ για τα αγγλικά δεδομένα με τον μέσο όρο των μόλις 22 ετών (και ενώ προηγουμένως η ίδια σχεδόν ομάδα είχε σαρώσει από το 1951 έως το 1955 το Κύπελλο Νέων). Επόμενος στόχος ήταν η κατάκτηση της Ευρώπης.
 
Ωστόσο οι Αγγλοι εκείνη την εποχή δεν ήθελαν να έχουν παρτίδες με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Για αυτό δεν συμμετείχαν στις διεθνείς διοργανώσεις της “γηραιάς ηπείρου”. Τελικά, μετά από αφόρητες πιέσεις ο Ματ Μπάσμπι παίρνει το ΟΚ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει το δικαίωμα να πάρει μέρος στο Κύπελλο Πρωταθλητριών αλλά με μία ρητή εντολή. “Μην τολμήσετε ποτέ να ζητήσετε αναβολή αγώνα”.
 
Στην ευρωπαϊκή της πορεία η Γιουνάιτεντ ξεπέρασε αρχικά το εμπόδιο της Σάμροκ Ρόβερς με δύο νίκες. Υπερκέρασε το… σκόπελο της Ντούγκλα Πράγας και στη συνέχεια τέθηκε αντιμέτωπη με τον Ερυθρό Αστέρα. Τους τότε Γιουγκοσλάβους τους κέρδισε με 2-1 στο “Ολντ Τράφορντ” και στη ρεβάνς στο “Μαρακανά”, οι “μπέμπηδες” έκαναν πλάκα. Δύο γκολ ο Τσάρλτον, ένα ο Βάιολετ και η Γιουνάιτεντ προηγείται 0-3 στο 20′! Το ματς τελειώνει 3-3 αλλά… ποιος ασχολείται. Όλοι πλέον περιμένουν με αγωνία τη μέρα που η Μάντσεστερ θα αμφισβητούσε την κυριαρχία της μεγάλης Ρεάλ Μαδρίτης (αν και επόμενος αντίπαλος στους “4” της διοργάνωσης ήταν η Μίλαν).
 
Η μοιραία μέρα
Το πλάνο της επιστροφής προέβλεπε αναχώρηση για το Μάντσεστερ το πρωί της 6ης Φεβρουαρίου. Ενδιάμεσα και πιο συγκεκριμένα στο Μόναχο θα γινόταν ο ανεφοδιασμός του ελικοφόρου G-ALZU των Βασιλικών αερογραμμών. Χρόνος καθυστέρησης δεν υπήρχε καθώς ήταν προγραμματισμένο το ντέρμπι με τη Γουλβς που ενδεχομένως να έκρινε και τον τίτλο του πρωταθλητή. Περιθώρια αναβολής του αγώνα δεν υπήρχαν, ενώ η ξεκούραση ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη.
 
Ο κυβερνήτης Τζέιμς Θέιν έκανε δύο προσπάθειες για να απογειώσει το αεροπλάνο . Και οι δύο όμως στέφθηκαν από αποτυχία. Τα μέλη της αποστολής πίεζαν αφού για αυτούς δεν υπάρχει περίπτωση νέας καθυστέρησης. Στις 3:04 μ.μ. ο κυβερνήτης έκανε την τελευταία προσπάθεια. Το αεροσκάφος τροχοδρόμησε και όταν πια είχε φτάσει στα μισά της πίστας, ο Θέιν κατάλαβε ότι το πρόβλημα με την τροφοδοσία των κινητήρων δεν είχε αποκατασταθεί και οι παγωμένες μηχανές δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Ήταν όμως πολύ αργά. Τα φρένα δεν έπιαναν και ο ατσάλινος όγκος άρχισε ένα τρελό πατινάζ που σταμάτησε στο φράχτη, πολύ κοντά στα σπίτια του χωριού Κιρχτρούντερινγκ, δίπλα στο αεροδρόμιο Ριμ που δεν υπάρχει πια.
 
Αυτοί που χάθηκαν
Όσοι ποδοσφαιριστές προτίμησαν να αράξουν στη γαλαρία το πλήρωσαν με τη ζωή τους. Το αεροπλάνο προσέκρουσε με το πίσω μέρος και όσοι κάθονταν εκεί, ήταν οι άτυχοι της υπόθεσης. Αυτοί ήταν ο 29χρονος Αγγλος διεθνής Ρότζερ Μπιρν, ο 22χρονος επιθετικός Λίαμ “Μπίλι” Γουίλαν, o 22χρονος αριστερός εξτρέμ Ντέιβιντ Πεγκ, ο 26χρονος επιθετικός Τόμι Τέιλορ, ο 21χρονος μέσος Εντι Κόλμαν, ο 24χρονος κεντρικός αμυντικός Μαρκ Τζόουνς και ο 25χρονος αριστερός μπακ Τζεφ Μπεντ. 
 
Δεκαπέντε μέρες αργότερα, θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο και ο 21χρονος μέσος Ντάνκαν Έντουαρντς. Η μεγαλύτερη απώλεια στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου . Ήταν διεθνής από τα 18 του και το πιο λαμπρό αστέρι ανάμεσα σε αυτά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
 
Εκτός από τους οκτώ ποδοσφιριστές τη ζωή τους έχασαν ο γραμματέας -και μάνατζερ της ομάδας προπολεμικά- Γουόλτερ Κρίκμερ, ο προπονητής Χέρμπετ Γουάλεϊ, ο γυμναστής Τόμ Κάρι , ο παλιός διεθνής τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Σίτι και μετέπειτα δημοσιογράφος Φρανκ Σουίφτ, οι επίσης δημοσιογράφοι Ντον Ντέιβις , Τζορτζ Φέλοους, Τομ Τζάκσον, Αρτσι Λέντμπροκ, Χένρι Ρόουζ και Ερικ Τόμπσον, ο συγκυβερνήτης Ρέιμοντ, ο φροντιστής Κέιμπλ, ο ταξιδιωτικός πράκτορας Μάιλν και ο οπαδός Γουίλι Σατίνοφ.
 
Αυτοί που επέζησαν
Ωστόσο κάποιοι είχαν ένα άγγελο στο πλευρό τους και γλίτωσαν σαν από θαύμα από τη συντριβή του αεροπλάνου. Αυτοί ήταν: ο μάνατζερ Ματ Μπάσμπι, οι παίκτες: Μπόμπι Τσάρλτον, Μπίλι Φουλκς, Χάρι Κρεγκ, Κεν Μόργκανς, Αλμπερτ Σκάνλον, Ντένις Βάιολετ, Ρέι Γουντ, Τζόνι Μπέρι, και Τζάκι Μπλαντσφλάουερ (οι δύο τελευταίοι δεν ξαναέπαιξαν ποδόσφαιρο), ο δημοσιογράφος Φρανκ Τέιλορ, οι φωτογράφοι Πίτερ Χάουαρντ και Τεντ Έλιαρντ, η επιβάτης Βέρα Λούκιτς και το μωρό της (το οποίο έσωσε ο Χάρι Κρεγκ), η σύζυγος του ταξιδιωτικού πράκτορα κα. Μίκλος (ο σύζυγός της πέθανε κατά τη συντριβή), ο επιβάτης Ν. Τομάσεβιτς, ο πιλότος Τζέιμς Θέιν και δύο αεροσυνοδοί.
 
Το τηλεγράφημα
Ο Ντάνκαν Έντουαρντς από το αεροδρόμιο του Μονάχου προσπάθησε να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους θέλοντας να τους καθησυχάσει για την καθυστέρηση. Έτσι έστειλε ένα τηλεγράφημα στη σπιτονοικοκυρά του στο Μάντσεστερ στο οποίο έγραψε: “Όλες οι πτήσεις ματαιώθηκαν. Επιστρέφουμε σπίτι αύριο”.
Το τηλεγράφημα παραδόθηκε στην παραλήπτρια σχεδόν δύο ώρες μετά το ατύχημα. Όταν πλέον ήταν ήδη αργά…
 
Τι έγραψε ο Τύπος
Τα πρωτοσέλιδα από τις εφημερίδες της εποχής ήταν βυθισμένα στο πένθος. Όμως η τραγωδία δεν μπορεί με τίποτα να αποτυπωθεί στο χαρτί. Κανένας δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.
 
Η “Daily Herald” στο πρωτοσέλιδό της ανέφερε χαρακτηριστικά: “21 νεκροί σε αεροπορικό δυστύχημα. Η Μάντσεστερ θρυμματίστηκε. Ο Μπάσμπι στην επικίνδυνη λίστα”.
 
Η “Daily Mirror” είχε τίτλο: “Ποδοσφαιρική τραγωδία στον αέρα” και υπότιτλο: “Το αεροπλάνο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συντρίφθηκε. 21 νεκροί”. 
 
Τέλος η τοπική εφημερίδα της πόλης, η “Manchester Evening News”, στην πρώτη της σελίδα ανέφερε χαρακτηριστικά: “Ο Ματ 50-50. Ο Έντουαρντς (σ.σ. κλινικά) “νεκρός”. Ο Τέιλορ σε κώμα”.
 
Η… εξόφληση του “χρέους”
Ο Ματ Μπάσμπι θα δώσει τη δική του μάχη στο νοσοκομείο του Μονάχου. Όταν μετά από πολύ καιρό επέστρεψε στα καθήκοντά του, βρήκε μια ομάδα “πληγωμένη” στο.. σώμα και στην “ψυχή”. Παρότι ξέρει ότι “μπέμπηδες” δεν μπορούν να δημιουργηθούν από την αρχή, ζητάει δέκα χρόνια διορία για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης. 
Και το Μάιο του 1968 στο “Γουέμπλεϊ”, όταν με αντίπαλο την Μπενφίκα κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ένιωσε ότι η ιστορία τού εξόφλησε κάποια παλιά γραμμάτια. Μαζί με αυτόν, ο Μπόμπι Τσάρλτον και ο Μπιλ Φουλκς ολοκλήρωναν με θριαμβευτικό τρόπο τη διαδρομή από την κόλαση του Μονάχου στο παραδεισένιο Έβερεστ της Ευρώπης.
 
Τα λουλούδια του Μάντσεστερ
Κάθε χρόνο σαν σήμερα, στο μνημείο που υπάρχει έξω από το “Ολντ Τράφορντ” συγκεντρώνονται χιλιάδες κόσμου που θέλουν να αφήσουν ένα λουλούδι στη μνήμη των “θρυλικών μπέμπηδων” και των άλλων θυμάτων του αεροπορικού δυστυχήματος. Όλοι κλαίνε γοερά και για να ξεφύγουν από τη φόρτιση τραγουδάνε το: “Λουλούδια του Μάντσεστερ”. Ξανά και ξανά, χωρίς να κρατάνε ενός λεπτού σιγή…

Σχετικά άρθρα