Χρόνια ολόκληρα η ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση πάσχιζε ν’ αναδείξει, δίπλα στον Καλλίνικο Κρεάνγκα, έναν αθλητή, που θα έφτανε σε τοπ επίπεδο και θα κατάφερνε σπουδαία πράγματα στα μεγάλα αγωνιστικά ραντεβού του αθλήματος. Στον συγκεκριμένο πολύ δύσκολο δρόμο ο Παναγιώτης Γκιώνης έδειξε από νωρίς ότι πληρούσε αυτές τις προϋποθέσεις. Πριν από περίπου δέκα χρόνια άρχισε να πετυχαίνει σπουδαίες νίκες, αλλά του έλειπαν ένα-δύο βήματα παραπάνω για να φτάσει στο σημείο που πραγματικά άξιζε. Ο προάγγελος για την …εκτόξευσή του ήρθε το 2009 στην Πεσκάρα όταν αναδείχτηκε «χρυσός» Μεσογειονίκης και τους τελευταίους 16 μήνες έφτασε στην απόλυτη δικαίωσή του. Δύο μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Σβέσατ το 2013, χάλκινο στη Στοκχόλμη στο απλό ενός τουρνουά παγκόσμιας εμβέλειας (World Tour) και χάλκινο χτες στο Μπακού στο Top 16, στον θεσμό, που συγκεντρώνει την αφρόκρεμα της Ευρώπης. Μαζί με αυτά υπογραμμίζονται ασφαλώς, η άνοδος στις πρώτες θέσεις του παγκοσμίου πίνακα αξιολόγησης, οι πετυχημένες παρουσίες σε παγκόσμια τουρνουά με προσκλήσεις, η μεταγραφή σε κορυφαίο ευρωπαϊκό σωματείο και οι επιτυχίες του σε διασυλλογικό επίπεδο. Στο Αζερμπαϊτζάν ο Γκιώνης βάδισε για τέταρτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση στα …χνάρια του αξεπέραστου Κρεάνγκα κι αυτό και μόνο αποτυπώνει την τεράστια πρόοδό του. Η νέα πρωτοφανής διάκριση σκόρπισε χαμόγελα και περηφάνια στο άθλημα και επιβεβαίωσε ότι η χώρα διαθέτει τα τελευταία χρόνια και δεύτερο αθλητή πολύ υψηλών απαιτήσεων!
Το Ευρωπαϊκό Top 16 είναι η συνέχεια του κλασικού Top 12, που καθιερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 κι έγινε τελευταία φορά το 2012. Σε αυτόν τον θεσμό λοιπόν, ο Γκιώνης έγινε μόλις ο δεύτερος Έλληνας αθλητής, που ανεβαίνει στο βάθρο των νικητών, μετά τον Κρεάνγκα, ο οποίος έχει γράψει ιστορία. Η μεγαλύτερη στιγμή του Καλλίνικου καταγράφηκε το 2011 όταν (με τον Κώστα Βατσακλή κι εκείνος στον πάγκο) κατέκτησε το τρόπαιο! Από κει και πέρα εμφανίζει ένα ασημένιο μετάλλιο το 2007 και τρία χάλκινα το 1999, το 2009 και το 2010.
Στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Αυστρίας, τον Οκτώβριο του 2013, ήταν πρωτόγνωρη χαρά και για τους δύο η κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο ομαδικό. Στο απλό όμως, ο Γκιώνης κινήθηκε με την 3η θέση στους δρόμους, που είχε χαράξει ο Κρεάνγκα χρόνια πριν. Ο αθλητής των συνολικά 10 μεταλλίων στον θεσμό είχε φτάσει στον τελικό του απλού στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2002 στο Ζάγκρεμπ, ενώ πήρε και το χάλκινο μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα στο Άαρχους της Δανίας το 2005.
Τον Δεκέμβριο του 2013 στη Σουηδία ο Γκιώνης έγινε ο πρώτος γηγενής Έλληνας, που ανέβηκε στο βάθρο των νικητών στο απλό ενός επαμειβόμενου όπεν της ανώτερης βαθμίδας του αθλήματος (τα λεγόμενα World Tour). Ο Κρεάνγκα έχει να επιδείξει πολλές υψηλές διακρίσεις στα συγκεκριμένα όπεν και ξεχωρίζουν φυσικά οι τρεις πρωτιές του στην Ιαπωνία το 2002, στη Χιλή και στη Ρωσία το 2004.
Σε διασυλλογικό επίπεδο ο Γκιώνης πανηγύρισε τον περασμένο Δεκέμβριο την κατάκτηση του Κυπέλλου Γερμανίας με την Μπορούσια Ντίσελντορφ. Ήταν ο πρώτος του τίτλος με ξένο κλαμπ και μάλιστα ήρθε σε εδάφη της πανίσχυρης χώρας στην ευρωπαϊκή επιτραπέζια αντισφαίριση. Τότε …μιμήθηκε ξανά τον συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα, ο οποίος από το 2005 έως το 2010 πανηγύρισε με την Ενεμπόν τέσσερα πρωταθλήματα Γαλλίας! Θυμίζουμε επίσης ότι ο Γκιώνης κυνηγά το Τσάμπιονς Λιγκ με την Μπορούσια και βρίσκεται στα ημιτελικά, όταν ο Κρεάνγκα είχε κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο το 2003 με τη γαλλική Μονπελιέ (τότε Νάνσι Έβανς και νυν E.T.T.U. Cup).
Σίγουρα, το πολύ ψηλό πλασάρισμα στο διεθνές ranking list, η πολύχρονη καριέρα σε ξένα κλαμπ, η παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο και η κλήση στη μικτή ομάδα της Ευρώπης, αποτελούν επίσης σπουδαίες στιγμές, που πλέον έχουν ζήσει και οι δύο πρωταθλητές μας, αλλά τώρα στεκόμαστε κυρίως στα μετάλλια. Κι αξίζει να προσθέσουμε ότι η πρώτη επιτυχία στα …χνάρια του Κρεάνγκα ήρθε για τον Γκιώνη σε τουρνουά μικρότερης εμβέλειας όταν αναδείχτηκε 1ος Μεσογειονίκης. Εκείνος το πέτυχε το 2009 στην Πεσκάρα, ο Κρεάνγκα το κατάφερε το 1997 σε άλλη πόλη της ίδιας χώρας, το Μπάρι.