Άγιος Βαλεντίνος: Γιατί είναι σημαντική γιορτή για ερωτευμένους και μη

<p style="text-align: justify;"><strong>Ποιους ξέχασε ο Άγιος Βαλεντίνος;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ζήσης Παπαθανασίου</strong><br /><strong>Επ. Καθηγητής Γυναικολογίας – Σεξολόγος</strong><br /><strong>Διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου</strong></p>
<div class="text_exposed_show">
<p style="text-align: justify;">Δεν έχει καμιά σημασία αν πιστεύετε στον Άγιο Βαλεντίνο! Επίσης δεν έχει σημασία αν θεωρείτε την ημέρα ένα έξυπνο και εμπορικό πανηγύρι για να δουλεύουν τα ανθοπωλεία, τα καταστήματα με ακριβά και φθηνά δώρα, τα εστιατόρια και τα μπαράκια! Εκείνο που τελικά αξίζει να σημειωθεί είναι το αν ο καθένας μας πιστεύει ότι χωράει στον κόσμο των ερωτευμένων. Αν δηλαδή ανήκει στην κατηγορία των ευτυχισμένων ανθρώπων που βλέπουν την ευτυχία στα μάτια του συντρόφου τους και θυμήθηκαν το «σ’ αγαπώ» τη μέρα του Αγ. Βαλεντίνου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η προσοχή μου επικεντρώθηκε σε δύο νεαρές κοπέλες γύρω στα 17, που διάλεξαν με πολύ ενδιαφέρον ένα φτηνό μπρελόκ από το ψιλικαντζίδικο της γειτονιάς, γεμάτες προβληματισμό: «Θα του αρέσει του Γιώργου; Θα το βάλει στα κλειδιά του; Είναι πολύ εγωϊστικό να έχει τα αρχικά μου;»</p>
<p style="text-align: justify;"><br />Η δεύτερη σκηνή εκτυλίσσεται σε ανθοπωλείο του Κολωνακίου. Ένας καλοβαλμένος σαραντάρης γράφει και ξαναγράφει ευχές στην κάρτα που θα συνοδεύει τα λουλούδια. Προσπαθώ να μπω στην αμηχανία του. Η τελευταία κάρτα που θα μπει τελικά στην ανθοδέσμη γράφει: « Σ’ αγαπώ από καρδιάς».</p>
<p style="text-align: justify;"><br />Σκηνή τρίτη, στα σοκολατάκια Leonidas. Μια ώριμη πενηντάρα αναζητά σοκολατάκια χωρίς αμύγδαλο ή φουντούκι για να μπορεί να τα καταναλώσει ο αγαπημένος της.</p>
<p style="text-align: justify;">Σκηνή τέταρτη. Ένας πενηνταπεντάρης, με ατημέλητη εμφάνιση, αρκετά παρακμιακός, κάθεται απέναντι μου στο γραφείο μου, δυσκολευόμενος να αρχίσει να ξεδιπλώνει το πρόβλημά του. «Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που σας επισκέπτομαι ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Είμαι όμως αποφασισμένος να κάνω κάτι. Δεν έχω κάνει ποτέ σεξ και νομίζω ότι και τώρα αν επιχειρήσω δεν θα τα καταφέρω. Ερωτεύτηκα παράφορα μια γυναίκα στα 22 μου χρόνια, αλλά δεν τόλμησα να της το ομολογήσω ποτέ. Όταν μεγάλωσα, επιχείρησα μερικές φορές να κάνω σεξ με κοινές, αλλά δεν τα κατάφερα. Έχω βάλει στο μάτι μια σαραντάρα που δουλεύει στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου. Ανταλλάσσουμε ματιές κάθε φορά που ψωνίζω. Τελευταία της έπιασα κουβέντα και μου είπε πως ζει μόνη της. Φοβάμαι όμως να προχωρήσω…».</p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong>Είναι φανερό ότι ένας σημαντικός αριθμός ανδρών και γυναικών δεν κατάφεραν ποτέ να διεκδικήσουν ένα σύντροφο. Κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση, όπως λένε οι ψυχολόγοι. Άνθρωποι που νιώθουν συνήθως ασήμαντοι για να παίξουν το ρόλο του υποψήφιου εραστή. Άνθρωποι που πάντα πιστεύουν ότι θα αποτύχουν και κλείνονται στο καβούκι τους, χωρίς να εκφράζουν ποτέ τα συναισθήματά τους. «Του έστειλα μερικά ποιήματα που έγραψα γι’ αυτόν», μου έλεγε μια σαραντάρα φιλόλογος, «νομίζω όμως ότι δεν τα κατάλαβε ποτέ. Μου είπε πως δεν είχε ποτέ διαβάσει ποιήματα».</strong><br /><strong>Τι κρύβεται από πίσω;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><br />Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχουν στη ζωή άνθρωποι περισσότερο επικοινωνιακοί, που εύκολα ανοίγονται σε κουβέντες που αφορούν τον εαυτό τους και τα συναισθήματά τους. Άνθρωποι που νιώθουν σιγουριά για την εμφάνιση και την προσωπικότητά τους. Άνθρωποι επίσης που τα καταφέρνουν καλά στη ζωή τους, που βρίσκουν τελικά τρόπους να επιβιώνουν και να ευτυχούν.<br />Από την άλλη μεριά, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, που δεν μπορούν ποτέ να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και που πάντα νιώθουν υποδεέστεροι από το συνομιλητή τους. Όλοι αυτοί έχουν να αναφέρουν μια πονεμένη ιστορία μιας σχέσης που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ή που ναυάγησε στα πρώτα της βήματα και την εισέπραξαν ως μια μεγάλη τους αποτυχία.</p>
<p style="text-align: justify;"><br />Ο τρόπος που βιώνουμε μια αποτυχία στη ζωή είναι κριτικής σημασίας για τη συνέχεια. Κι ακόμα πιο σημαντικός είναι ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την αποτυχία. Ευκαιρία για να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο διεκδικητικοί στη ζωή ή αφορμή για να μπούμε στο καβούκι μας για πάντα; Οι αποτυχίες είναι μέσα στη ζωή για να αποκτούμε εμπειρία και να γινόμαστε πιο δυνατοί.<br />Συχνά όμως πίσω από τη δειλία και την αναποφασιστικότητα να διεκδικήσουμε μια σχέση κρύβεται ένα σημαντικό πρόβλημα στο σεξ. Και πίσω από την απλοϊκή απάντηση «δεν έτυχε», κρύβεται συχνά ένα πρόβλημα στύσης για τον άνδρα ή ένα πρόβλημα ερωτικής επιθυμίας και οργασμού για τη γυναίκα. Τα προβλήματα αυτά καθορίζουν συχνά τη στάση ζωής, την πορεία προς την ευτυχία και την αξιοποίηση ευκαιριών για μια συντροφική σχέση.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι όταν παγιώνονται τέτοιες αρνητικές συμπεριφορές μας οδηγούν σε έναν ψυχολογικό λαβύρινθο από τον οποίο δεν θα βγούμε ποτέ.</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί άνθρωποι επαναπαύονται στη άποψη ενός γιατρού ότι «δεν έχεις τίποτα, είναι ψυχολογικό». Η ακριβής τοποθέτηση είναι ότι «δεν έχεις τίποτε οργανικό, αλλά θα πρέπει να ξεπεράσεις τα ψυχολογικά προβλήματα».</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η μεγάλη απόφαση</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Καλό είναι η μεγάλη απόφαση για να λύσουμε ένα πρόβλημα στο σεξ ή να διεκδικήσουμε μια σχέση να λαμβάνεται σε νεαρή ηλικία, τότε που εντοπίζουμε το πρόβλημα. Κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η παρατήρηση ότι συχνά τέτοια προβλήματα δεν λύνονται με το χρόνο, αλλά μάλλον μεγαλώνουν και επιδεινώνονται. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι σε σχετικά προχωρημένη ηλικία, νιώθουμε ακόμα σαν πρωτάρηδες. Αυτό μεγαλώνει την αμηχανία και την αδεξιότητα να λειτουργήσουμε, γεγονός που αυξάνει θεωρητικά την πιθανότητα αποτυχίας.</p>
<p style="text-align: justify;">Ίσως τελικά εκείνο που διαφοροποιείται με την πάροδο της ηλικίας είναι η ευκολία ή η δυσκολία να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα στο σεξ ή μια δυσκολία σε επίπεδο σχέσης. Άρα εκείνο που μετράει τελικά είναι το προσωπικό κίνητρο για να λύσουμε ένα πρόβλημα. Σε άλλους ανθρώπους το κίνητρο αυτό ωριμάζει σε νεαρή ηλικία, σε άλλους καθυστερεί και σε άλλους δεν ωριμάζει ποτέ.<br />Γυρίζοντας το βράδυ σπίτι μου και περιμένοντας στο φανάρι, ένας ασπρομάλλης κατεβάζει το παράθυρο του αυτοκινήτου του και ρωτάει το μελαψό πωλητή: «Πόσο πάνε, φίλε μου, τα τριαντάφυλλα για την κυρά; Έτσι για να συνοδεύσουμε το φαγητό μας σήμερα».</p>
</div>

Σχετικά άρθρα