<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><strong>Καλημερα θα ηθελα βοηθεια σας στο πως να χειριστω ενα προβλημα και τι να κανω. Ο πατερας μου γεννημενος το 1933 πριν εναμιση χρονο επαθε ενα μικρο εγκεφαλικο με συνεπεια περισσοτερο κινητικες δυσκολιες παρα ομιλειας. Ζει στο χωριο μαζι με την μητερα μου και την αδερφη μου ανυπαντρη γυρω στα 48. Ο πατερας μου εχει αλλαξει απο τοτε ,φερεται αποτομα σε ολους οποτε θελει ξεκιναει να περπατησει με αποτελεσμα να τον ακολουθει και μητερα μου με τον φοβο να μην πεσει και το κυριοτερο μαλωνει συνεχεια ,κυριως με την αδερφη μου αλλα και με την μητερα μου ,θελοντας να τους διωξει απο το σπιτι.Καταλαβαίνω οτι το εγκεφαλικο τον εχει επηρεασει αλλα και η συνεχη φθορα μεταξυ τους καθε μερα τους εχει κουρασει ολους τοσο σωματικα αλλα κυριως ψυχολογικα .Ο πατερας μου παίρνει ενα ηρεμιστικο αλλα νομιζω οτι δεν εχει αποτελεσμα . Τι θα μπορουσα να κανω για να τους βοηθήσω ; Χρειαζονται καποια ιατρικη βοηθεια ,καποια χαπια δεν ξερω γι΄αυτο θα ηθελα την βοηθεια σας. Ευχαριστω εκ των προτερων. </strong></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός.</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Όταν σε έναν άνθρωπο συμβεί μια ασθένεια που τον απειλήσει σοβαρά, τότε ενδέχεται να βγάλει μια άρνηση προς αυτήν ή μια προσπάθεια να την μετριάσει κάνοντας πράγματα για τον εαυτό του έτσι ώστε να μη νιώθει ότι μπορεί κάποια στιγμή να μείνει αβοήθητος. Νομίζω σ'αυτό το πλαίσιο ο πατέρας σας προσπαθεί να δει τα νέα όρια του εαυτού του μετά το μικρό εγκεφαλικό και ίσως για να νιώσει πως είναι αυτοεξυπηρετούμενος. Σε αυτή τη φάση λοιπόν όταν οι άλλοι, όπως η μητέρα και η αδελφή σας, φοβούνται για αυτόν με σκοπό να μη πάθει κάτι, ο ίδιος περισσότερο ακούει το ενδεχόμενο να πάθει κάτι μέσα από το φόβο τους παρά την διάθεσή τους να τον προστατεύσουν. Συνεπώς δεν είναι παράξενο να θυμώνει με αυτή τη στάση. Από την άλλη η μητέρα και η αδελφή σας δικαιολογημένα μέχρις ένα σημείο προσπαθούν να τον προστατεύσουν από ενδεχόμενους κινδύνους όμως είναι καλό για το κλίμα και το συναίσθημα μέσα στο σπίτι αυτή η διάθεση να πατάει πάνω σε ρεαλιστικούς παράγοντες. Αυτό συμβαίνει όταν ενημερώνονται οι συγγενείς από το γιατρό που παρακολουθεί τον ασθενή, με αποτέλεσμα να πέφτει το άγχος τους και η ενοχή τους, να κάνουν κι αυτές πράγματα για τον εαυτό τους και ο πατέρας σας να νιώσει μια σχετική αυτονομία, χωρίς βάρος ότι χρειάζεται τόση βοήθεια ή παρακολούθηση και χωρίς ενοχές ότι απασχολεί μεγάλο μέρος απ' τη ζωή των ανθρώπων γύρω του. Φυσικά αν θέλετε μπορείτε κι εσείς να είστε παρών στην ενημέρωση από το γιατρό, η οποία είναι καλό να γίνει παρουσία όλης της οικογένειάς σας. Μη διστάσετε να ξαναστείλετε αν χρειαστείτε κάτι.</div>